Ο κανονισμός της Βουλής, δεν επέτρεψε στον Φώτη Κουβέλη να μιλήσει. Ολόκληρη η ομιλία του προέδρου της ΔΗΜ.ΑΡ.

Ο κανονισμός της Βουλής, δεν επέτρεψε στον Φώτη Κουβέλη να μιλήσει την Κυριακή 12/02/2012.

Είναι κι αυτό μια από της ανωμαλίες του δικομματικού συστήματος και της ανάγκης ισχυρών μονοκομματικών κυβερνήσεων που δεν πρέπει να αμφισβητούνται.

Ολόκληρη η ομιλία του προέδρου της ΔΗΜ.ΑΡ  έχει ως εξής:

H ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ θα καταψηφίσει αυτό το σχέδιο νόμου.
Πριν από 3 μήνες, από το βήμα αυτό,  αρνούμενος   ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, είχα,  υπογραμμίσει ότι: δεν θα περιοριστούμε τους εξαιρετικά δύσκολους μήνες που έρχονται για τη χώρα στο «όχι».  Θα είμαστε εδώ με συγκεκριμένες, συστηματικές, επίμονες προσπάθειες, προτάσεις και διεκδικήσεις, να συνεισφέρουμε προκειμένου να προωθηθούν εκείνες οι πολιτικές που είναι δυνατόν να στηρίζουν την ελληνική κοινωνία και να οδηγούν τη χώρα σε πορεία διεξόδου. Και όλα αυτά πάντοτε με την επισήμανση ότι αποτελεί σταθερό στόχο μας η παραμονή της χώρας, η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρώπη. Εμείς δεν είμαστε εισηγητές της αναχώρησης της χώρας από την Ε.Ε. Εκεί, σ’ αυτό το υπό διαμόρφωση πολιτικό ολοκλήρωμα, πρέπει να δίνουμε συστηματικά τη μάχη προόδου της ελληνικής κοινωνίας και της χώρας.

Αυτή τη γραμμή πλεύσης ακολουθήσαμε και ακολουθούμε απαρέγκλιτα.

Θα ήθελα επιπλέον να υπογραμμίσω ότι εμείς ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, τόσο για την συμφωνία της 21ης Ιουλίου όσο και για τη Συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου, εκτιμήσαμε ότι «εξυπηρετεί ως ένα βαθμό τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους», υπογραμμίζοντας πεδία όπου παρουσιάζονταν κενά, αρνητικές εξελίξεις και επικίνδυνες επιπτώσεις. Και  τονίζαμε ότι,  όταν έχουν επιβληθεί και επιβάλλονται  επώδυνα μέτρα για τον ελληνικό λαό, κόστους πολλών δις ευρώ, θα ήταν μέγα λάθος να μην διεκδικηθεί να επωφεληθούμε από τις όποιες  δανειακές ανάσες της 27ης Οκτωβρίου και από το κούρεμα του χρέους.

Δεν παύαμε, όμως, ταυτόχρονα να τονίζουμε ότι λύση ουσιαστική και στέρεη της κρίσης χρέους, χωρίς να χρειάζεται κάθε τρεις και λίγο να επανερχόμαστε σε νέες αιτήσεις για δάνεια και νέα μνημόνια,  όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά συνολικά για την Ευρωζώνη,  δεν αποτελούν οι εμβαλωματικές  και πυροσβεστικές προσπάθειες: Τώρα για την Ελλάδα, μετά για Ιρλανδία,  και Πορτογαλία, και ούτω καθεξής, αναμένοντας την επόμενη χώρα που θα προκύψει.


Η πρότασή μας, που υποστηρίζεται και από άλλες αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις στην ΕΕ, καθώς και από τα Ευρωπαϊκά Συνδικάτα, συνίσταται στη δημιουργία ενός μηχανισμού κοινής διαχείρισης του χρέους, με τη μεταφορά μέρους (το 60%) του ελληνικού χρέους και των άλλων χωρών- μελών της Ευρωζώνης, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που θα αναλάβει την αποπληρωμή του με παράλληλη έκδοση ευρωομολόγων, τα οποία θα αποπληρώνουν σε βάθος χρόνου και με χαμηλό επιτόκιο τα κράτη- μέλη. Την παράλληλη ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων για την έκδοση αναπτυξιακών ευρωομολόγων για τη χρηματοδότηση ενός ευρωπαϊκού σχεδίου επενδύσεων στις υποδομές, στις νέες τεχνολογίες και στην οικοανάπτυξη, με στόχο την προώθηση της οικονομικής ανάκαμψης και της απασχόλησης.

Αυτή η συνολική ευρωπαϊκή λύση ακόμη δεν έχει επιλεγεί. Σήμερα μπροστά μας έχουμε ένα πακέτο: Το σύστημα ανταλλαγής των ομολόγων,  ένα νέο δάνειο, μια σειρά από  τα πλέον βάναυσα και επώδυνα μέτρα,  που έρχονται να προστεθούν σε σωρεία άλλων, που έχουν ληφθεί ήδη ως αναπόσπαστα στοιχεία συνοδευτικά των προηγούμενων Μνημονίων. Και όλα αυτά συνοδεύονται με τους πλέον δραματικούς τόνους, σε διαγγέλματα και ομιλίες: «η τα ψηφίζετε ή στη χρεοκοπία και στη δραχμή»… Και έπονται οι περιγραφές για τη ζοφερή πραγματικότητα μιας  επιστροφής στη δραχμή. Αντί όμως για τις τόσο αναλυτικές περιγραφές των αρνητικών για την επιστροφή  στη δραχμή, που βεβαίως πολλές  δεν απέχουν από την αλήθεια, μου είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να εξηγήσω γιατί δεν αναλύετε και δεν παρουσιάζετε, κύριοι της κυβέρνησης, την ίδια την υπόθεση της ανταλλαγής ομολόγων, τους όρους και, πολύ περισσότερο, τα ίδια τα συνοδευτικά μέτρα;

• Θα είναι βιώσιμο το χρέος από εδώ και πέρα;  Πάμπολλες εκθέσεις, ακόμα και μερικές του ΔΝΤ, λέγουν ότι όχι!
• Η χώρα θα μπορεί να αντιμετωπίσει  και να εξαλείψει το έλλειμμα ώστε να έχει πρωτογενή πλεονάσματα;
• Χωρίς ιδιαίτερα κεφάλαια και χρηματοδότηση για την ανάπτυξη πώς θα μπορέσουμε να αυξήσουμε τα έσοδα, σε μια χώρα που βρίσκεται 5 χρόνια σε ύφεση και που βαδίζει στον έκτο χρόνο;
• Τα ασφαλιστικά ταμεία, χάνοντας τα13 δις από το κούρεμα, πώς ακριβώς θα τα αναπληρώσουν;
• Η ακραία επέμβαση και στον ιδιωτικό τομέα, στους μισθούς, σε τι ακριβώς θα δώσει ώθηση; Στο χιλιοειπωμένο και απολύτως αμφισβητούμενο πεδίο της ανταγωνιστικότητας; Μα αφού οι μισθοί αποτελούν σήμερα, στις αναπτυγμένες οικονομίες ζήτημα χαμηλότατης προτεραιότητας και επηρεασμού της!

Κύριοι της κυβέρνησης, μη μας καλείτε να ψηφίσουμε ΥΠΕΡ της κατάληξης των διαπραγματεύσεών σας, όταν  εμείς σταθερά επί δύο χρόνια προτείναμε διαφορετικές προσεγγίσεις, επιλογές και μέτρα.  Πολύ περισσότερο όταν με το πακέτο αυτό που προτείνετε εμείς διαφωνούμε. Διαφωνούμε  γιατί δεν δίνει βιώσιμη λύση  και σταθερή πορεία ανάπτυξης καθώς και γιατί τα μέτρα που παίρνετε, πέρα από ότι είναι πρωτοφανούς αναλγησίας, είναι και αναποτελεσματικά και θα βαθύνουν περαιτέρω την ύφεση, καταδικάζοντας όχι μόνο τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους ανέργους, αλλά και διαλύοντας και εξαφανίζοντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα μικρομεσαία στρώματα.

Κύριοι της κυβέρνησης  η συμφωνία σας με την τρόικα, συνιστά μια χωρίς προηγούμενο επίθεση στους μισθούς και τα επιδόματα ανεργίας, στις συντάξεις, στο δικαίωμα της απασχόλησης, στις εργασιακές σχέσεις και στις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Ενδίδοντας στις ιδεολογικές εμμονές του ΔΝΤ και της τρόικας και  καταργώντας ουσιαστικά τη συλλογική αυτονομία διαπράττετε έγκλημα. Τι δικαιικό σύστημα θα  διαθέτει η χώρα στο χώρο της εργασίας;

Αλλά και με αυτές τις πρωτοφανείς θυσίες, κανένας από τους ονομαστικούς στόχους για το δημόσιο έλλειμμα και την ανάπτυξη δεν θα επιτευχθεί.

Εμείς θεωρούμε και μετά τις αποφάσεις  της 27ης Οκτωβρίου για να καταφέρει η χώρα να βγει εκ νέου στις αγορές, επιβάλλεται να αλλάξει το δανειακό πλαίσιο χρηματοδότησης από τους εταίρους μας, τη μοναδική πηγή νέου δανεισμού. Και αυτό πρέπει να γίνει και ως προς το συνολικό ποσό και ως προς την  δομή του και ως προς το χρόνο υλοποίησης της συμφωνίας.

Συγκεκριμένα  εμείς, ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, υποστηρίζουμε ότι απαιτούνται:

1) Επιμήκυνση εξαρχής της συμφωνίας κατά πέντε έτη και κατανομή των στόχων στην δεκαπενταετία  αντί της δεκαετίας. Αύξηση του δανείου κατά 30 δις ώστε να συνεχίσει η χρηματοδότηση του ελλείμματος από τους εταίρους –δανειστές και να αντιμετωπιστούν οι ζημιές από το PSI στα ασφαλιστικά ταμεία. Εξ αυτών των 30 δις θα πρέπει  να διατεθούν τα 15 δις με εξόφληση σε τριάντα χρόνια με ρυθμό 5, 4, 3, 2, 1 (ανά έτος στα πέντε πρώτα χρόνια) ως ασφαλιστική δικλείδα για την επίτευξη των στόχων του προϋπολογισμού, αποκλειστικά στο μέρος των εσόδων. Τα δε υπόλοιπα 15 δις,  με τους ίδιους όρους για ανακεφαλαίωση των ασφαλιστικών ταμείων από τη ζημιά που θα υποστούν από το κούρεμα.

2) Αυτόματη επιμήκυνση της συμφωνίας- στα πρώτα τρία χρόνια- και μετάθεσης των στόχων κατά ένα έτος για κάθε έτος για το οποίο  δεν επιτυγχάνεται, εξαιτίας της υφεσιακής επίδρασης των μέτρων, ο στόχος για αύξηση του ΑΕΠ.

3) Συμμετοχή στο κούρεμα και των ομολόγων που κατέχουν η  ΕΚΤ και οι Κεντρικές  Τράπεζες.

4)  Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών μέσω κοινών μετοχών.  Σε μια τέτοια κατεύθυνση θα διεκδικούσαμε μια επαναδιαπραγμάτευση και του PSI και των όρων και προπάντων των βάναυσων συνοδευτικών μέτρων σε βάρος της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.

Σήμερα πρέπει υψώσουμε τη φωνή μας ενάντια στις αποκρουστικές πολιτικές της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης της ύφεσης, της ανεργίας, των εκβιασμών και της τιμωρίας. Οι πολιτικές αυτές δεν εξυγιαίνουν αλλά διαλύουν τον τόπο μας και την ΕΕ.

Τον 21ο αιώνα, διέξοδος δεν υπάρχει στην εθνική αναδίπλωση. Η πάλη μας για τις αξίες και τις αρχές μας, για μια δικαιότερη κοινωνία, δεν έχει καμία πιθανότητα ευόδωσης χωρίς την ΕΕ. Μέσα στην ΕΕ, στην Ευρωζώνη και το Ευρώ  συνεπώς, κατά των  Μέρκελ  και Σαρκοζί και με τους αντιπάλους τους. Κανείς δεν έχει ούτε το δικαίωμα ούτε και τη δυνατότητα να μας βγάλει από αυτήν.

Είναι ανάγκη να αποκρούσουμε το κλίμα πανικού που καλλιεργείται. Δεν θέλουμε να φύγουμε από το ευρώ και το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα φύγουμε, ακριβώς επειδή εκτός από τους Έλληνες και άλλοι πολλοί –οι περισσότεροι- δεν θέλουν να φύγουμε, για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους. Αυτό δε σημαίνει πως ό,τι και να κάνουμε δεν θα φύγουμε, σημαίνει όμως ότι δεν πρέπει και να δεχόμαστε τα πάντα.

Ο αγώνας ενάντια στην πολιτική των μνημονίων, σε Ελλάδα και Ευρώπη, είναι μακρόχρονος, όχι στιγμιαίος. Όσες υπογραφές και αν μπουν σήμερα με το πιστόλι στον κρόταφο κάτω από ανεδαφικές και απαράδεκτες συμφωνίες, η ζωή θα τις ακυρώσει, όπως συνέβη εν πολλοίς και μέχρι σήμερα.

Οφείλουμε να  παλέψουμε αποφασιστικά, ενάντια στην παραπέρα εξαθλίωση του λαού μας και τη διάλυση της κοινωνίας μας.

Αυτό που καθίσταται  φανερό πλέον είναι  ότι απαιτείται άμεσα, μέσα από τις εκλογές, μια  νέα πολιτική διεύθυνση της χώρας για αξιόπιστη και μαχητική διαπραγμάτευση, για δίκαιη κατανομή των θυσιών, για να σηκώσει κεφάλι η κοινωνία. Είναι απίστευτο ότι αυτοί, οι υπεύθυνοι καταστροφής της χώρας και της ανευθυνότητας, μας ζητούν να γίνουμε συνυπεύθυνοι μαζί τους σήμερα.