Την ανάγκη να καταστεί η ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ προτεραιότητα για την ανασυγκρότηση της χώρας τόνισαν σε κοινή συνέντευξη τύπου (13/2/12) η ΔΗΜΑΡ και επώνυμα στελέχη του Οικολογικού Χώρου. Στη βάση αυτής της κοινής αντίληψης δηλώθηκε και η προσέγγιση και συνεργασία αυτών των στελεχών με τη Δημοκρατική Αριστερά. Στην εκδήλωση, όπου μίλησαν από πλευράς ΔΗΜΑΡ ο πρόεδρος Φώτης Κουβέλης και ο Σταύρος Λιβαδάς, μέλος της ΕΕ και υπεύθυνος του Τομέα Πράσινων Πολιτικών και Οικολογίας, παρουσιάστηκε ένα πολυσέλιδο κείμενο θέσεων με τον χαρακτηριστικό τίτλο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ.
Το κείμενο παρουσίασαν οι Ηλίας Ευθυμιόπουλος (τ. Υφυπ. ΠΕΧΩΔΕ και ιδρυτικό μέλος της Greenpeace) και Μιχάλης Μοδινός(περιβαλλοντολόγος – συγγραφέας), ενώ στη σύνταξή του συνέβαλαν οι: Φώτης Μερτζάνης (συγκοινωνιολόγος), Γιώργος Τσεκούρας (χωροτάκτης), Δημοσθένης Σαρηγιάννης (χημικός μηχανικός –καθηγητής ΑΠΘ), Σμάρω Γιαννακοπούλου (συγγραφέας), Δήμος Τσαντίλης(περιβαλλοντολόγος), Χρίστος Ζαμπίρας ( ηλεκτρολόγος – μηχανικός) και Χριστίνα Τσούτσου (αρχιτέκτων – πολεοδόμος) .
Σύνοψη: Η βιώσιμη ανάπτυξη οφείλει να καταστεί εθνική προτεραιότητα. Όχι ως σύνθημα ή τυπική αναφορά, αλλά ως ανάδειξη αυτού που σήμερα θεωρείται περιττό και δευτερεύον(αλλά παρ’ όλα αυτά είναι προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση). Η βιώσιμη ανάπτυξη είναι ένα νέο πρότυπο για την κοινωνική οργάνωση, την κατανάλωση, την βιομηχανική παραγωγή, την εργασία και την αλληλεγγύη (μεταξύ των γενεών και μεταξύ των λαών) και διαπερνά όλες τις άλλες πολιτικές. Η παρούσα κρίση είναι μια ευκαιρία για τη ριζική αναθεώρηση της μέχρι σήμερα πορείας. Οι νέες συμμαχίες οφείλουν να κτισθούν επί τη βάσει ενός «πράσινου κοινωνικού συμβολαίου» και με στόχο τον επαναπροσδιορισμό των συντελεστών της αειφορικής οικονομίας. Αντίστοιχα, η αριστερή πρόταση για τη νέα περίοδο στην οποία εισέρχεται η χώρα, θα πρέπει να είναι σε θέση να κάνει τη σύνθεση προσφέροντας αυτό που δεν μπορούν να κάνουν οι αν-ιστορικοί πολιτικοί σχηματισμοί. Στην εποχή μάλιστα της σοβαρής υποχώρησης της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας, η Αριστερά θα χρειαστεί να λειτουργήσει και εξ ονόματός της, αξιοποιώντας αυτό που από τη δεκαετία του 70 και μετά αποτελεί για τον προοδευτικό χώρο το (θετικό) Ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Σύνοψη: Η βιώσιμη ανάπτυξη οφείλει να καταστεί εθνική προτεραιότητα. Όχι ως σύνθημα ή τυπική αναφορά, αλλά ως ανάδειξη αυτού που σήμερα θεωρείται περιττό και δευτερεύον(αλλά παρ’ όλα αυτά είναι προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση). Η βιώσιμη ανάπτυξη είναι ένα νέο πρότυπο για την κοινωνική οργάνωση, την κατανάλωση, την βιομηχανική παραγωγή, την εργασία και την αλληλεγγύη (μεταξύ των γενεών και μεταξύ των λαών) και διαπερνά όλες τις άλλες πολιτικές. Η παρούσα κρίση είναι μια ευκαιρία για τη ριζική αναθεώρηση της μέχρι σήμερα πορείας. Οι νέες συμμαχίες οφείλουν να κτισθούν επί τη βάσει ενός «πράσινου κοινωνικού συμβολαίου» και με στόχο τον επαναπροσδιορισμό των συντελεστών της αειφορικής οικονομίας. Αντίστοιχα, η αριστερή πρόταση για τη νέα περίοδο στην οποία εισέρχεται η χώρα, θα πρέπει να είναι σε θέση να κάνει τη σύνθεση προσφέροντας αυτό που δεν μπορούν να κάνουν οι αν-ιστορικοί πολιτικοί σχηματισμοί. Στην εποχή μάλιστα της σοβαρής υποχώρησης της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας, η Αριστερά θα χρειαστεί να λειτουργήσει και εξ ονόματός της, αξιοποιώντας αυτό που από τη δεκαετία του 70 και μετά αποτελεί για τον προοδευτικό χώρο το (θετικό) Ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Παρέμβαση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης τύπου της ΔΗΜΑΡ και στελεχών του Οικολογικού Χώρου
Είμαστε η αριστερά που έχει ενσωματώσει στον πυρήνα της συγκρότησής της την πεποίθηση ότι Αριστερά και Οικολογία δεν είναι πλέον δυνατόν να λειτουργήσουν χωριστά ως δυνάμεις σφαιρικού μετασχηματισμού. Μαζί, όμως, μπορούν να συνθέσουν ένα καινούργιο όραμα, μια προγραμματική καινοτομία για τον κόσμο και τις σύγχρονες κοινωνίες.
Πιστεύουμε στην ανάγκη πολιτικής και στρατηγικής σύμπλευσης με τον οικολογικό χώρο, τώρα που η περιβαλλοντική διάσταση ξεπέρασε τα στενά κλαδικά της πλαίσια και απέκτησε τη σημασία της καθολικής οπτικής στην αναπτυξιακή προοπτική.
Είμαστε η Αριστερά που είναι βαθύτατα πεισμένη ότι η ανάγκη για πράσινη στροφή της οικονομίας δεν έρχεται σε μια λανθασμένη χρονική στιγμή. Αντίθετα, είναι μια ώριμη δυνατότητα για τον κόσμο της οικονομίας, που επιπλέον έχει πολύ μεγάλη κοινωνική αποδοχή.
Προωθούμε και αναδεικνύουμε ισχυρές μεταρρυθμιστικές αλλαγές, πολιτικές πρωτοβουλίες για το κλίμα, το οποίο θεωρούμε ως πρόβλημα που συμπυκνώνει όλες τις αντιφάσεις ενός στρεβλού αναπτυξιακού προτύπου, που κυριάρχησε και σφράγισε τη φάσης της «βιομηχανικής κοινωνίας».
Αναδεικνύουμε το νέο ενεργειακό πρότυπο που θα στηρίζει την εξοικονόμηση, τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, τις καθαρές τεχνολογίες, τις καινοτομίες μέσα σε ένα σύγχρονο πλαίσιο οργάνωσης του χώρου, των φυσικών πόρων και οικοσυστημάτων.
Είμαστε η Αριστερά που είναι βαθύτατα πεισμένη ότι η ανάγκη για πράσινη στροφή της οικονομίας δεν έρχεται σε μια λανθασμένη χρονική στιγμή. Αντίθετα, είναι μια ώριμη δυνατότητα για τον κόσμο της οικονομίας, που επιπλέον έχει πολύ μεγάλη κοινωνική αποδοχή.
Προωθούμε και αναδεικνύουμε ισχυρές μεταρρυθμιστικές αλλαγές, πολιτικές πρωτοβουλίες για το κλίμα, το οποίο θεωρούμε ως πρόβλημα που συμπυκνώνει όλες τις αντιφάσεις ενός στρεβλού αναπτυξιακού προτύπου, που κυριάρχησε και σφράγισε τη φάσης της «βιομηχανικής κοινωνίας».
Αναδεικνύουμε το νέο ενεργειακό πρότυπο που θα στηρίζει την εξοικονόμηση, τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, τις καθαρές τεχνολογίες, τις καινοτομίες μέσα σε ένα σύγχρονο πλαίσιο οργάνωσης του χώρου, των φυσικών πόρων και οικοσυστημάτων.
Η Αριστερά που θεωρεί ότι η ανάγκη να προσμετράται στην τιμή των προϊόντων η χρήση των φυσικών πόρων, όπως και η επίδραση στο περιβάλλον και οι συνθήκες εργασίας, μπορεί να κωδικοποιηθεί σε συγκεκριμένους δείκτες και τα συνολικά αυτά κόστη να πάρουν τη μορφή ενός «κοκκινοπράσινου ISO». Η Αριστερά που θα ανακηρύξει την «αυθαιρεσία» κάθε είδους ως το μεγαλύτερο εχθρό του περιβάλλοντος: φυσικού, γεωργικού και οικιστικού.
Είμαστε η Αριστερά που έχει επίγνωση των ορίων τα οποία η στενή ταξική οπτική θέτει στην ανάλυση των μεγάλων σύγχρονων οικουμενικών προβλημάτων.
Η Αριστερά που αναζητά να φωτίσει τα προβλήματα αυτά πέρα από την ομπρέλα του καθολικού «οικονομισμού» της κλασικής αριστερής σκέψης.
Η Αριστερά που πιστεύει ότι το αδιέξοδο κυνήγι της αυξημένης οικονομικής διεκδίκησης φτωχαίνει την ποιότητα της ζωής, προάγει τον παραγωγισμό και όχι την παραγωγή, καθηλώνει την ανάπτυξη σε μη παραγωγικά πεδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου