Το πρόβλημα δεν είναι μόνον τα ακραία πολιτικά μορφώματα που, κυρίως, μέσω του λαϊκισμού θέτουν σε κίνδυνο τους θεσμούς και την κοινωνική ειρήνη.
Ο σκοταδισμός, ο λαϊκισμός και ο δογματισμός συνιστούν όψεις άλλης μεν απεικόνισης του ίδιου δε μονοφθαλμισμού, της ίδιας φονταμενταλιστικής μονομερούς απολυτότητας.
Η κουλτούρα της ανομίας συνιστά κοινό ιδεοληπτικό υπόβαθρο σε κάθε εκδοχή. Η νομιμοποιημένη βία το ίδιο. Η αποσταθεροποίηση της Δημοκρατίας επίσης. Οι παράπλευρες απώλειες σε θύματα ή δικαιώματα δεν ενδιαφέρουν τους «επαναστάτες της Νέας Εποχής».
Μέσω της κάθαρσης, της εκκαθάρισης ή της καθαρότητας της ιδεολογίας τους επιχειρούν να δηλητηριάσουν την κοινωνία επιβάλλοντας υποκουλτούρες μίσους και διαχωρισμού (με βάση «το δίκαιο του…»).
Ανορθολογισμός, κυνισμός, μηδενισμός, μισαλλοδοξία, άρνηση του άλλου (και της άλλης άποψης) συγκρούονται μέσα στην ελληνική κοινωνία και δεν προκαλούνται μόνον από τα Άκρα.
Πολλοί Έλληνες έχουν γίνει «ακραίοι» χωρίς να το έχουν συνειδητοποιήσει. Αυτός είναι και ο μέγιστος κίνδυνος. Να νομίζουμε ότι «απελευθερώνουμε την κοινωνία δια της νέας σκλαβιάς», των νέων απόλυτων Αληθειών που τις κατέχει και τις ερμηνεύει το ένα και μοναδικό Ιερατείο.
Υ. Γ. Στο ερώτημα/δίλημμα «Με ποιον είσαι;» η απάντηση μας πρέπει να είναι κοφτή και σαφής. «Με κανέναν από αυτούς».
*Ο καθηγητής Εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης είναι βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου