Έξοδος στις αγορές και δημόσιο χρέος

 Αρθρο του Γιώργου Θωμοπουλου*

Η έξοδος στις αγορές δηλαδή η εκ νέου χρηματοδότηση του Ελληνικού Δημοσίου από τις Διεθνείς Αγορές  είναι  ένα σημαντικό και αναγκαίο οικονομικό γεγονός.  Η εν λόγω έξοδος  είναι θετική εφόσον εντάσσεται σε μια σαφή, μακροπρόθεσμη και κοστολογημένη  στρατηγική διαχείρισης του χρέους. Είναι λοιπόν σημαντικά τα επόμενα βήματα και θα φάνουν οι πραγματικές επιδιώξεις της κυβέρνησης.

Πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε τη σημαντική υποστήριξη της Ευρώπης καθώς δύσκολα θα μπορούσαμε να πούμε  εάν η Ελλάδα θα είχε σε αυτή την παρούσα στιγμή τη δυνατότητα να βγει μόνη της στις αγορές χωρίς να χρειαστεί τη βοήθεια των χωρών της ευρωζώνης».

Εν το δούμε όμως με βραχυπρόθεσμο ορίζοντα έχει σαφώς αρνητική χροιά καθώς:

• ·         η έκδοση του 5ετους ομολόγου με επιτόκιο 4,95% και κουπόνι 4,75 είναι σαφώς υψηλότερο από το υπάρχον μέσο μνημονικό του 2%

• ·         δεν υπάρχουν επείγουσες χρηματοδοτικές ανάγκες και η κυβέρνηση δεν έχει εξηγήσει τι θα κάνει το δάνειο που έλαβε
• ·         το ποσό των € 3 δις που αντλήθηκε είναι μηδαμινό για τα μέτρα των διεθνών χρηματαγορών και πολύ μικρό για τις ανάγκες της ελληνικής Οικονομίας.

Κατανοούμε απόλυτα ότι κατόπιν της επιτυχημένης προσέλκυσης κεφαλαίων από τις τράπεζες Alpha Bank και  Πειραιώς, η ελληνική κυβέρνηση με την κίνηση αυτή επιδίωξε να δώσει και ένα μήνυμα πολιτικού συμβολισμού περί της αναθέρμανσης της ελληνικής οικονομίας. Εκτιμούμε ότι αυτό θα είναι πραγματικά επικερδές  μόνο εάν και οι υπόλοιπες ελληνικές επιχειρήσεις ακολουθήσουν με επιτυχία και επωφεληθούν από την άντληση χρηματοδότησης με ανταγωνιστικά επιτόκια ώστε να συνδράμουν στη ζητούμενη ανάπτυξη.

Όσο αφορά το ίδιο το δημόσιο χρέος των περίπου € 325 δις  και της ετήσιας αποπληρωμής περίπου  € 10 δις. δεν μπορεί να θεωρείται βιώσιμο με οικονομικούς όρους και κοινωνικά κριτήρια.

Η κοινωνικά ορθή δομική αντιμετώπιση είναι μια σημαντική περικοπή, δηλαδή «κούρεμα», ώστε  να βοηθηθεί σημαντικά η δημιουργία υγειών συνθηκών ανάπτυξης και η βελτίωση του βιοτικού επίπεδου.

Υπό τις παρούσες συνθήκες η πιο πραγματιστική λύση  είναι να γίνει σημαντική επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής από 30 σε 50 χρόνια των δανείων με παράλληλη μείωση των επιτοκίων σε σχεδόν μηδενικό επιτόκιο.

Σε μεταγενέστερο χρόνο, εφόσον έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλες πολιτικές συνθήκες σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο καθώς και ενδυνάμωση της ελληνικής διαπραγματευτικής ικανότητας πρέπει να επανέλθει με δραστικό τρόπο το αίτημα της ριζικής αναδιάρθρωσης στα δάνεια του επίσημου τομέα δηλαδή των Ευρωπαϊκών φορέων (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητα)

*Γεώργιος Σπ. ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ

Οικονομολόγος – Στέλεχος Επιχειρήσεων

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Βριλησσίων

«Βριλήσσια Δήμος Δημιουργίας»