Δημήτρης Χατζησωκράτης: Για την Οργανωτική ανασυγκρότηση

       Τρεις εβδομάδες υπολείπονται για την έναρξη του Εκτάκτου,  4^ου Συνεδρίου μας. 

      Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, τα πολιτικά δρώμενα στη χώρα αυτούς τους πρώτους μήνες, η διάψευση προσδοκιών από τις πολιτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και η κινητικότητα για εναλλακτικές διεξόδους δείχνουν ξεκάθαρα ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ αξίζει να ξαναπροσπαθήσει. Να είναι συντελεστής  νέων πολιτικών εξελίξεων. Χωρίς να είμαστε  δεδομένοι για κανέναν.

      Αρκεί να πορευτούμε συλλογικά. Να ενισχύσουμε την ιδρυτική ταυτότητα μας ως
δύναμη της ευρωπαϊκής, δημοκρατικής, ανανεωτικής και μεταρρυθμιστικής αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Να αντιληφθούμε ότι, μαζί με τα πολιτικά διακυβεύματα, η οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος αποτελεί σήμερα μείζονα αναγκαιότητα.

      Ηττηθήκαμε. Δεν διαλυθήκαμε. Όσοι/ες το εννοούμε αυτό και είμαστε αποφασισμένοι/ες να προχωρήσουμε, καταλαβαίνουμε ότι  αυτή μας η προσπάθεια πρέπει να έχει το χαρακτήρα της ΑΝΑΤΑΞΗΣ. Ανάταξης όμως ενός κομματικού
σχήματος στις νέες συνθήκες, που έχει πάντα την αίσθηση  των μεγεθών, της μετεκλογικής του εμβέλειας και της σημερινής αντιμετώπισής του από τους  πολίτες.

      Χρειαζόμαστε ένα κόμμα, που έστω και αν είναι πιο μικρό από το παρελθόν, θα είναι μαχόμενο και αποτελεσματικό.

Αυτό σημαίνει πρώτα απ΄όλα  να γίνουμε εξωστρεφείς. «Παραιτημένοι», χωρίς την εξωστρέφεια και την διαρκή παρουσία μας, χωρίς δράσεις  που θα  συμπυκνώνονται σε εκδηλώσεις, σε πρωτοβουλίες, σε επαφές με τους κοινωνικούς χώρους, δεν πρόκειται να αναστρέψουμε την κατάσταση. Μας χρειάζονται καθημερινές δημόσιες παρεμβάσεις, αξιοποίηση των social media για να νικήσουμε το κλίμα «αποσιώπησης».  Μια τέτοια πρακτική μας είναι βέβαιο ότι  στην αρχή θα ξαφνιάσει, μετά από πέντε μήνες πορείας με… περίπου σβησμένες τις μηχανές.

Οφείλουμε να αποφασίσουμε μια ενεργό παρουσία, αποφεύγοντας με επιμέλεια είτε τη λειτουργία μας ως «σέχτα» είτε ως «λέσχη».

Οργανωτικά, πρώτα απ΄όλα, οφείλουμε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα.

 Στο 4^ο Συνέδριο πρέπει να προχωρήσουμε σε εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής μειωμένης τουλάχιστον κατά 30%. (Αντιστοίχως και η Εκτελεστική Επιτροπή να μην υπερβαίνει τα 13 άτομα).

Το Συνέδριό μας πρέπει να εκλέξει έναν ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ.  Ο τίτλος ΠΡΟΕΔΡΟΣ δεν αντιστοιχεί στο σημερινό μέγεθος του κόμματος καθώς και στην εικόνα που έχουν οι πολίτες για εμάς. Ως  τίτλος αξιώματος μάλιστα, είναι πολύ πιο κοντά στη συλλογική βούληση για μια κορυφή της ηγεσίας που θα πραγματώνει το αιτούμενο «πρώτος μεταξύ ίσων».

Μας χρειάζονται λιγότερα οργανωτικά σχήματα καθώς και μια συνεχής μέριμνα για λιγότερες συνεδριάσεις. Ταυτοχρόνως όμως περισσότερη πρόνοια για συμμετοχή των μελών, στήριξη των τοπικών πυρήνων, καθιέρωση της συμμετοχής των φίλων στη λήψη των αποφάσεων σε ζητήματα που θα ορίζονται τακτικά, δηλαδή ένα ανοικτό διαρκές βήμα διαλόγου.

Τώρα μπορούμε να «θεραπεύσουμε» και ουσιαστικές ελλείψεις των προηγούμενων πέντε  χρόνων λειτουργίας μας. Ελλείψεις, που όλοι/ες τις εντοπίζαμε αλλά  τις υποτιμήσαμε και τις παραβλέψαμε μπροστά στην απάντηση  σε πολιτικές προτεραιότητες και υποχρεώσεις ενός κόμματος που ήταν μεν στα σπάργανα αλλά όφειλε και να ανταποκριθεί   για δράσεις εθνικής εμβέλειας.  Εννοώ την φροντίδα για τη διασφάλιση κάθετων και οριζόντιων μορφών επικοινωνίας με τακτικές ευρείες συσκέψεις σε νομαρχιακό επίπεδο,  τη συγκρότηση θεματικών  οργανώσεων, την ανασυγκρότηση εκ βάθρων επιλεγμένων Τομέων  της Κ.Ε. , όπου και οφείλουμε να επικεντρώσουμε την πολιτική παρέμβασή μας. Αναφέρομαι στους Τομείς: Οικονομία, Παιδεία, Πολιτισμός, Δικαιώματα, Υγεία.

Ανατρέχοντας στα ταυτοτικά- ιδρυτικά στοιχεία του κόμματος στάθηκα  στην κατακλείδα των Θέσεων του 1^ου Συνεδρίου μας, πριν τέσσερα χρόνια: «Η ΔΗΜΑΡ, στηριγμένη στις αρχές της δημοκρατίας, της διαφάνειας, της πολυφωνίας και της αποτελεσματικότητας, συνδυάζοντας συλλογικότητα με ατομική ευθύνη στη λειτουργία και τη δράση, διεκδικεί να κερδίζει ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ: να επιβεβαιώνει καθημερινά την αντιστοιχία της με τα οράματα που επαγγέλλεται».

Είμαι βέβαιος ότι όσοι και όσες επιμένουμε  στη ΔΗΜΑΡ, αυτό το στοίχημα οφείλουμε να προσπαθήσουμε να μην το χάσουμε.