Για τις συλλογικές κινητοποιησεις των πολιτών

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης έκανε σήμερα την ακόλουθη δήλωση:

Οι πολίτες με τις συλλογικές τους διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις αξιώνουν λύσεις και διεκδικούν την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος και όχι του κομματικού.

Η χώρα χρειάζεται πρόγραμμα ανάπτυξης για την αντιμετώπιση της ύφεσης, προστασία των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, δίκαιη κατανομή των βαρών.

Διαφωνήσαμε με τον κ. Πρωθυπουργό σε πάρα πολλά ζητήματα. Θα καταψηφίσουμε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα

Με τον πρωθυπουργό συναντήθηκε στις 24/5/2011 ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης. Αμέσως μετά τη συνάντηση προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

Διαφωνήσαμε με τον κ. Πρωθυπουργό σε πάρα πολλά ζητήματα. Του πρότεινα ότι πρέπει να υπάρξει αναστροφή της ασκούμενης πολιτικής, προκειμένου να σταματήσει αυτή η ύφεση και να κινηθεί η παραγωγική διαδικασία.

Επεσήμανα την ανάγκη να υπάρξει συνδιαμόρφωση μιας κοινωνικής πολιτικής, ένα δίκτυ κοινωνικής ασφάλειας, με δεδομένο το γεγονός ότι υπάρχουν μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, τα οποία χειμάζονται.

Υποστήριξα ότι η εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση που υπάρχει στη χώρα, πρέπει να αντιμετωπιστεί σε δύο επίπεδα. Στο επίπεδο της ασκούμενης πολιτικής στο εσωτερικό της χώρας, με τη δίκαιη κατανομή των βαρών και στο επίπεδο της Ευρώπης.

Και για άλλη μια φορά επανέφερα την ανάγκη να διεκδικηθεί η θετική αναδιάρθρωση του χρέους με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων και μείωση του επιτοκίου.

Ταυτόχρονα, προκειμένου να υπάρξει ακριβώς η αναστροφή της πολιτικής σε σχέση με την ύφεση και να κινηθεί η αναπτυξιακή διαδικασία, υποστήριξα ότι η κυβέρνηση πρέπει να διεκδικήσει και υπάρχουν περιθώρια, σταθερά και αταλάντευτα, να διαμορφωθεί ένα πενταετές αναπτυξιακό πρόγραμμα επενδυτικού χαρακτήρα ύψους 20 δις ευρώ το οποίο θα μπορούσε να ζητήσει τη χρηματοδότησή του από τους μηχανισμούς της Ε.Ε., με τη σύμπραξη του προϋπολογισμού(δημόσια ταμεία-ΕΣΠΑ, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και μηχανισμών όπως τα επενδυτικά ομόλογα).

Όλα τα άλλα θεωρούμε, θεωρεί η Δημοκρατική Αριστερά, ότι δεν αποτελούν απάντηση στα μεγάλα προβλήματα τα οποία υπάρχουν. Στη βάση αυτών των στοιχείων, αλλά και με συγκεκριμένες προτάσεις, η διαφωνία μας είναι δεδομένη.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα καταψηφίσετε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα;

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Θα το καταψηφίσουμε.

Φώτης Κουβέλης Το ζητούµενο είναι να µη χρεοκοπήσει η κοινωνία

Η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση δεν είναι µονόδροµος. Υπάρχει και η πολιτική που θα εξασφαλίζει ένα δίχτυ προστασίας των οικονοµικά υποβαθµισµένων στρωµάτων. Υπάρχει η πολιτική που πρέπει να αντιµετωπίζει την κρίση µε κριτήρια, όρους, πρόγραµµα και σχέδιο ανάπτυξης

Οι «παραινέσεις» από τις Βρυξέλλες παίρνουν πλέον χαρακτήρα διαταγών και διαµορφώνουν ένα εξαιρετικά δύσκολο πεδίο αναφορικά µε την αναζήτηση ακόµα και της δόσης του δανείου που περιµένουµε. Ταυτόχρονα φαίνεται ότι οδηγούν σε νέα φάση ακόµα σκληρότερων µέτρων

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΑ ΚΕΧΑΓΙΑ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα ΝΕΑ: Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

«Η χώρα έχει εµπλακεί µε ευθύνη της κυβέρνησης σ’ έναν φαύλο κύκλο αλληλοδιάδοχων µέτρων, χωρίς να διαφαίνεται ο δρόµος εξόδου από την κρίση», λέει στα «ΝΕΑ» ο πρόεδρος της ∆ηµοκρατικής Αριστεράς
Στην αναγκαιότητα να σταλεί ένα ενιαίο µήνυµα των πολιτικών κοµµάτων προς τους ευρωπαίους εταίρους µας επιµένει ο πρόεδρος της ∆ηµοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης µια ηµέρα πριν από τις σηµαντικές συναντήσεις του Πρωθυπουργού µε τους πολιτικούς αρχηγούς.

Ο κ. Κουβέλης διευκρινίζει ότι – έχοντας ήδη καταψηφίσει το Μνηµόνιο – δεν θα ψηφίσει το ΜεσοπρόθεσµοΠρόγραµµα ∆ηµοσιονοµικής Προσαρµογής καιεπιµένει στη λύση της αναδιάρθρωσης του χρέους. Ο πρόεδρος της ∆ΗΜΑΡ ζητεί ορθή αξιοποίηση του υπαλληλικού δυναµικού στον δηµόσιο τοµέα, εποµένως λέει «ναι» στις µετατάξεις, όχι όµως ως πρόσχηµα γιααπολύσεις. Παράλληλα, δεναποκλείει το ενδεχόµενο προκήρυξης πρόωρων εκλογών και επαναλαµβάνει ότι όποτε κι αν στηθούν κάλπες, το κόµµα του θα κατέβει αυτόνοµα µε δικό του πρόγραµµα και θέσεις.

Κύριε πρόεδρε, πώς αντιλαµβάνεστε τη συναίνεση γύρω από τα θέµατα της οικονοµίας; Τι θα πείτε στον Πρωθυπουργό εάν ζητήσει τη στήριξή σας;


Από υπεύθυνη θέσηαντιµετωπίζουµε τη δύσκολη κατάσταση της χώρας.Ασκούµε προγραµµατική αντιπολίτευση. Κρίνουµε τα µέτρα µε βάση τις θέσεις µας. Αυτό είναι τελείως διαφορετικό από µια αντιπολίτευση περιχαρακωµένη στην κοµµατική σκοπιµότητα. Ο κόσµος αντιµετωπίζει το παρόν και το µέλλον µε φόβο. Περιµένει από τους πολιτικούς στάση ευθύνης για τοντόπο. Να αναζητηθούν όλα τα δεδοµένα, να βρεθούν κοινοί τόποι, για να δοθεί ένα ενιαίο µήνυµα όλου του πολιτικού κόσµου ότι η Ελλάδα δεν µπορεί να είναι έρµαιο των όποιων µεθόδων για την αντιµετώπιση της χρηµατοπιστωτικής κρίσης. ∆εν µιλώ για συναίνεση στις ασκούµενες πολιτικές. Μιλώ για ένα µήνυµα όλων τωνπολιτικών δυνάµεων που αξιώνουν από την Ευρώπη αλλαγή πορείας. Ενα κοινό µήνυµα προς τους εταίρους. Μια στάση ευθύνης προς τους πολίτες. Στον Πρωθυπουργό θα επισηµάνω, µε την αναγκαία εξειδίκευση των θέσεών µας, ότι πρέπει να υπάρξει ένα δίχτυ προστασίας των χειµαζόµενων στρωµάτων της κοινωνίας. Ηπολιτική που ακολουθεί η κυβέρνησηδεν είναι µονόδροµος. Υπάρχει και η άλληπολιτική, η πολιτική της στήριξης τηςκοινωνίας, η πολιτική που θαεξασφαλίζει ένα δίχτυ προστασίας των οικονοµικά υποβαθµισµένων στρωµάτων.

Υπάρχει η πολιτική πουπρέπει να αντιµετωπίζει την κρίση µεκριτήρια, όρους, πρόγραµµα καισχέδιο ανάπτυξης.

Η ∆ηµοκρατική Αριστερά θα ψηφίσει το Μεσοπρόθεσµο Πρόγραµµα ∆ηµοσιονοµικής Προσαρµογής;
Εχοντας καταψηφίσει το Μνηµόνιο, δεν αρκούµαστε να επαναλαµβάνουµε συνεχώς την αντιµνηµονιακή µας στάση, ούτε να προστρέχουµε σε αντιµνηµονιακά µέτωπα. Απέναντι στους κυβερνητικούς µονοδρόµους µπορεί να υπάρξει διαφορετική πολιτική, πολιτική διεξόδου από την κρίση. Η ∆ηµοκρατική Αριστεράθεω ρεί ότι το ξεπέρασµα της κρίσης θα κριθεί στην αποφυγή της χρεοκοπίας του∆ηµοσίου και της κατάρρευσης της οικονοµίας παράλληλα µε την ανεύρεση νέων δυνατοτήτων «ευρωπαϊκής σύγκλισης» στη βάση αναδιανεµητικών πολιτικών µε κοινωνικό χαρακτήρα. Στην ανατροπή της σηµερινής άδικης κατανοµής των βαρών σε βάρος των αδύνατων στρωµάτων, µε την αύξηση των δηµοσίων εσόδων µέσα απότην καταπολέµηση της φοροδιαφυγής, της παραοικονοµίας και της διαφθοράς, µε την καταπολέµηση της ακρίβειας και τονπεριορισµό της δηµόσιας σπατάλης. Στηνυλοποίηση µιας αναπτυξιακής πορείας έξω από το πελατειακό σύστηµα, µέσα από την προστασία του δηµόσιου συµφέροντος.

Θα καταψηφίσω το Μεσοπρόθεσµο Πρόγραµµα ∆ηµοσιονοµικής Προσαρµογής, το οποίο, σύµφωνα µε όσα φαίνεται να περιέχει, βρίσκεται σεαπόσταση από τιςθέσεις µας.

Ποια είναι η θέση σας για τις αποκρατικοποιήσεις;
Η ∆ηµοκρατική Αριστερά έχει ταχθεί υπέρ της ανασυγκρότησης των ∆ΕΚΟ και όχι υπέρ του περιορισµού των υπηρεσιών που πρέπει να προσφέρουνστους πολίτες. Ηκυβέρνηση όφειλε στοιχειωδώς να παρουσιάσει σχέδιο αναδιάρθρωσης και προοπτικής για κάθε ∆ΕΚΟ χωριστά, στο οποίο θα µπορούσε να εντάξει καιτην αντιµετώπιση των όποιων προβληµάτων και ακροτήτων – και των µισθολογικών. Αντί γι’ αυτό, η κυβέρνηση προχωράει ισοπεδωτικά, ερήµην επιχειρησιακών σχεδίων και προγραµµάτων αναδιάρθρωσης και αναδιοργάνωσης.

Πώς θα χαρακτηρίζατε τις παραινέσεις των ευρωπαίων εταίρων µας που αξιώνουν την συναίνεση των πολιτικών κοµµάτων;
Οι «παραινέσεις» από τις Βρυξέλλες παίρνουν πλέον χαρακτήρα διαταγών καιδιαµορφώνουν ένα εξαιρετικά δύσκολο πεδίο αναφορικά µε τηναναζήτηση ακόµα και της δόσης του δανείου που περιµένουµε.

Οι φορτικές πιέσεις των ευρωπαίων εταίρων φαίνεται ότι οδηγούν σε νέαφάση ακόµα σκληρότερων µέτρων, αν κρίνουµε από τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού ενόψει του Μεσοπρόθεσµου Προγράµµατος.

Οι ευρωπαίοι ηγέτες οφείλουν νααντιληφθούν ότι εκτός από τιςανάγκες των δανειστών υπάρχουν και τα όριατων δανειζοµένων.

Προβλέπετε εκλογές;

∆εν αποκλείω τις πρόωρες εκλογές, µετο δεδοµένο ότι η κοινωνική δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση συνεχώς µεγαλώνουν. Το πολιτικό σύστηµα αποσυντίθεται. Οικοινωνικοί συσχετισµοί ανακαθορίζονται, µε το δεδοµένο ότι η µεσαίατάξη συρρικνώνεται έως εξαφανίζεται και κοινωνικά στρώµατα µετατοπίζονται κάτω από τα όρια βιωσιµότητας.

Οι ανακαθορισµένοι κοινωνικοίσυσχετισµοί θα αναζητήσουν την πολιτικήτους έκφραση και µπορούν ναανατρέψουν το πολιτικό στερεότυπο του δικοµµατισµού.

Η χώρα αντιµετωπίζει έκρηξη ύφεσης, πληθωρισµού, ανεργίας και συρρίκνωσης της παραγωγικής βάσης. Ηκοινωνία τεµαχίζεται. Εχει εµπλακεί µε ευθύνη της κυβέρνησης σ’ έναν φαύλο κύκλο αλληλοδιάδοχων µέτρων, χωρίς να διαφαίνεται ο δρόµος εξόδου από την κρίση και προπάντων µε µια κοινωνία όρθια. Την κρίση βιώνουν δραµατικά οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι,οι άνθρωποι της µισθωτής εργασίας, οινέοι και οι γυναίκες, οι µικροµεσαίοι καιοι χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελµατίες. Αν δεν αλλάξει άµεσα η ασκούµενηπολιτική, αν δεν υπάρξουν µέτρα στήριξηςτης κοινωνίας, αυτή η κοινωνία θα ρηγµατώσειτην κυβερνητική αντοχή και τότε η µόνη διέξοδος θα είναι οι εκλογές.

Πρέπει να γίνουν απολύσεις στον δηµόσιο τοµέα; Πώς σας φαίνεται η διαδικασία που θα ακολουθηθεί για τις µετατάξεις;

Το ζητούµενο είναι η ορθή αξιοποίηση του υπαλληλικού δυναµικού στο πλαίσιο αναδιάταξης του δηµόσιου τοµέα για την αντιστοίχησή του προςτις πραγµατικές ανάγκες και τους αναπτυξιακούς στόχους της χώρας. Σ’ αυτό το πλαίσιο πρέπει να αντιµετωπιστούν υπαρκτά ζητήµατα ανορθολογικής κατανοµής του υπαλληλικού δυναµικού και ζητήµατα σπατάλης που δηµιουργεί µια τέτοια κατανοµή. Ο ευρύτερος δηµόσιος τοµέας πρέπει και να αναδιαρθρωθεί και να εκσυγχρονιστεί. Μετατάξεις πρέπει να γίνουν, όχι όµωςως πρόσχηµα για απολύσεις. ∆εν µπορεί να κρίνεται καινα αµφισβητείται η επάρκεια του εργαζοµένου έπειτα από χρόνια εργασίας του. Η χώρα θα γεµίσει ανέργους, η κοινωνία θα διαρραγεί και η στοιχειώδης κοινωνική πολιτική θα αξιώνει πόρους για τη στήριξη αυτών των ανέργων.

Τελικώς πιστεύετε ότι η χώρα έχει γλιτώσει τη χρεοκοπία;
 
Η εξέλιξη της κρίσης δεν είναι γνωστή. Θα εξαρτηθεί από το περιεχόµενο της ασκούµενης οικονοµικής πολιτικήςκαι από τη στάση της Ευρώπης, η οποία δεν έχει ούτε πολιτικό ούτε οικονοµικόσυµφέρον να χρεοκοπήσει η Ελλάδα. Τοζητούµενο όµως είναι να µη χρεοκοπήσει η κοινωνία και να βγει όρθια από την κρίση. Η κυβέρνηση στερείταιολοκληρωµένου σχεδίου µε ιεραρχήσεις και στόχους. ∆εν αρκεί τα µέτρα να αποφασίζονται.Πρέπει καινα εφαρµόζονται στοπλαίσιο µιαςσυνεκτικής πολιτικής.

Το σενάριο της αναδιάρθρωσης πιστεύετε ότι παραµένει στο τραπέζι ως πρόταση για λύση του προβλήµατος της οικονοµίας;
 
Η χώρα έχει τεράστιες δυσκολίες να καλύψει το ποσό που απαιτείται για τηνεφαρµογή του Μνηµονίου και την ίδια περίοδο να διασφαλίσει δάνεια για την αναχρηµατοδότηση του χρέους.

Η κυβέρνηση, για το σύνολο των δανείων της χώρας, οφείλει να επιδιώξει την αναδιαπραγµάτευση για αναδιάρθρωση µέσα από την οργανωµένη επιµήκυνσηκαι τη µείωση των επιτοκίων.

Τι να περιµένουµε από τη ∆ηµοκρατική Αριστερά σε περίπτωση που η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές; Αυτόνοµη κάθοδο;


Η ∆ηµοκρατική Αριστερά, όποτεκι αν γίνουν εκλογές, θαέχει την αυτόνοµηπαρουσία της. Με τις δικές τηςδυνάµεις, το πρόγραµµά της, τις θέσεις της, µε σχέση ευθύνης έναντι της χώρας και της κοινωνίας.

67η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.

Ο Γιάννης Κακουλίδης, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής, θα εκπροσωπήσει τη Δημοκρατική Αριστερά στις εκδηλώσεις που θα γίνουν στην αυλή του ιστορικού Σχολείου για την 67ή επέτειο από τη Σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου της Ελεύθερης Ελλάδας στους Κορυσχάδες Ευρυτανίας, την Κυριακή 22 Μαίου 2011 , 11:00 π.μ.

«Εκτός από τις ανάγκες των δανειστών υπάρχουν και τα όρια των δανειζομένων»

Δήλωση Δ. Χατζησωκράτη για οικονομία, εξαγγελίες πρωθυπουργού και μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.

  Δημήτρης Χατζησωκράτης, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής και υπεύθυνος για την Οικονομική Πολιτική της ΔΗΜΑΡ, αναφορικά με τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού στο συνέδριο του ECONOMIST και τα μέτρα για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα έκανε την παρακάτω δήλωση:

«Οι φορτικές πιέσεις των ευρωπαίων εταίρων φαίνεται ότι οδηγούν σε νέα φάση ακόμα σκληρότερων μέτρων, αν κρίνουμε από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού εν όψει του μεσοπρόθεσμου προγράμματος .

Οι ευρωπαίοι ηγέτες οφείλουν να αντιληφθούν ότι εκτός από τις ανάγκες των δανειστών υπάρχουν και τα όρια των δανειζομένων».

 

Ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς για τα επαναλαμβανόμενα φαινόμενα βίας στο κέντρο της Αθήνας

Η έκρυθμη κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας δεν λέει να κοπάσει. Μία οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, μία οι λεγόμενοι αντιεξουσιαστές με τις κουκούλες. Τελευταίο κρούσμα η επίθεση στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων, αλλά και στη λαϊκή αγορά (!) της Καλλιδρομίου, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό μιας γυναίκας.

Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι η ασφάλεια είναι πολιτικό και κοινωνικό δικαίωμα ΟΛΩΝ των πολιτών. Είναι άμεση ανάγκη, χωρίς θεωρητικολογίες, η εφαρμογή ενός πρακτικού σχεδίου, που θα λαμβάνει υπόψη του όλες τις παραμέτρους, για την αποκατάσταση της ομαλότητας στην πόλη.

Η κυβέρνηση, ο δήμος της Αθήνας και όλοι οι συναρμόδιοι φορείς πρέπει να δράσουν άμεσα.

 

 

Απο την λαϊκη αγορα στην Καλλιδρομίου (14/5/11)

Σκέψεις για τα πρότυπα και τα πειραματικά σχολεία

Σκέψεις για τα πρότυπα και τα πειραματικά σχολεία

Μαρία Ρεπούση*, 04/05/2011

 

Πολλοί της γενιάς μας θυμούνται τα πρότυπα σχολεία. Έστεκαν επάξια πλάι στα καλά ιδιωτικά σχολεία, είχαν μεγάλο ποσοστό επιτυχίας στις εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο και πολλοί από τους μαθητές και τις μαθήτριες που φοίτησαν σ’ αυτά τα σχολεία συναντήθηκαν αργότερα στην πολιτική, στις επιστήμες και στις τέχνες. Τα πρότυπα σχολεία ήταν πολύ καλά δημόσια σχολεία. Οι λόγοι της επιτυχίας τους ήταν σίγουρα πολλοί και όπως πολλά πράγματα σ’ αυτή τη ζωή σύνθετοι. Αν τους ιεραρχούσαμε, πιθανότατα να μην βάζαμε στην πρώτη θέση τις εξετάσεις που έδιναν τα παιδιά για να γίνουν δεκτά στο πρότυπο σχολείο. Στα σχολεία αυτά υπήρχε μια σχολική κουλτούρα που δεν ήταν σίγουρα δημοσιοϋπαλληλική.

Οι καθηγητές και οι καθηγήτριες των σχολείων αυτών δεν ήταν μόνον ότι ήξεραν γράμματα και πίστευαν ότι όφειλαν να τα μάθουν και στους μαθητές τους αλλά ότι έμπαιναν σε ένα περιβάλλον που απαιτούσε να γίνουν καλύτεροι απ΄ ότι ήταν και όχι χειρότεροι. Το ίδιο συνέβαινε και με τους μαθητές και τις μαθήτριες. Ακόμα και με τους γονείς. Το πρότυπο σχολείο πριν την κατάργησή του, το 1985, ανέβαζε τον πήχη για όλους. Αυτή ήταν η κουλτούρα του, εδραιωμένη στα παρελθόν του, αποτυπωμένη στα κτήρια που το στέγαζαν, στις βιβλιοθήκες του, στη συνολική αισθητική του, στους συλλόγους των αποφοίτων του. Και αυτό ήταν το ατού του. Ήταν λάθος η κατάργησή του μέσω της μετατροπής του σε πειραματικό; Εκ των υστέρων αποδείχθηκε λάθος. Καταρχήν δεν έγινε πειραματικό. Κατά δεύτερον στέρησε τη δημόσια εκπαίδευση από την καλή εκδοχή της και εδραίωσε το διαχωρισμό ανάμεσα στην κακή δημόσια εκπαίδευση και στην καλή ιδιωτική εκπαίδευση. Καταργήσαμε ένα καλό σχολείο όπως ήταν το πρότυπο χωρίς να δημιουργήσουμε ένα άλλο, το πειραματικό. Παταγώδης αποτυχία με άλλα λόγια. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς και δίκαιοι με το νομοθέτη εκείνης της εποχής πρέπει να παραδεχθούμε ότι το πρότυπο σχολείο που έβγαινε από τη δικτατορία για να επιβιώσει στο περιβάλλον της μεταπολίτευσης έπρεπε να μετασχηματιστεί. Δεν μπορούσε να επιβιώσει με τους αυστηρούς κανόνες που τα περισσότερα πρότυπα σχολεία είχαν υιοθετήσει για τη λειτουργία τους. Η εποχή έβραζε και οι μαθητές των πρότυπων ήταν συχνά στην πρωτοπορία των μαθητικών αγώνων. Το πρότυπο σχολείο από το 1974 έως το 1985 σειόταν συθέμελα. Από τη μια η παράδοση και η κουλτούρα του και από την άλλη μια εποχή που ξήλωνε την προηγούμενη. Το πρότυπο σχολείο που θυμούνται νοσταλγικά οι παλαιότεροι απόφοιτοί του, σας βεβαιώνω, δεν υπήρχε το 1985. Στα πανεπιστήμια, το κλίμα ήταν ανάλογο. Η αποχουντοποίηση είχε σαρώσει και η μεταπολίτευση μαζί με τα ξερά έκαιγε και τα χλωρά.

Χρειαζόμαστε σήμερα πρότυπα δημόσια σχολεία; Υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα και στο ναι και στο όχι. Προσωπικά πιστεύω πως τα χρειαζόμαστε. Για πολλούς λόγους. Ο κυριότερος είναι για να αποδείξουμε πώς ένα δημόσιο σχολείο μπορεί να γίνει ένα καλό σχολείο. Πολλά θα μπορούσε κανείς να πει για να γεμίσει την έννοια του καλού σχολείου. Θα έλεγα ότι ένα καλό σχολείο είναι αυτό που επενδύει στη δημιουργικότητα και στην καινοτομία, που υποστηρίζει όχι μόνο το γνωστικό αλλά και το μεταγνωστικό κεφάλαιο των αυριανών πολιτών, που οργανώνεται και λειτουργεί σε μια μεταρρυθμιστική προοπτική, που ευνοεί τη συνεργασία των διδασκόντων, που διασφαλίζει τις ροές ανάμεσα στις διαφορετικές γλώσσες του σχολείου, που εργάζεται εργαστηριακά. Ένα σχολείο που μαθαίνει γράμματα στα παιδιά και ταυτόχρονα τα μαθαίνει να σκέπτονται και να λύνουν ζητήματα. Ένα περιβάλλον στο οποίο τα παιδιά βελτιώνονται συνολικά και γιατί όχι αγαπούν. Θέλουν να πάνε, το υπερασπίζονται. Να αποδείξουμε πως η δημόσια ελληνική εκπαίδευση διαθέτει και αυτή καλά σχολεία, αντίστοιχα άλλων ευρωπαϊκών χωρών και πως δεν είναι αναγκαστική επιλογή το ιδιωτικό σχολείο για τα παιδιά που θέλουν να φοιτήσουν σε ένα καλό σχολείο. Οι λόγοι αυτοί μου φαίνονται αρκετοί για να δημιουργήσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα πρότυπα σχολεία, σχολεία που για να κρατήσουν τον τίτλο τους θα πρέπει τα ίδια να βελτιώνονται διαρκώς, ν’ αποδεικνύουν την αριστεία τους, να δικτυώνονται με άλλα, σχολεία αναφοράς για τα υπόλοιπα σχολεία, κέντρα παραγωγής και διάχυσης καλών πρακτικών. Γι ‘αυτό η ευθύνη της πολιτείας είναι μεγάλη. Οφείλει να μην τα κάψει. Και το σχέδιο νόμου που έχει ψηφίσει καταρχήν στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων τα καίει. Μαζί τους καίει και τα πειραματικά. Γιατί τα ταυτίζει. Και αυτά τα δυο δεν ταυτίζονται.

Ας θέσουμε όμως και για τα πειραματικά το ερώτημα που θέσαμε και για τα πρότυπα. Χρειαζόμαστε πειραματικά σχολεία; Σχολεία τα οποία να υποδέχονται την καινοτομία, να την εφαρμόζουν πειραματικά, να την δοκιμάζουν, να ελέγχουν τις αντοχές της και τα μετρούν τα αποτελέσματά της; Σχολεία που να συνδέονται προνομιακά με τα πανεπιστήμια και τα ανώτατα τεχνολογικά ιδρύματα και που να λειτουργούν εργαστηριακά για την προετοιμασία των μελλοντικών εκπαιδευτικών; Σχολεία που να λειτουργούν ως χώροι ψυχοπαιδαγωγικών ερευνών; Σχολεία που να πειραματίζονται υπερβαίνοντας τις συμβάσεις των αναλυτικών προγραμμάτων και τον εναγκαλισμό μιας εκπαίδευσης που είναι κεντρικά σχεδιασμένη και πανομοιότυπη για όλα τα σχολεία; Σχολεία εργαστήρια που μελετούν τρόπους για να επιλύσουν για παράδειγμα τη σχολική αποτυχία ή την σχολική περιθωριοποίηση ευάλωτων κοινωνικών ομάδων ή την ισότητα των φύλων ή την πολυπολιτισμική συνύπαρξη ;

Η κυβέρνηση λέει να είναι τα πρότυπα. Πρότυπα με ειδικό μαθητικό πληθυσμό επιλεγμένο μέσα από εξετάσεις, με ειδικό διδακτικό προσωπικό με αυξημένα προσόντα, μεταπτυχιακά και διδακτορικά, διεύθυνση που να ‘φυσάει΄, επιστημονικά συμβούλια, κλπ, σχολεία φτιαγμένα για να γίνουν κυψέλες αριστείας της δημόσιας εκπαίδευσης. Αυτά τα σχολεία ενέχουν τον πειραματισμό καθώς η αριστεία δεν νοείται χωρίς πειραματισμό. Αλλά δεν μπορούν να είναι τα πειραματικά σχολεία. Δεν μπορείς για παράδειγμα να δοκιμάζεις την ηλεκτρονική τάξη σε ένα διδακτικό περιβάλλον ηλεκτρονικά εγγράμματο για να βγάλεις πορίσματα για τον τρόπο με τον οποίο θα επεκτείνεις το μέτρο σε διδακτικά περιβάλλοντα που ούτε οι μαθητές αλλά συχνά ούτε και οι καθηγητές είναι εξοικειωμένοι με τη χρήση του υπολογιστή στη μαθησιακή διαδικασία. Δεν μπορείς να βγάζεις ερευνητικά συμπεράσματα με αναφορά σε ολόκληρο το μαθητικό πληθυσμό όταν η ομάδα στόχος σου είναι ένα καλά φροντισμένο μαθητικό κοινό με πολλά προσόντα που προέρχεται συχνά από ένα ανάλογο κοινωνικό περιβάλλον. Δεν μπορείς να στέλνεις εκεί τους φοιτητές για τις πρακτικές τους ασκήσεις. Η κατάσταση που θα αντιμετωπίσουν στις κανονικές σχολικές τάξεις ενδέχεται να είναι μη συγκρίσιμη. Δεν μπορείς να δοκιμάζεις στα πρότυπα σχολεία νέα αναλυτικά προγράμματα και νέα σχολικά βιβλία που θέλεις να προτείνεις για το σύνολο του μαθητικού σου πληθυσμού. Αν το κάνεις κινδυνεύεις να καταστρέψεις και την αριστεία του πρότυπου σχολείου και την καινοτομία του πειραματικού. Την αριστεία διότι την εκτρέπεις από την σταθερότητα που χρειάζεται το σχολείο για να λειτουργήσει και τον πειραματισμό διότι του αφαιρείς την καθολική δυναμική του, τη δυνατότητά του να γίνει παιδαγωγική πρόταση που να αφορά το σύνολο της εκπαίδευσης. Τα πειραματικά σχολεία οφείλουν να είναι αντιπροσωπευτικά των υπόλοιπων σχολείων της χώρας. Αντιπροσωπευτικά του μαθητικού πληθυσμού, αντιπροσωπευτικά του διδακτικού προσωπικού, αντιπροσωπευτικά ακόμα και των κοινωνικών τους εταίρων ή του κτηριακού ή άλλου εξοπλισμού τους. Και σε καμία περίπτωση πειραματικά για όλα τα ζητήματα. Δεν μπορείς στο ίδιο σχολείο να εφαρμόζεις πειραματικές εκπαιδευτικές πολιτικές και να διεξάγεις εκπαιδευτικές έρευνες. Τα πειραματικά σχολεία δεν μπορούν επίσης να είναι μόνιμα, δια βίου πειραματικά. Ούτε διαρκή πειραματόζωα.

Αντίθετα όλα τα δημόσια σχολεία θα έπρεπε να είναι εκ περιτροπής πειραματικά. Ποια δημόσια σχολεία; Καταρχήν σχολεία που θα ήθελαν. Θα έβαζαν στόχο τους να γίνουν πειραματικά για κάποιο διάστημα με σκοπό την εσωτερική τους ανανέωση, τη βελτίωση της υλικοτεχνικής τους υποδομής, τη σύνδεσή τους με ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα. Σχολεία που θα ήταν καταρχήν διατεθειμένα να συμβάλλουν στη μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης. Σχολεία που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σε μια μεταρρυθμιστική προοπτική. Αυτό είναι που χρειάζονται όλα τα σχολεία μας: να αποδεχθούν την κουλτούρα της αλλαγής, να συνειδητοποιήσουν ότι για να είναι καλά σχολεία οφείλουν να είναι ανοικτά στις επιστημονικά σχεδιασμένες καινοτομίες. Με άλλα λόγια, αυτό που χρειάζεται η δημόσια εκπαίδευση είναι η σταδιακή μεταβολή της σχολικής κουλτούρας σε μια κουλτούρα που δεν φοβάται τις αλλαγές και δεν υπερασπίζεται τα όποια κεκτημένα για να αναιρέσει το μετασχηματισμό της. Θέλουμε ένα δημόσιο σχολείο που να μπορεί να υποδέχεται την καινοτομία, να είναι πειραματικό για κάποιες εκπαιδευτικές εφαρμογές και -γιατί όχι- εν δυνάμει πρότυπο.

 * Η Μαρια Ρεπούση ειναι μελος της ΕΕ της Δημοκρατικης Αριστερας

Ένα λουλούδι από τη Δημοκρατική Αριστερά στη μνήμη των αδικοχαμένων παιδιών της Marfin

Πολυπληθής αντιπροσωπεία της Δημοκρατικής Αριστεράς, με επικεφαλής τον γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής Σπύρο Λυκούδη και τους βουλευτές του κόμματος, Νίκο Τσούκαλη και Γρηγόρη Ψαριανό, βρέθηκε σήμερα 5/5/2011 το μεσημέρι έξω από την Μarfin και άφησε ένα λουλούδι στη μνήμη των τριών αδικοχαμένων παιδιών, της Αγγελικής, του Νώντα και της Παρασκευής. Στις δηλώσεις του ο Σπ. Λυκούδης ανέφερε τα εξής:

«Αφήσαμε λίγα λουλούδια στη μνήμη των αδικοχαμένων παιδιών της Μarfin και εκφράσαμε την εχθρότητά μας απέναντι στη βία από οπουδήποτε και αν προέρχεται».

Ερώτηση των 4 βουλευτών της Δημοκρατικης Αριστερας "Για την Έξαρση της βίας σε αθλητικούς χώρους"

ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τους κ.κ. Υπουργούς

Πολιτισμού και Τουρισμού,
Προστασίας του Πολίτη,
Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης

Θέμα: «Έξαρση της βίας σε αθλητικούς χώρους»


Το Σάββατο 30/4/2011 για άλλη μια φορά παρακολουθήσαμε αηδιασμένοι την κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια ομάδα «οπαδών» κατάφερε να διαλύσει τη «γιορτή» του ποδοσφαίρου μετατρέποντας τον αγωνιστικό χώρο του ολυμπιακού σταδίου σε αρένα.

Η αντίδραση της πολιτείας όπως πάντα γνωστή. Συσκέψεις, ανακοινώσεις και δηλώσεις του στυλ «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο» οι οποίες όμως πλέον δεν πείθουν.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ήδη φτάσει στον πάτο και απαιτούνται δραστικές αποφάσεις στον τρόπο λειτουργίας και οργάνωσής του.

Με βάση τα προαναφερόμενα, ερωτώνται οι αρμόδιοι κ.κ. Υπουργοί:

1. Θα διακοπεί επιτέλους η χρηματοδότηση των ποδοσφαιρικών ανωνύμων εταιριών από το κράτος;

2. Θα εξεταστεί το ενδεχόμενο μη έναρξης των πρωταθλημάτων των επαγγελματικών κατηγοριών αν δεν αλλάξει ριζικά το τοπίο;

3. Θα εξεταστεί το ενδεχόμενο αναστολής της συμμετοχής των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις;

4. θα γίνουν εξονυχιστικοί έλεγχοι στα οικονομικά των ομάδων και των παραγόντων που τις διοικούν;

5. Θα πληρώσουν οι ΠΑΕ όλα τους τα χρέη προς το δημόσιο;

Οι ερωτώντες βουλευτές

Φώτης Κουβέλης

Θανάσης Λεβέντης

Νίκος Τσούκαλης

Γρηγόρης Ψαριανός