Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα στον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ

Η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος έψαλλε τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα στον πρόεδρο και τα στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς. Αμέσως μετά ο Φώτης Κουβέλης προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
 
«Πιστεύω ότι η καινούρια χρονιά θα είναι καλύτερη από τις προηγούμενες.  Ο τόπος θα βγει μπροστά με δουλειά, με  υπομονή, με επίμονη και με την αλληλεγγύη  που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στον ελληνικό λαό, σε όλους τους πολίτες.

Πρέπει να βγούμε από αυτό το στενό δρόμο, να βαδίσουμε σε μεγάλες λεωφόρους  και προς την κατεύθυνση αυτή χρειάζεται η συμμετοχή όλων.
Για εμάς, τα κάλαντα της πρωτοχρονιάς από τους ποντίους  είναι ένα ελπιδοφόρο στοιχείο,  με την έννοια ότι η ενότητα που εκφράζει ο ποντιακός λαός, είναι ενότητα η οποία  πρέπει να γίνει υπόθεση για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία».

Δήλωση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη, για τη λίστα Λαγκάρντ

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφων, σχετικά με την απόδοση ποινικών ευθυνών αναφορικά με την παραποίηση της «λίστας Λαγκάρντ», δήλωσε:

«Είναι προφανές ότι πρέπει άμεσα να αναζητηθούν και οι ποινικές ευθύνες για την παραποίηση της λίστας Λαγκάρντ. Σύμφωνα με την εισαγγελική έρευνα, τα ονόματα που αφαιρέθηκαν από την λίστα συνδέονται συγγενικά με τον πρώην Υπουργό Γιώργο Παπακωνσταντίνου.

Ως εκ τούτου, θεωρώ επιβεβλημένο να κινηθεί η ποινική διαδικασία ενώπιον της Βουλής με την συγκρότηση κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη διενέργεια  προκαταρκτικής  εξέτασης για τον πρώην Υπουργό, προκειμένου να υπάρξει πλήρης διερεύνηση της υπόθεσης και η κατά νόμον απόδοση ευθυνών.
Το δημόσιο συμφέρον έχει προσβληθεί, όπως και η ελληνική κοινωνία».

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για τις εξελίξεις με τη λίστα Λαγκάρντ (29/12/12)

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για τη λίστα Λαγκάρντ (28/12/12)

Και τι άλλο είδες γαλανομάτη γιε μου; ... Πολλές ευχές και λογική, θα τα καταφέρνουμε.

Η Δημοκρατική Αριστερά Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας σας εύχεται καλύτερες μέρες με ένα ειρηνικό και δημιουργικό νέο έτος 2013, με λιγότερα προβλήματα, με ελπίδα και αλληλεγγύη. Πολλά έχουν συμβεί τους τελευταίους μήνες και σε πολύ περισσότερα πρέπει να συμβάλουμε όλοι θετικά. Αποχαιρετούμε το 2012 αναδημοσιεύοντας άρθρο του συντρόφου και συμπολίτη μας Λεωνίδα Καστανά στην Athens Voice.

Και τι άλλο είδες γαλανομάτη γιε μου;
Και είδα κάποια στιγμή τη φούσκα που φουσκώναμε όλοι μαζί, να σκάει…
Και είδα πολλούς να βγαίνουν στους δρόμους και να καμώνονται τους ανήξερους. Και να μαζεύονται στις πλατείες αγανακτισμένοι και να μουτζώνουν και να βρίζουν τη γενιά που τους πρόδωσε, και να στήνουν κρεμάλες και να μη θέλουν να πληρώσουν, γιατί αυτοί δεν πήραν και καλά ούτε κόκαλο απ΄ το τραπέζι των αρχόντων. Και μετά τους είδα να χωρίζονται.

Και τι άλλο είδες γαλανομάτη γιε μου;
Είδα τους κόκκινους να θέλουν να κάνουν το Σύνταγμα πλατεία Ταχρίρ. Τους είδα να με καλούν να κλείσω τα σύνορα, να γίνω Αλβανία και Κούβα της Μεσογείου και μακρινή Αργεντινή. Ν’ αφήσω το ευρώ, να πάρω πάλι στα χέρια μου δραχμές, να σπρώχνω αραμπάδες μες τη λάσπη. Και μετά Βενεζουέλα και τώρα Βραζιλία, αλλά χωρίς Αμαζόνιο, χωρίς απέραντους σιτοβολώνες, χωρίς βιομηχανία αεροπλάνων. Μονάχα με φαβέλες. Και τα λεφτά που μου λείπουν να τα ψάξω, όχι στην Ευρώπη, αλλά στην Ρωσία και στην Κίνα και πετρέλαιο θα μου στείλει ο Τσάβες με καράβια.

Και τι άλλο είδες γαλανομάτη γιε μου;
Είδα κάτι πηθικάνθρωπους με στολές παραλλαγής και ξυρισμένα κεφάλια, τυλιγμένους στη γαλανόλευκη να με καλούν να καθαρίσω τις πλατείες και τους δρόμους από τους μαύρους και τους αλαργινούς και άμα το κάνω τότε όλα θα φτιάξουν, το αίμα στους δρόμους θα είναι μόνο ελληνικό και θα μπορώ να το χύνω ελεύθερα γιατί θα είναι το δικό μου.

Και τι άλλο είδες γαλανομάτη γιε μου;
Είδα ανάμεσα στους έτσι και στους αλλιώς, να στριμώχνονται κάτι καλοθρεμένες μούρες με κόντρα ξύρισμα και ριγέ ασπρογάλαζα πουκάμισα και να φωνάζουν κάτι για πουλημένους και προδότες, για Εβραίους και Μασόνους και ψεκασμούς.

Και τι άλλο είδες γαλανομάτη γιε μου;
Είδα πως όλοι αυτοί δεν είχαν να προτείνουν τίποτα για τα χρειώδη, μονάχα έβριζαν και άπλωναν το μίσος και σκορπούσαν τη βία, άλλοι δεξιά, άλλοι αριστερά, άλλοι παντού. Είδα πολλούς να στέκουν και να κοιτάζουν σαν χαζοί και να αναρωτιούνται μήπως γίνεται να σωθούμε και έτσι, χωρίς μυαλό και δουλειά, χωρίς μολύβι και χαρτί, μονάχα με κραυγές και τσαμπουκάδες.

Και τι άλλο είδες γαλανομάτη γιε μου;
Είδα τους πολίτες να ψηφίζουν. Να δίνουν σε όλους το κατιτίς τους μπας και ο ένας ακούσει τον άλλο, μπας και τα βρουν και έτσι βρεθεί μια λύση. Είδα τον κλήρο να πέφτει σ’ αυτούς που είχαν την κύρια ευθύνη της καταστροφής, που τώρα έλεγαν πως κατάλαβαν και ήθελαν να με σώσουν. Και δεν τους πίστευα, γιατί πώς να πιστέψω; Και ω του θαύματος, είδα και κάποιους Αριστερούς, που είχαν μυαλό, να ανακαλύπτουν τον τρίτο δρόμο και να απλώνουν το χέρι στους ταξικούς εχθρούς και να φτιάχνουν κυβέρνηση συνεργασίας που μου φαινόταν στην αρχή ασθενική και μίζερη αλλά τελικά δεν ήταν.

Και τι άλλο είδες γαλανομάτη γιε μου;
Είδα αληθινούς πολίτες να αναζητούν μεταρρυθμίσεις και ισοδύναμα, να φέρνουν κοντά το αριστερό και το φιλελεύθερο, να θέλουν να μετρούν και ν’ αξιολογούν, να γράφουν και να σβήνουν στο χαρτί και στην οθόνη, να ψάχνουν την αλήθεια στους δρόμους και στα ποιήματα, στη ζωή και στα όνειρα.

Και τι άλλο είδες γαλανομάτη γιε μου;
Είδα τους άφρονες του παρελθόντος και τους νουνεχείς του μέλλοντος να τα βρίσκουν με τα μεγάλα αφεντικά του κόσμου, να κάθονται και να λογαριάζουν. Να κόβουν και να ράβουν, όχι πάντα με επιτυχία, αλλά να πασχίζουν και κάτι να βγαίνει. Είδα τα μνημόνια και τα χαρισμένα δανεικά και τα χαμηλά επιτόκια, είδα τα ΕΣΠΑ να ετοιμάζονται, τα spreads να πέφτουν και τα ομόλογα να ανεβαίνουν. Είδα τους φράγκους και τους λεβαντίνους να δίνουν το χρήμα και τα εύσημα, είδα το κλίμα να αλλάζει, τις εξαγωγές να αυξάνονται και τις εισαγωγές να πέφτουν.

Και τι άλλο είδες γαλανομάτη γιε μου;
Είδα τον κόσμο να στενάζει από την υποτίμηση, είδα την ανεργία να θερίζει και την κατανάλωση να πέφτει, τους μισθούς να καταποντίζονται. Αλλά είδα και τα έξοδα να μειώνονται, τη σπατάλη να μαζεύεται, τις φυλακές ν’ ανοίγουνε δειλά για τους κλέφτες. Είδα να λένε πως η διαφθορά θα νικηθεί, πως οι φόροι τώρα πια θα πληρώνονται απ’ όλους, το κράτος θα μικρύνει, τα επαγγέλματα θ’ ανοίξουν, η γης θα καρπίσει και πάλι, θα γίνουν επενδύσεις και οι άνθρωποι θα δουλέψουν ξανά. Άκουσα να λένε και περιμένω να δω.

Και τι άλλο είδες γαλανομάτη γιε μου;
Είδα τους ευνοημένους του χτες, τους αργόμισθους και τους προσοδούχους να κλείνουν τους δρόμους, να καταλαμβάνουν τις δημόσιες υπηρεσίες, να καλούν σε στάση για τη δική τους Αλεξάνδρεια που χάνουν. Είδα παιδιά με κουκούλες να προπηλακίζουν τους δασκάλους τους, να σπάνε τα θρανία, να κλείνουν τις σχολές τους. Είδα άφρονες πολιτικούς να τους επαινούν και να τους παροτρύνουν, να τους υπόσχονται την Αλεξάνδρεια ξανά με όλα της τα πλούτη, μονάχα με ένα άρθρο, με ένα νομοθέτημα.

Και τι άλλο είδες γαλανομάτη γιε μου;
Είδα τους «εκτός» να βάζουν τα χέρια τους και να σηκώνονται. Τους είδα ματωμένους, καθημαγμένους, αλλά υπερήφανους. Τους είδα να κοιτούν ψυχρά τους φωνασκούντες και να μη σπεύδουν στις εκκλήσεις τους. Τους είδα να βοηθούν τους συνανθρώπους τους, να κάνουν υπομονή, να πληρώνουν από το υστέρημά τους, είδα στα μάτια τους την απόγνωση αλλά είδα και την ελπίδα.

Και τι άλλο είδες γαλανομάτη γιε μου;
Είδα τον Τσιτσάνη μ’ ένα μικρό βιολί, είδα τον Ελύτη αγκαλιά με το χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας, είδα τους τηνιακούς μαστόρους να σκαλίζουν το μάρμαρο, είδα το Λάκη Σάντα να μη λέει κουβέντα, είδα το Θόδωρο Αγγελόπουλο να κάνει το ταξίδι στα Κύθηρα, είδα τον Παύλο να χορεύει ένα rock n roll στο κρεβάτι, είδα την Κατίνα Παξινού να παίζει τη Μήδεια, είδα τον Τσίρκα να χάνεται στις Ακυβέρνητες Πολιτείες του, είδα τον Κώστα Γιανουλόπουλο στα ερτζιανά με «όλα τα πρωινά του κόσμου» , είδα τον Παπαγιαννάκη να μιλάει για την Ευρώπη και την Οικολογία, είδα τον Ηλία Πετρόπουλο πίσω από τον Κουραδοκόφτη, είδα τον Άρη Αλεξάνδρου να κουβαλάει το κιβώτιο, είδα το Λεωνίδα Κύρκο να παίζει φυσαρμόνικα, είδα το Νίκο Καρούζο με γρασσομένα τ’ άρβυλα στη φρίκη πάντοτες ν’ ανηφορίζει, είδα το Νίκο Εγγονόπουλο και τον Μπολιβάρ του, «όνομα από μέταλλο και ξύλο», είδα το Θανάση Βέγγο να μην ξέρει από βέσπα και τι δεν είδα.

Και τώρα τι λες γαλανομάτη γιε μου;
Λέω πως όλα αυτά που είδα και είδες και θα δουν, δεν μπορούν να χαθούν με μιας, να κυλιστούν στη λάσπη, να εξαχνωθούν, ν’ αφήσουν μόνο μια ανάμνηση, μια τρύπα στη Γεωγραφία, μια παράγραφο στην Ιστορία.

Λέω αυτό που βλέπω. Δεν «θα τα καταφέρουμε;». Τα καταφέρνουμε.

Οι θέσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο

Θετικά της Πρότασης
Α.     Η νέα μηχανική υπολογισμού της φορολογικής επιβάρυνσης των μισθωτών και συνταξιούχων προκαλεί μετατόπιση του φορολογικού βάρους από τα χαμηλότερα προς τα υψηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξουν αλλαγές ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης των οικογενειών με παιδιά.
Β.    Παρά την τυπική κατάργηση του αφορολόγητου ορίου, το πραγματικό αφορολόγητο αυξάνεται από €5.000 σε €9.000.

Για τους παραπάνω λόγους η Δημοκρατική Αριστερά αποδέχεται ως βάση συζήτησης την πρόταση που κατέθεσε το Υπουργείο Οικονομικών επισημαίνοντας ότι υπάρχουν αρκετά ζητήματα τα οποία οφείλουν να επανεξεταστούν.
Αρνητικά της Πρότασης
Η πρόταση του Υπουργείου Οικονομικών:
Α.  Δεν περιλαμβάνει επαρκή  μέτρα για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
Β.   Χαρακτηρίζεται από πολυδιάσπαση του τρόπου φορολόγησης των εισοδημάτων (εισοδήματα από μισθωτή εργασία, από ενοίκια, από επιχειρηματική δραστηριότητα κ.ο.κ.). Αυτό αφενός δημιουργεί υψηλότερες επιβαρύνσεις για τα πολύ χαμηλά εισοδήματα, αφετέρου ευνοεί σκανδαλωδώς τα πολύ μεγάλα εισοδήματα.
Γ.    Προβλέπει επαχθή φορολογική αντιμετώπιση των ελεύθερων επαγγελματιών, κυρίως εκείνων που κατά το παρελθόν υπήρξαν συνεπείς και ειλικρινείς ως προς τη δήλωση των πραγματικών τους εισοδημάτων. Επίσης η αντιμετώπιση των επαγγελματιών ως Νομικά Πρόσωπα δημιουργεί δυνητικά προβλήματα ως προς την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.
Δ.     Δημιουργεί μεγάλες αδικίες ως προς την αντιμετώπιση των οικογενειών με παιδιά διότι δεν λαμβάνει υπόψη τον αριθμό των παιδιών στον υπολογισμό της φορολογικής επιβάρυνσης του νοικοκυριού.
Ε.     Έχει  ασθενή αναπτυξιακή διάσταση. Ειδικότερα, η αύξηση της φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων σε περιβάλλον βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης από 20% σε 26% αποτελεί συνταγή περαιτέρω ενίσχυσης της ύφεσης.
Ως προς τη διαδικασία
Σχετικά με τη διαδικασία που έχει ακολουθηθεί η Δημοκρατική Αριστερά οφείλει να επισημάνει:
Α.     Η χρονική καθυστέρηση ως προς την παρουσίαση της πρότασης του Υπουργείου Οικονομικών δημιουργεί απαράδεκτους χρονικούς περιορισμούς που δεν επιτρέπουν την εις βάθος συζήτηση των σοβαρών ζητημάτων που θέτει το νέο φορολογικό νομοσχέδιο.
Β.     Οι αλλαγές της τελευταίας στιγμής, οι παλινωδίες του Υπουργείου και οι συστηματικές διαρροές εκ μέρους του, εκτός των ουσιαστικών προβλημάτων που δημιουργούν στη συζήτηση, αναδεικνύουν πλημμελή προετοιμασία η οποία εν τέλει, πλήττει την εικόνα τη κυβέρνησης.
Προτάσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς για το Νέο Φορολογικό Νομοσχέδιο
Πρώτιστη ανάγκη είναι η συντεταγμένη ολοκλήρωση της συζήτησης και η εκπόνηση ενός νομοθετικού πλαισίου έως τον προσεχή Φεβρουάριο και ενός πλέγματος μέτρων για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
Φορολογία Φυσικών Προσώπων
Προκειμένου ένα φορολογικό σύστημα να είναι απλό και δίκαιο θα πρέπει να ικανοποιεί τρεις βασικές αρχές:
(α)         Καμία φορολόγηση σε εισοδήματα τα οποία βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.
(β)         Συνεισφορά των πολιτών στα φορολογικά βάρη αναλόγως των δυνατοτήτων τους.
(γ)         Φορολόγηση όλων εισοδημάτων των φυσικών προσώπων, ανεξαρτήτως πηγής προέλευσης, βάσει μιας ενιαίας κλίμακας.

•     Καμία φορολόγηση σε εισοδήματα τα οποία βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας
Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο πρέπει να περιλαμβάνει ρητή πρόβλεψη για αυτόματη εξαίρεση από τη φορολογία όσων έχουν εισοδήματα τα οποία βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, όπως αυτό ορίζεται σε ετήσια βάση από την ΕΛ.ΣΤΑΤ. (σήμερα το όριο αυτό είναι €5.951/άτομο ή €12.497 για ένα νοικοκυριό με δύο ενήλικες και δύο παιδιά έως 13 ετών).
•     Φορολόγηση όλων των εισοδημάτων, ανεξαρτήτως της πηγής προέλευσης βάσει μίας ενιαίας κλίμακας
Η εισαγωγή πολλαπλών συντελεστών αυτοτελούς φορολόγησης διασπά το ενιαίο του προσωπικού φορολογητέου εισοδήματος και καταργεί στην ουσία το σύστημα της προοδευτικής φορολογίας.
Στόχος του νέου φορολογικού νομοσχεδίου πρέπει να είναι η ενίσχυση της προοδευτικότητας της φορολογίας και η απλοποίησή της μέσω της κατάργησης των ποικίλων παρεκκλίσεων, που χαρακτηρίζουν το υφιστάμενο σύστημα.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να φορολογηθούν βάσει μιας ενιαίας κλίμακας τα εισοδήματα που προέρχονται από:
-          ενοίκια
-          επιχειρηματική δραστηριότητα
-          αγροτική δραστηριότητα
-          αμοιβές διευθυνόντων συμβούλων Α.Ε. και διαχειριστών Ε.Π.Ε.
-          αμοιβές των μελών Δ.Σ.
-          stock options και άλλοι συναφείς τρόποι αμοιβής υψηλόβαθμων στελεχών
•    Υποχρεωτική δήλωση όλων των εισοδημάτων των φυσικών προσώπων ανεξαρτήτως πηγής προέλευσης και τρόπου φορολόγησης
Είναι σημαντικό οι φορολογικές αρχές να γνωρίζουν τα ακριβή εισοδήματα των φυσικών προσώπων, ανεξαρτήτως της πηγής προέλευσης ή του τρόπου φορολόγησης. Η δήλωση των αυτοτελώς φορολογούμενων εισοδημάτων πρέπει να καταστεί υποχρεωτική για όλα τα φυσικά και νομικά πρόσωπα.

•    Διόρθωση της αδικίας που προκαλείται από την αδιαφοροποίητη φορολογική αντιμετώπιση των νοικοκυριών ανεξαρτήτως του αριθμού των παιδιών
Ο νέος τρόπος καθορισμού του φόρου υπολογίζει την φορολογική υποχρέωση του/της υπόχρεου αποκλειστικά βάσει του ύψους του εισοδήματός του/της. Έτσι, κάποιος/α με εισόδημα π.χ. 15.000€ θα κληθεί να πληρώσει τον ίδιο φόρο ανεξαρτήτως του εάν έχει ένα, δύο, τρία ή κανένα παιδί. Το παραπάνω παραβιάζει τη βασική αρχή της φορολογίας (η οποία είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένη) βάσει της οποίας «οι φορολογούμενοι πληρώνουν φόρο βάσει της φοροδοτικής τους ικανότητας».
Βάσει των παραπάνω η ΔΗΜΑΡ προτείνει την αύξηση του ποσού αυτόματης απομείωσης του φόρου κατά €200/παιδί. Σε αυτό το σενάριο η μείωση φόρου για κάποιον-α με εισόδημα π.χ. €20.000 θα είναι €1.850 εάν δεν έχει παιδιά, €2.050 εάν έχει ένα παιδί, €2.250 εάν έχει δύο παιδιά κ.ο.κ. Το επιπλέον ποσό της απομείωσης θα αποκλιμακώνεται μετά τα €40.000 με τρόπο ανάλογο της αυτόματης απομείωσης φόρου.
•      Επανεξέταση των καταργούμενων δαπανών οι οποίες μείωναν τη φορολογική επιβάρυνση των νοικοκυριών, με ιδιαίτερη έμφαση στις δαπάνες:
-          υγείας και περίθαλψης των χρόνια πασχόντων και των αναπήρων (εξαίρεση 100%),
-          μίσθωσης κύριας κατοικίας και κατοικίας των παιδιών που σπουδάζουν
-          έκπτωση των τόκων των στεγαστικών δανείων για απόκτηση πρώτης κατοικίας.
Η επανεξέταση αυτών των φοροελαφρύνσεων κρίνεται αναγκαία κατ’ αρχήν για κοινωνικούς λόγους, αλλά επίσης και για λόγους καταπολέμησης της φοροδιαφυγής.
Επίσης, η ΔΗΜ.ΑΡ. προτείνει να εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα μόνο οι δωρεές σε φορείς και Οργανισμούς που διέπονται από το δημόσιο λογιστικό.
•      Φορολόγηση αγροτών:
-          Η φορολόγηση των αγροτών πρέπει να γίνεται βάσει της κλίμακας φυσικών προσώπων, όπως ακριβώς ισχύει και για το σύνολο των απασχολούμενων στην οικονομία.
-          Σε ό,τι αφορά την τήρηση βιβλίων από τις αγροτικές επιχειρήσεις, προτείνουμε να ισχύει για αυτές ό,τι ισχύει για το σύνολο των επιχειρήσεων (βάσει του Κ.Β.Σ.). Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι υποχρέωση τήρησης βιβλίων σήμερα θα είχαν όλες οι αγροτικές επιχειρήσεις με τζίρο άνω των €5.000.
-          Ειδικά σε ό,τι αφορά άτομα με αποκλειστική αγροτική δραστηριότητα, προτείνουμε την ευνοϊκή τους φορολογική αντιμετώπιση είτε μέσω της μείωσης του φορολογητέου εισοδήματος, είτε μέσω της αύξησης της αυτόματης απομείωσης φόρου.
Φορολογία Ελεύθερων Επαγγελματιών
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και όσοι διατηρούν ατομικές επιχειρήσεις με βιβλία Β΄’ κατηγορίας πρέπει να αντιμετωπιστούν φορολογικά ως φυσικά πρόσωπα. Πιο συγκεκριμένα, σε επιχειρήσεις που διατηρούν βιβλία Β’ κατηγορίας (ελευθέρια επαγγέλματα, ατομικές και εταιρικές, κοινοπραξίες κλπ) η φορολόγησή τους θα γίνεται με τον εξής τρόπο: έσοδα μείον έξοδα και το υπόλοιπο στην κλίμακα φυσικών προσώπων.
Φορολογία Νομικών Προσώπων
Στόχοι του συστήματος φορολόγησης των Νομικών Προσώπων πρέπει να είναι:
(α)         η ενίσχυση της αναπτυξιακής διάστασης της φορολογίας,
(β)         η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής,
(γ)         η απλοποίηση του συστήματος φορολόγησης.
Για την ικανοποίηση των παραπάνω στόχων η ΔΗΜ.ΑΡ. προτείνει:
•               Επιχειρήσεις με βιβλία Γ’ κατηγορίας εκτός Ανωνύμων Εταιριών (Ατομικές Επιχειρήσεις, Προσωπικές Εταιρίες, Εταιρίες Περιορισμένης Ευθύνης κλπ): μετά την αφαίρεση των δαπανών (έσοδα μείον έξοδα) το διανεμόμενο κέρδος φορολογείται βάσει της κλίμακας φυσικών προσώπων. Τα μη διανεμόμενα κέρδη φορολογούνται βάσει του ενιαίου συντελεστή φορολόγησης των επιχειρήσεων (20%).
Στο νόμο πρέπει να υπάρξει ρητή απαγόρευση χρήσης των αποθεματικών των επιχειρήσεων στις δηλώσεις φορολογίας των επιχειρηματιών προκειμένου αυτοί να δικαιολογήσουν τεκμήρια διαβίωσης ή απόκτησης περιουσιακών στοιχείων.
•               Ανώνυμες Εταιρίες: στο τέλος της χρήσης η επιχείρηση δηλώνει το τμήμα των κερδών, που θα διανεμηθεί και το τμήμα που θα παραμείνει στο εσωτερικό της ως αποθεματικό.
Τα αποθεματοποιούμενα κέρδη φορολογούνται βάσει του ενιαίου συντελεστή φορολόγησης επιχειρήσεων (20%), ενώ τα διανεμόμενα κέρδη (μερίσματα) φορολογούνται αυτοτελώς με συντελεστή 37,5%. Ο συντελεστής φορολόγησης των μερισμάτων διαμορφώνεται αυτόματα βάσει του αθροίσματος του ενιαίου φορολογικού συντελεστή επιχειρήσεων (20%) συν το συντελεστή φορολόγησης των αξιών(όχι μικρότερος των τόκων των καταθέσεων που προτείνουμε 17,5%). Βάσει των παραπάνω αποφεύγεται η προβληματική διπλή φορολόγηση του κέδρους και δημιουργείται ισχυρό κίνητρο προς την αποθεματοποίηση των κερδών (που σημαίνει αυξημένες επενδύσεις).
•    Καθιερώνεται η έννοια της επιχειρηματικής αμοιβής (για την προσωπική εργασία των επιχειρηματιών). Οι επιχειρηματικές αμοιβές προσδιορίζονται με βάση τη συλλογική σύμβαση εργασίας, αποτελούν προσωπικό εισόδημα των επιχειρηματιών, που προσαυξάνει το προσωπικό τους εισόδημα και συνιστούν δαπάνη των επιχειρήσεων. Με τον τρόπο αυτό επέρχεται εξορθολογισμός του συστήματος αμοιβής των επιχειρηματιών αλλά κυρίως περιορίζονται σημαντικά οι δυνατότητες φοροαποφυγής.
•    Δημιουργία ειδικής κατηγορίας υπό τον τίτλο «επιχειρήσεις ειδικών σκοπών» στην οποία θα ενταχθούν οι ναυτιλιακές και οι εξωχώριες επιχειρήσεις και κωδικοποίηση της φορολογίας των εν λόγω εταιριών με στόχο τον εξορθολογισμό της και την ενίσχυση του ελέγχου των αρμόδιων αρχών.
Αυτοτελής φορολόγηση εισοδημάτων
Όλα τα αυτοτελώς φορολογούμενα εισοδήματα (τόκοι καταθέσεων, λαχεία κ.ο.κ.) φορολογούνται αυτοτελώς με τον ίδιο συντελεστή (17,5%). Εξαίρεση αποτελούν τα μερίσματα των μετοχών τα οποία φορολογούνται με ποσοστό 37,5% (ενιαίος φορολογικός συντελεστής επιχειρήσεων + συντελεστής αυτοτελώς φορολογούμενων εισοδημάτων).

Επίσης
 

Δ. Χατζησωκράτης: «Το φορολογικό πρέπει να χωράει τη ΔΗΜΑΡ»

Μίλησε στον BHMA FM για την κατάργηση αφορολογήτου για τα παιδιά

Δήλωση του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, για το θάνατο του Χρόνη Μίσσιου

Ο  Χρόνης Μίσσιος υπήρξε ένας σημαντικός αγωνιστής της Αριστεράς. Συνεπής στους αγώνες του (Εθνική Αντίσταση, καταδίκη εις θάνατον, πολυετής φυλακή και εξορία), συνεπής και στον αντιδογματισμό και στην ελευθερία της σχέσης του με την Αριστερά.
Αναθεωρώντας διαρκώς την αντίληψή του για την πολιτική και αναζητώντας τη σύγχρονη Αριστερά και τα προτάγματά της, στα χρόνια της Μεταπολίτευση στράφηκε περισσότερο στον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών.

Στα βιβλία του αποτύπωσε την εποχή του και τη συμμετοχή του στο αριστερό κίνημα με την ίδια ευθύτητα και αντισυμβατικότητα που χαρακτήριζε την πολιτική του διαδρομή.
Εκφράζω τη βαθιά μου θλίψη για την απώλεια του Χρόνη Μίσσιου και τα συλλυπητήριά μου στους οικείους του.

Εδω η ιστοσελιδα του Χρονη Μισσιου

Ομιλιες για τον Προυπολογισμο 2013

Ομιλία του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, στη συζήτηση για τον Κρατικό Προϋπολογισμό οικονομικού έτους 2013

 

Δημοσιεύτηκε στις Κυριακή, 11 Νοεμβρίου 2012 

Συζητούμε για τον προϋπολογισμό του 2013 μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε είναι απαραίτητο, μαζί με τα όσα διεκδικούμε από τους ευρωπαίους εταίρους μας, να πετύχουμε τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα παρεμβάσεων στο εσωτερικό της χώρας, στο κράτος και την οικονομία.
Ο προϋπολογισμός αποτυπώνει τη δημοσιονομική κρίση και στοχεύει στην σταθεροποίηση. Αντιστοιχεί στους  περιορισμούς της δανειακής σύμβασης, με μεγάλη μείωση των δαπανών. Εκφράζει μια συγκεκριμένη επιλογή για την σταθεροποίηση, που στηρίζεται στον περιορισμό της εσωτερικής ζήτησης και κατανάλωσης, υπό καθεστώς  λιτότητας, που έχει κυριαρχήσει στην Ευρώπη για την αντιμετώπιση της κρίσης, περιορίζοντας  το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος.

Έχει λοιπόν εγγενή προβλήματα για τα οποία πρέπει να επιδιωχθεί να υπάρξουν τουλάχιστον βελτιώσεις, παρά το - γνωστό σε όλους - περιοριστικό πλαίσιο του προγράμματος προσαρμογής.
Εμείς έχουμε πει πως αναγνωρίζουμε ότι η δανειακή σύμβαση αποτελεί δεσμευτικό πλαίσιο για τη χώρα, το οποίο παλεύουμε να το αλλάξουμε σταδιακά.
 Έχουμε πει ξεκάθαρα τη θέση μας ότι η σταθεροποίηση μπορεί να επέλθει μόνο με ισχυρές αναπτυξιακές παρεμβάσεις, στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού συντονισμού, που θα βλέπει προς την οικονομική ενοποίηση και την συνανάπτυξη, μαζί με την ταχεία προώθηση διαδικασιών πολιτικής ενοποίησης.

Με δεδομένους τους περιορισμούς,  η Δημοκρατική Αριστερά θα ψηφίσει τον Προϋπολογισμό του 2013 και θα εργαστεί για τη βέλτιστη υλοποίησή του, μέσα και από συμπληρώσεις που θα γίνουν και στη συνέχεια.

Μπορεί όμως το πρόγραμμα προσαρμογής να αλλάξει και αυτό να επηρεάσει θετικά τον προϋπολογισμό του 2013;
Η αντιπαράθεση που έγινε γύρω από τα εργασιακά αφορά και αυτό το ζήτημα.  Το αν δηλαδή η τρόικα, οι εταίροι και οι δανειστές μας, αποδέχονται ότι σε ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής μπορούν να υπάρξουν αλλαγές.

Η  επιμονή μας μέχρι το τέλος δεν ήταν μια εμμονή. Ήταν κάτι που πρέπει να κρατήσουμε ως πολιτικό μήνυμα και διεκδίκηση:  Ότι ναι, ως κράτος, αναλαμβάνουμε  την ευθύνη να προωθήσουμε ένα δύσκολο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και θα το κάνουμε. Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε πίσω από τη θέση ότι η διαδικασία  δημοσιονομικής προσαρμογής πρέπει να  δίνει ελπίδα στους πολίτες. Ελπίδα ότι θα έχουν μερίδιο  στις ωφέλειες από τη σταθεροποίηση και την ανάπτυξη.

Η στάση μας στα εργασιακά παραμένει ίδια. Ο προϋπολογισμός προφανώς δεν περιλαμβάνει τα εργασιακά θέματα, παρά μόνο ως παράθεση του περιβάλλοντος στο οποίο θα υλοποιηθεί.
Ανεξάρτητα από την ψήφιση των αλλαγών στα εργασιακά, πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες ώστε να υπάρχει πίεση για επανατοποθέτηση του ζητήματος στη  διαδικασία  για τον ορισμό του κατώτατου μισθού  και  ενόψει της εκπνοής της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

Είναι γνωστό ότι το πρόγραμμα προσαρμογής δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα, όχι μόνο γιατί δεν προωθήθηκαν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, αλλά και γιατί είχε αρκετά προβληματικά στοιχεία στη δομή του. Το παραδέχονται όλοι. Ενδεικτική είναι η ομολογία του ΔΝΤ, ότι συστηματικά υποεκτιμούσε τις επιπτώσεις της λιτότητας στην οικονομική ανάπτυξη.

Το πρόγραμμα πρέπει να αλλάξει. Η κυβέρνηση αλλά και ευρύτερο μπλοκ πολιτικών δυνάμεων πρέπει να συμβάλλουν  στην προσπάθεια διεκδίκησης αλλαγών στο πρόγραμμα.  Διεκδίκηση που θα είναι διαρκής και δύσκολη.
Πρώτη αλλαγή που πρέπει να γίνει είναι η αλλαγή της νοοτροπίας και του  τρόπου που μας αντιμετωπίζουν οι εταίροι και οι δανειστές μας. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αφήνεται στη διελκυστίνδα των διαφορετικών προσεγγίσεων και απόψεων μεταξύ ΔΝΤ και Γερμανίας σε σχέση με τη βιωσιμότητα του χρέους. Κατανοούμε ότι υπάρχουν θέματα χειρισμών, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να υπάρξει σύνδεση της συνέχισης χρηματοδότησης με τη λήψη της συνολικής απόφασης για τη βιωσιμότητα του χρέους. Με την ψήφιση του προϋπολογισμού , αμέσως πρέπει να ζητηθεί η αποδέσμευση ολόκληρης της δόσης των 31,5 δις και των όσων προβλέπονται από το πρόγραμμα δόσεων.

Ο προϋπολογισμός του 2013 κατατίθεται σε ένα μεταβατικό στάδιο διαπραγματεύσεων της χώρας με την τρόικα και τους ευρωπαίους εταίρους, σε σχέση με το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και τη βιωσιμότητα του χρέους. Η τελική κατάληξη των διαπραγματεύσεων σε θέματα όπως χρονική επιμήκυνση, αναπτυξιακή ενίσχυση και μείωση της επιβάρυνσης του χρέους,  θα επηρεάσει την τελική μορφή και την εξέλιξη του.

Η ΔΗΜ.ΑΡ. έχει συγκεκριμένη τη θέση της για τη δημοσιονομική προσαρμογή. Αγωνιζόμαστε να έχει κυρίως στοιχεία εξυγίανσης και εξορθολογισμού. Το πακέτο μέτρων είναι βαρύ. Θέσαμε ζητήματα που μπορούν να μειώσουν τις επιπτώσεις του, όπως : Η  χρονική επιμήκυνση.  Η ένταξη της ρήτρας αντικατάστασης μέτρων,  έτσι ώστε αν έχουμε απόδοση εσόδων να μην υλοποιούνται τα ιδιαιτέρως επαχθή μέτρα. Η παράλληλη λήψη αναπτυξιακών πρωτοβουλιών.
Η συνέχιση της χρηματοδότησης και η επανατοποθέτηση του ζητήματος του χρέους, ώστε να δημιουργείται ένα πλαίσιο βιώσιμης λύσης από οικονομική και κοινωνική άποψη, είναι αναγκαία στοιχεία μιας πολιτικής συμφωνίας με τους εταίρους.
Πρέπει να εργασθούμε για να υπάρξει :
ü     η χρονική επιμήκυνση του προγράμματος προσαρμογής ώστε να αλλάξει η χρονική κατανομή των μέτρων και να υπάρχει η δυνατότητα να λειτουργήσει ουσιαστικά η ρήτρα αντικατάστασης των επαχθών μέτρων, στο βαθμό που θα έχουμε υπεραπόδοση στα έσοδα.
ü     η υλοποίηση ενός προγράμματος αναπτυξιακών παρεμβάσεων ώστε να δημιουργηθούν εισοδήματα σε νέους τομείς και για νέους ανθρώπους, μέσα από την άμεση αξιοποίηση του διαθέσιμων πόρων του ΕΣΠΑ, αλλά και την ειδική χρηματοδότηση δράσεων από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
ü     η βελτίωση της βιωσιμότητας των όρων εξυπηρέτησης του χρέους με μέτρα όπως:  Η μείωση επιτοκίων. Η μετακύλιση ομολόγων. Η  επιστροφή κέρδους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των κρατικών τραπεζών  από αγορά ελληνικών ομολόγων σε χαμηλότερη τιμή από την ονομαστική αξία. Η χρηματοδοτική υποστήριξη της χώρας για να οργανώσει τη σταδιακή εθελοντική εξαγορά των ομολόγων της σε χαμηλότερη τιμή από τη σημερινή ονομαστική. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απευθείας από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης χωρίς επιβάρυνση του δημόσιου χρέους.

Παράλληλα, πρέπει να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, που θα εκκινήσει με τους περιορισμένους διαθέσιμους πόρους και θα επιχειρήσει τη μόχλευση τους ώστε να αποφέρει μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία. Μια αρνητική πτυχή των προϋπολογισμών των τελευταίων ετών είναι η συνεχής μείωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων.

Είναι αναγκαίος ο επανακαθορισμός της έννοιας της ανάπτυξης, παράλληλα με τις προσπάθειες πρόκλησής της.  Για μας, η αλλαγή του χαρακτήρα της ανάπτυξης, η απασχόληση και η οικονομική δημοκρατία είναι βασικοί στόχοι. Η ανάπτυξη, για να έχει στοιχεία διατηρησιμότητας και για να διαχυθούν οι ωφέλειες στο σύνολο της κοινωνίας, θα πρέπει να απαλλαγεί από τις παθογένειες του προηγουμένου μοντέλου.
Η σύνδεση με τη γενικότερη προσπάθεια ανασυγκρότησης της οικονομίας και του κράτους απαιτεί:

• Διαχείριση των πόρων με διαφάνεια και δημοκρατία στο σχεδιασμό,  διαρκή διαδικασία αξιολόγησης και επανασχεδιασμού παρεμβάσεων, ώστε να βελτιώνονται τα αποτελέσματα τους και οι ωφέλειες για την κοινωνία. 
• Eπιλογή δημόσιων έργων με κριτήριο την αναπτυξιακή τους στόχευση, τις εξωτερικές οικονομίες και τη μόχλευση.
• Προτεραιότητα σε υποδομές και δραστηριότητες με μεγάλο εισοδηματικό πολλαπλασιαστή, που αυξάνουν την παραγωγικότητα, ενισχύουν την εξωστρέφεια και δημιουργούν μεγάλο αριθμό θέσεων εργασίας
• Δημιουργία προϋποθέσεων περιφερειακής και τοπικής οικονομικής ανάπτυξης, με την ενίσχυση των τοπικών συμπράξεων και την υιοθέτηση στρατηγικών αξιοποίησης των τοπικών συγκριτικών πλεονεκτημάτων.
• Ανάπτυξη μεγάλων, αλλά κυρίως πολλών χιλιάδων μικρών και μεσαίων παρεμβάσεων, με στροφή στην καινοτομία, ενίσχυση της εξωστρέφειας της μεταποίησης, άνοιγμα αγορών σε παραδοσιακούς και νέους τομείς σε συνδυασμό με την επαγγελματική κινητικότητα. Έτσι μόνο μπορεί να  υλοποιηθεί  ένα εθνικό σχέδιο μεταφοράς της δραστηριότητας σε τομείς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.

Τομείς προτεραιότητας πρέπει να είναι:
o       Αναβάθμιση του πρωτογενούς τομέα.
o       Αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και των ενεργειακών δυνατοτήτων.
o        Ανάπτυξη του ενιαίου συμπλέγματος τουρισμού – πολιτισμού.
o        Δημιουργία επιχειρήσεων σε τομείς γνώσης.
o        Ενίσχυση της εξωστρέφειας της μεταποίησης και την προώθηση των αναγκαίων συνεργασιών ή και συγχωνεύσεων για την αντιμετώπιση των εγγενών αδυναμιών των επιχειρήσεων μικρής κλίμακας.

Ο προϋπολογισμός ενσωματώνει περιορισμούς αλλά και δυνατότητες. Η πρόκληση είναι να μεγιστοποιηθεί η αξιοποίηση των δυνατοτήτων. Αυτό  προϋποθέτει την προώθηση μεγάλων μεταρρυθμίσεων  και διαρθρωτικών αλλαγών για τον εξορθολογισμό και την εξάλειψη παθογενειών που χαρακτηρίζουν την οικονομική μας ζωή και τη δημόσια διοίκηση. Για να βγούμε από την κρίση προϋπόθεση είναι η εξυγίανση του πολιτικού συστήματος.

Αποτελεί άμεση προτεραιότητα, για την ανασυγκρότηση και την εξυγίανση των διαδικασιών είσπραξης εσόδων, η αύξηση των εσόδων με την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής αλλά και ο εντοπισμός της φοροδιαφυγής προηγούμενων περιόδων. Είναι ζήτημα  προτεραιότητας η αύξηση των φορολογικών εσόδων με ταυτόχρονη ελάφρυνση των εργαζόμενων, που ήδη έχουν επιβαρυνθεί πολλαπλώς. Μόνη λύση για αυτό είναι να αντιμετωπιστεί σε σταθερή βάση η φοροδιαφυγή, αλλά και η διαφθορά.

Κρίσιμο ζήτημα πολιτικής σημασίας είναι ο τρόπος κατάρτισης και παρακολούθησης της εκτέλεσης του προϋπολογισμού. Μία απλή και αποσυνδεδεμένη από τους στόχους και τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα παρουσίαση της κατανομής κονδυλίων δεν συνιστά πλέον επιλογή.

Η Δημοκρατική Αριστερά είχε θέσει και θέτει το ζήτημα της μετάβασης σε προϋπολογισμούς απόδοσης. Που σημαίνει  ορισμό στόχων ανά υπηρεσία και εξειδικευμένη κοστολόγηση της απαιτούμενης δαπάνης από τον προϋπολογισμό. Εξέταση από μηδενική βάση της σκοπιμότητας και του μεγέθους κάθε δαπάνης, με επαναπροσδιορισμό της δαπάνης ώστε να εξαλειφθούν  οι ανήθικες δαπάνες.

Το ζήτημα αυτό είναι βαθύτατα πολιτικό. Επηρεάζει καθοριστικά την δυνατότητα άσκησης δημοσίων πολιτικών.
Η μετάβαση σε προϋπολογισμούς απόδοσης, σε προϋπολογισμούς προγραμμάτων, δεν αποτελεί ανεπίκαιρη συζήτηση. Βρίσκεται στο κέντρο του ελληνικού ζητήματος. Υπάρχουν παραδείγματα χωρών, που αλλάζοντας τον τρόπο κατάρτισης του προϋπολογισμού και του οικονομικού ελέγχου, κατάφεραν να αναδιαρθρώσουν την δημόσια διοίκηση και τελικά την ποιότητα της παρεχόμενης υπηρεσίας.
Στόχοι όπως η μείωση του κόστους παροχής των υπηρεσιών, η βελτίωση του βαθμού εξυπηρέτησης των πολιτών, ο περιορισμός του απαιτούμενου χρόνου ολοκλήρωσης μιας διαδικασίας, ο περιορισμός των συναρμοδιοτήτων και η ψηφιακή παροχή των υπηρεσιών μπορούν να παρακολουθούνται αποτελεσματικά μέσα από τον προϋπολογισμό απόδοσης.

Το έργο συνολικά  της διοικητικής μεταρρύθμισης είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το ζήτημα του προϋπολογισμού. Οι προσπάθειες που καταβάλλονται και οι σχεδιασμού που έγιναν είναι σημαντικοί.

Ένα σημαντικό παράδειγμα, που άπτεται και αυτό του προϋπολογισμού, είναι το ζήτημα της υγείας. Η μείωση των δαπανών της υγείας είναι κομβικός στόχος. Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν την ασυδοσία που επικρατούσε στο χώρο της υγείας, όλοι οι Έλληνες αναγνωρίζουν ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Όμως υπάρχουν δύο βασικές παράμετροι. Πρώτον, η μείωση του κόστους δεν πρέπει να πλήξει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και δεύτερον, δεν πρέπει να επιτευχθεί μετακυλώντας το κόστος στον ασθενή. Εάν στο χώρο της υγείας καταφέρουμε και αναλογικά εφαρμόσουμε τις βασικές αρχές ενός προϋπολογισμού απόδοσης, θα έχουμε τη δυνατότητα να διασφαλίσουμε ό,τι η μείωση της δημόσιας δαπάνης για την υγεία δεν θα μετατραπεί σε κόστος για τον πολίτη, ούτε σε πτώση της ποιότητας της παρεχόμενης υπηρεσίας.

Το ζήτημα του κοινωνικού κράτους. Περνάει κρίση ; Ναι. Περικόπτονται υπηρεσίες; ναι. Πρέπει  να εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων; Σίγουρα ναι! Όμως να μην κλείσουμε τα μάτια στο σχεδιαστικό λάθος του κοινωνικού μας κράτους. Να μην κλείσουμε τα μάτια στις σπατάλες, τον ανορθολογισμό. Να μην κρύψουμε την αλήθεια που ήθελε το κοινωνικό μας κράτος να ενισχύει περισσότερο του έχοντες. Να μην σπρώξουμε τις άβολες αλήθειες κάτω από το χαλί ώστε να μπορέσουν οι νέοι μας να απολαύσουν την προσφορά αυτών  που κέρδισε η γενιά μου. Να μην χρειαστεί να υπάρξουν στο μέλλον τόσο κρίσιμες  αποφάσεις όπως τώρα.

Το κοινωνικό κράτος είναι βασικός πυλώνας του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου. Η επιβίωσή του όμως απαιτεί πολιτική βούληση, αλλά και δημοσιονομική ευχέρεια. Μόνο με υγιή δημοσιονομικά μπορούμε να το στηρίξουμε αποτελεσματικά. Μόνο με ορθολογική διαχείριση πόρων και ιεράρχηση αναγκών μπορούμε να το επαναθεμελιώσουμε ηθικά, αλλά και λειτουργικά. Μόνο με εκσυγχρονισμό των δομών, με έλεγχο των δαπανών μπορούμε να αξιώνουμε την αδιάλειπτη και σταθερή παρουσία ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους. Πρέπει να περάσουμε από ένα άστοχο σε ένα στοχευμένο κοινωνικό κράτος, που θα βοηθά ουσιαστικά αυτόν που πραγματικά έχει ανάγκη.

Αυτό είναι το πολιτικό πλαίσιο στη βάση του οποίου η Δημοκρατική Αριστερά θα ψηφίσει τον προϋπολογισμό.
Είναι μια ψήφος για τη  συνέχιση της προσπάθειας καθοριστικής σημασίας για τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας, την σταθεροποίηση και την ανάκαμψη.
Είναι ένας διαρκής αγώνας για αλλαγή και βελτίωση των όρων της δανειακής σύμβασης.
Για την προώθηση μεταρρυθμίσεων στο κράτος και την οικονομία.

Ομιλία του βουλευτή Επικρατείας της ΔΗΜΑΡ Σπύρου Λυκούδη, στην ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό 

 

 

 

 

Συνάντηση του προέδρου της ΔΗΜ.ΑΡ, Φώτη Κουβέλη, με τον Ντάνιελ Κον Μπεντίτ

Ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ, Φώτης Κουβέλης, συνοδευόμενος από τη βουλευτή, Μαρία Γιαννακάκη, τον υπεύθυνο Εξωτερικής και Ευρωπαϊκής Πολιτικής, Γεράσιμο Γεωργάτο και το σύμβουλό του για θέματα ευρωπαϊκής πολιτικής, Γιάννη Μεϊμάρογλου, συναντήθηκε στις 8/11/12 στα γραφεία της ΔΗΜ.ΑΡ στη βουλή με ομάδα ευρωβουλευτών των Πρασίνων με επικεφαλής τον Ντανιέλ Κον Μπεντιτ.

Στο επίκεντρο της συνάντησης βρέθηκαν τα θέματα της οικονομικής κρίσης και των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία.

 Ο Φ. Κουβέλης αναφέρθηκε εκτενώς στη συμμετοχή και στήριξη της ΔΗΜ.ΑΡ στην κυβέρνηση εθνικής ευθύνης, εξηγώντας αναλυτικά τις διαφωνίες του κόμματος στις αλλαγές που προτείνει η τρόικα στα εργασιακά, τονίζοντας ότι πολλές από τις αξιώσεις της τρόικας της απορρίπτει η ΕΕ και ότι είναι σε απόλυτη αντίθεση με το ευρωπαϊκό δημοκρατικό κεκτημένο.

Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στα θέματα πράσινης πολιτικής, στις αναπτυξιακές  δυνατότητες της χώρας, αλλά και στην ανάγκη εξεύρεσης συνολικής λύσης στο ελληνικό πρόβλημα, προκειμένου, όπως ειπώθηκε, να καταστεί το χρέος της χώρας βιώσιμο.

Επίσης η συζήτηση επεκτάθηκε και στα θέματα του φορολογικού συστήματος και της φοροδιαφυγής, με τις δύο πλευρές να συνομολογούν ότι υπάρχουν εκατομμύρια ευρώ σε τράπεζες του εξωτερικού που δεν έχουν φορολογηθεί, αλλά και ό,τι επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί το μεγάλο ζήτημα της εγχώριας φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας.

Συμφώνησαν στην ανάγκη σταθερής επικοινωνίας και ανταλλαγής απόψεων.

Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου 8-14/11/12 στο ΤΙΤΑΝΙΑ

 Είσοδος 5€

Πληροφοριες για τις ταινιες εδω

Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ περιλαμβάνει και αξιόλογους και καταξιωμένους σκηνοθέτες, όπως Alain Resnais («Νύχτα και Καταχνιά»), Pier Paolo Pasolini («Σαλό, 120 Μέρες στα Σόδομα»), Φόλκερ Σλέντορφ («Το ταμπούρλο») και Andrey Tarkovskiy («Τα Παιδικά Χρόνια του Ιβάν») παρουσιάζοντας ταινίες τους σχετικές με το θέμα.

Συγκεκριμένα, θα προβληθούν οι ταινίες: «Come and See» (1985) του Elem Klimov, «Ivan's Childhood» (1962) του Andrey Tarkovskiy, «The Tin Drum» (1979) του Volker Schlöndorff, «Salo, or the 120 Days of Sodom» (1975) του Pier Paolo Pasolini, «America: Freedom to Fascism» (2006) του Aaron Russo, «Triumph Over Violence» (1965) του Mikhail Romm, «Massaker» (2005) των Monika Borgmann, Nina Menkes, Lokman Slim και Hermann Theissen, «Molokh» (1999) του Aleksandr Sokurov, «Machuca» (2004) του Andrés Wood, «Night and Fog» (1955) του, «The Great Dictator» (1940) του Charles Chaplin, «The Girl of Your Dreams» (1998) του Fernando Trueba, «» (1971) του, «Punishment Park» (1971) του Peter Watkins, «Rome, Open City» (1945) του Roberto Rossellini, «Taxi» (1996) του Carlos Saura, «The Guernika» (1950) των Robert Hessens και Alain Resnais, «The Star» (2002) του Nikolay Lebedev, «Zoya» (1945) του Lev Arnshtam, «Tretiy taym» (1964) του Yevgeni Karelov, «Raduga» (1944) του Mark Donskoy, «Η μάχη του Στάλινγκραντ» (1973) του Σ.Πουμπιάνσκαια, «Ο θρίαμβος του Κουρσκ» (1983) των Β. Βερμισεβα και Α. Μαριάμοβ, «Η παρέλαση της νίκης» (1984) των Β. Μπελιάεβ, Ι. Βένζερ και Ι. Ποσσέλσκι, «Η πτώση του Βερολίνου, USSR» (1945) του Γιούρι Ράιζμαν και «Sophie Scholl: Die Letzten Tage» (2005) του Marc Rothemund.

Διαφωνία του Φώτη Κουβέλη μετά την συνάντησή του στις 4/11/12 με τον πρωθυπουργό

Δήλωση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη μετά την συνάντησή του με τον πρωθυπουργό

 Το αντικείμενο της συνάντησης ήταν η γενική θεώρηση των πραγμάτων και που βρίσκονται σήμερα. Επανέλαβα τη διαφωνία μου για τα εργασιακά. Η θέση της Δημοκρατικής Αριστεράς παραμένει η ίδια για τα εργασιακά.

Βεβαίως, αυτή η θέση μας δεν αποτελεί καμία επιλογή για να δημιουργήσει το οποιοδήποτε ρήγμα στην Κυβέρνηση, ούτε στη συνολική διεκδίκησή μας να εξασφαλιστεί η εκταμίευση των 31 δισεκατομμυρίων και βεβαίως,  να εξασφαλιστεί σταθερά, πλέον, η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και στο ευρώ.

Αλλά η εμμονή μας στα εργασιακά, έχει σχέση με την πολιτική μας βεβαιότητα ότι οι μεταβολές, τις οποίες αξιώνει η τρόικα, δεν έχουν καμία σχέση με το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας. Οι μεταβολές στα εργασιακά ζητήματα, στις εργασιακές σχέσεις, αποτελούν ένα βαρύ πλήγμα για τους εργαζόμενους. Τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι, ήδη, αποσαρθρωμένα. 
Και, εάν βελτιωθεί η οικονομική κατάσταση της χώρας, όποτε αυτή βελτιωθεί - η διεκδίκησή μας είναι να βελτιωθεί όσο γίνεται συντομότερα - το απαράδεκτο αυτό θεσμικό καθεστώς, αναφορικά με τις εργασιακές σχέσεις, θα παραμένει.
Τα εργασιακά είναι μία εσωτερική υπόθεση της χώρας και δεν αφορά στις αξιώσεις των εταίρων. Δεν έχει καμία σχέση το ζήτημα αυτό, με όλα εκείνα για τα οποία επιμένουν οι εταίροι. Είναι υπόθεση που αφορά αποκλειστικά την ελληνική κοινωνία.

Συνεντευξη Φωτη Κουβελη στο Εθνος 4/11/2012

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για την επέτειο της 28ής Οκτωβρίου

Αντιπολεμικη φωτογραφια

Η επέτειος του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου βρίσκει τη χώρα μας σε μια ιδιαίτερα δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, με την κοινωνία να δοκιμάζεται σκληρά.

 Τώρα είναι η ώρα για να υπάρξουν οι πολιτικές εκείνες που θα οδηγήσουν τη χώρα στη διέξοδο και θα προστατεύσουν τους πολίτες. 

Δημοκρατικής Αριστεράς εγκώμιον

του Λεωνίδα Καστανά*

H κυβέρνηση κρέμεται από μια κλωστή: Κάποιοι θα ήθελαν, αλλά δεν... Η χώρα κρέμεται από μια κλωστή, αλλά έχουν γνώση οι φύλακες και δεν θα την αφήσουν να κοπεί. Η κυβερνώσα αριστερά, η Δημοκρατική Αριστερά είναι εδώ, εδώ όπου συμβαίνει, εδώ όπου οι συγκρούσεις έχουν νόημα και παράγουν πολιτική.

Η χώρα πρέπει να μείνει στο Ευρώ, έχει ανάγκη τις δόσεις της τρόικας, πρέπει να επιτύχει την απαιτούμενη δημοσιονομική προσαρμογή, πρέπει να αποκτήσει και πάλι τραπεζικό σύστημα, πρέπει να κάνει μεταρρυθμίσεις εκ βάθρων. Χρειάζεται θεραπεία, αλλά δεν πρέπει και να πεθάνει από ακραίες συνταγές που θέλουν να της επιβάλουν. Η ΔΗΜΑΡ αγωνίζεται να υπάρξει πολιτική αναδιαπραγμάτευση με την ηγεσία της Ε.Ε και των χωρών της ευρωζώνης, με στόχο μια συμφωνία που θα περιλαμβάνει:

Τη χρονική επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής και την αντίστοιχη κατανομή των μέτρων.
Την ένταξη της ρήτρας αντικατάστασης ιδιαιτέρως επαχθών μέτρων.
Την κανονική εφάπαξ καταβολή της δόσης  των 31,5 δις.
Τη μη εξαίρεση της χώρας από πρωτοβουλίες που θα ληφθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την αντιμετώπιση της κρίσης .
Την ενίσχυση της χώρας με αναπτυξιακές παρεμβάσεις.
Την ειδική και στοχευμένη ενίσχυση προς χειμαζόμενους πολίτες.

Στη φάση αυτή των διαπραγματεύσεων, η τρόικα πιέζει υπερβολικά στα εργασιακά θέματα, στις απολύσεις αριθμού δημοσίων υπαλλήλων και στις φορολογικές ρυθμίσεις, ώστε να εξασφαλιστεί αύξηση εσόδων 2,5 δις. Συγκεκριμένα, από αυτά που ζητούνται από την τρόικα, τα κυριότερα είναι τα εξής:
α) Η αντικατάσταση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης με ένα μηχανισμό ελάχιστου μισθού νομοθετημένου από την κυβέρνηση και κατάργηση των προσαυξήσεων για όλους.
β) Η μείωση του κόστους απόλυσης και αντικατάσταση των συμβάσεων. Η πρόταση της τρόικας είναι να μειωθεί η περίοδος προειδοποίησης σε 3 μήνες και να τεθούν ως ανώτατο όριο αποζημίωσης οι μισθοί 12 μηνών (στις περιπτώσεις χωρίς προειδοποίηση).
γ) Η ευελιξία του ωραρίου, με τρόπο που αποδιαρθρώνει τη ζωή των εργαζομένων.
Η πρόταση της τρόικας είναι να επιτρέπονται συμφωνίες εκτός συλλογικών ή και επιχειρησιακών  συμβάσεων εργασίας. Σχετικά με ρυθμίσεις του χρόνου εργασίας, ορίζονται ως ανώτατο όριο οι 13 ώρες εργασίας ημερησίως, με επιμήκυνση του μέγιστου αριθμού εργασίας σε 6 μέρες τη βδομάδα και με ελάχιστο όριο ανάπαυσης ημερησίως τις 11 ώρες.

Δεν ξέρω αν αυτά είναι (νέο)φιλελεύθερες επιταγές. Πιο πολύ σαν επιταγές δουλοπαροικίας μου φαίνονται. Δε νομίζω ότι υπάρχει δυτικοευρωπαϊκό οικονομικό μοντέλο σύμφωνα με το οποίο η ανταγωνιστικότητα επιτυγχάνεται μέσω της εξαθλίωσης των εργαζομένων. Το αντίθετο. Η ψυχή των ιδιωτικών επιχειρήσεων είναι ο εργαζόμενος και αυτός πρέπει να αμείβεται επαρκώς ώστε να μπορεί όχι μόνο να αναπαράγει την εργατική του δύναμη, αλλά και να ζήσει ως δυτικός άνθρωπος. Να ντυθεί, να πάει στο γιατρό, να μορφωθεί, να ψυχαγωγηθεί. Πώς θα τα κάνει αυτά με μισθούς πείνας, σε μια χώρα της οποίας το (αντι)κοινωνικό κράτος χρεοκόπησε;
Στη χώρα μας, κατά την περίοδο 2010-2011, παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη μείωση τόσο των κατώτατων μισθών (19,1%), όσο και του συνολικού κόστους εργασίας (9,7%).Το νέο σύστημα που προτείνεται θα περιλαμβάνει έναν ενιαίο ελάχιστο νόμιμο μισθό και οι συντελεστές ωρίμανσης, τριετίες και επιδόματα, θα καταργηθούν όχι μόνο για τους νεοεισερχόμενους, αλλά για όλους τους εργαζόμενους. Στην ουσία θα οδηγήσει σε μια σταδιακή προσαρμογή προς τα κάτω των περισσότερων μισθών του ιδιωτικού τομέα, με τάση συγκέντρωσης πλησίον του ελάχιστου νόμιμου μισθού, γεγονός που θα σημάνει την πλήρη κατάρρευση του ήδη πληγέντος επιπέδου ζωής των εργαζομένων.

Επιπλέον, μια μείωση των μισθών θα επιδεινώσει περαιτέρω την ύφεση της οικονομίας και τα δημόσια οικονομικά. Η ανταγωνιστικότητα εξαρτάται όχι μόνο από το μισθολογικό κόστος, αλλά από ένα σύνολο παραγόντων όπως η παραγωγικότητα της εργασίας, το φορολογικό περιβάλλον, το κόστος των μεταφορών, το ενεργειακό κόστος, το θεσμικό πλαίσιο που παρέχει η χώρα στις επιχειρήσεις, το πολιτικό κλίμα.

Η πρόταση της τρόικας θα διευκολύνει τις επιχειρήσεις στην απόλυση του προσωπικού και στην αντικατάσταση των συμβάσεων εργασίας με άλλες, που θα είναι χαμηλής αμοιβής και ελαστικής μορφής (εκ περιτροπής, ορισμένου χρόνου, μερικής απασχόλησης, φασόν, έργου). Έτσι όμως δεν έρχεται η ανάπτυξη, αλλά και να έρθει, θα είναι φτηνή και πρόσκαιρη.

Γίνεται μια απόπειρα να διασωθεί και πάλι ο κομπραδόρικος εγχώριος καπιταλισμός; Ξέρω επιχειρήσεις, όπως μεγάλη εγχώρια αλυσίδα surer market και εγχώρια βιομηχανία χαρτικών, που δεν έχουν κάνει απολύσεις, ούτε μειώσεις μισθών. Αλλά ξέρω και αλυσίδα παιχνιδιών που πληρώνει εργαζόμενους με 380 ευρώ για 8 ώρες δουλειά. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Αυτοί που έχουν βγάλει τα εκατομμύρια έξω δεν είναι μόνο πολιτικοί, αλλά και επιχειρηματίες. Καιρός να τα ξαναβάλουν μέσα και να τα ρίξουν στις δουλειές τους μέχρι να ξαναπάρει μπρος ο τραπεζικός δανεισμός. Δεν μπορούν κάποιοι να τα θέλουν όλα δικά τους. Η σκληρότητα των εργασιακών μέτρων θα επιφέρει έλλειψη διάθεσης για εργασία, κοινωνική αναταραχή, πολιτική κρίση και κατεδάφιση όλων όσα με αίμα έχουν χτίσει μέχρι σήμερα οι πολίτες της χώρας. Δεν φαντάζομαι η τρόικα και κυρίως οι πολιτικοί της προϊστάμενοι να επιδιώκουν κάτι τέτοιο.
Πολλά από αυτά που ζητά η τρόικα υπαγορεύονται από το 2^ο μνημόνιο που ψήφισε το ελληνικό κοινοβούλιο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν επιδέχονται αναθεώρησης, όπως και τόσα άλλα. Από τη στιγμή που η τρόικα διαπραγματεύεται, έχουμε κι εμείς το δικαίωμα να εγείρουμε ενστάσεις, να προτείνουμε κάτι διαφορετικό. Στη λογική αυτή, η ΔΗΜΑΡ δεν θα ψηφίσει τα εργασιακά μέτρα και καλεί και τους άλλους εταίρους να συμπαραταχθούν στην προσπάθεια αυτή. Αν η τρόικα θέλει να ενισχύσει την επιχειρηματικότητα και να βοηθήσει στην ανάπτυξη, ας είναι πιο αυστηρή στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, στην είσπραξη της φορολογητέας ύλης, στη διευκόλυνση της ρευστότητας μέσω της εξόφλησης των χρεών του κράτους προς τις επιχειρήσεις. Δεν είναι λύση η εξαθλίωση των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, τη στιγμή που ακόμα στο ευρύτερο δημόσιο τομέα υπάρχουν ρετιρέ που έχουν μείνει ανέγγιχτα.

Η ΔΗΜΑΡ δεν μπήκε στη κυβέρνηση για να λέει «ναι» σε κάθε πρόταση των δανειστών. Το αντίθετο. Μπήκε για να βοηθήσει στη σωτηρία της χώρας, αλλά και των πολιτών της. Για να είναι η αναγκαία λιτότητα όσο το δυνατόν πιο δίκαιη.
Στη λογική αυτή, πέτυχε την απόσυρση του πλαφόν των 1.500 ευρώ στα νοσήλια για κάθε ασφαλισμένο, τη διατήρηση του εποχικού επιδόματος για οικοδόμους και εργαζομένους στον τουρισμό, τη διατήρηση των ενσήμων για συνταξιοδότηση στα 4.500 (και όχι στα 6.500 που πρότεινε η τρόικα), τη δωρεάν παροχή συγγραμμάτων στους φοιτητές και τα δωρεάν μεταπτυχιακά, αλλά και τη διατήρηση των σημερινών συντελεστών στη φορολογία των φυσικών προσώπων (ενώ η πρόταση ήταν για μείωση του 45% στο 35%).
Οι εργαζόμενοι θα είχαν χάσει πολλά περισσότερα, αν έλειπε η ΔΗΜΑΡ από εκεί όπου αποφασίζεται το μέλλον τους.

Σημαντικό είναι και το θέμα των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων. Το ζήτημα δεν είναι ηθικό, αλλά πολιτικό. Η ΔΗΜΑΡ συμφωνεί στη μείωση του αριθμού τους, αλλά με πρόγραμμα και σπουδή. Πρώτα θα πρέπει να απολυθούν πάραυτα δημόσιοι υπάλληλοι που δεν πάνε στη δουλειά τους, που το παίζουν τρελοί, που έχουν βάλει αποδεδειγμένα το δάχτυλο στο μέλι, που έχουν κάνει ειδεχθή ηθικά και άλλα παραπτώματα. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να μπει χοντρό χέρι στους μηχανισμούς και στους παράγοντες που τους προστατεύουν. Και μέσα σ’ αυτούς είναι και τα κόμματα εξουσίας και οι συνδικαλιστικές μαφίες. Στη συνέχεια, πρέπει να δούμε πόσοι μπορούν να φύγουν μέσα από τη διαδικασία της συνταξιοδοτικής ωρίμανσης. Ταυτόχρονα όμως, είναι αναγκαία μια συνολική αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, η ολοκλήρωση της απογραφής των ΔΥ, η κατάργηση άχρηστων οργανισμών και η έναρξη της αξιολόγησης. Επιτέλους, θα πρέπει να εξορθολογιστεί η κατανομή του προσωπικού των δημοσίων οργανισμών. Δεν είναι δυνατόν σε μία υπηρεσία να υπηρετεί διπλάσιος αριθμός υπαλλήλων από αυτόν που πραγματικά χρειάζονται.

Αν δεν γίνουν όλα τα παραπάνω, ποιος θα είναι αυτός που αυθαίρετα θα αρχίσει να απολύει 15, 20, 200 χιλιάδες εργαζόμενους, με κίνδυνο να διαλύσει τελείως το κράτος; Προσωπικά δεν είμαι κατά των απολύσεων, ειδικά όσων έχουν προσληφθεί παράνομα από το κομματικό κράτος τα τελευταία χρόνια, δηλαδή εκτός ΑΣΕΠ. Αλλά είμαι και υπέρ των προσλήψεων ικανών ανθρώπων που είναι αναγκαίοι σε συγκεκριμένες θέσεις. Δεν είναι δυνατό στη Μέση Εκπαίδευση να υπάρχουν 15.000 πλεονάζοντες καθηγητές, την ίδια στιγμή που προσλαμβάνονται αναπληρωτές και υπάρχουν ακόμα ελλείψεις σε ορισμένες ειδικότητες. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν ελλείψεις στους τομείς καθαριότητας των ΟΤΑ και στα γραφεία τους να μην έχουν καρέκλα να καθίσουν οι πλεονάζοντες ημέτεροι των δημάρχων. Ή μήπως είναι δυνατόν να μας λείπουν νοσηλευτές από τη νοσηλεία, επειδή κάποιοι τους λουφάρουν στα γραφεία και στις αποθήκες; Αφού λύσουμε τέτοιου είδους προβλήματα, μπορούμε να συζητήσουμε τις απολύσεις. Η αναδιοργάνωση δεν θα μειώσει μόνο το μισθολογικό κόστος, αλλά και το λειτουργικό, που αν δεν είναι μεγαλύτερο, είναι εξίσου σημαντικό.

Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση έχει ενοχλήσει πολλούς στα αριστερά αλλά και στα δεξιά της.

Η κοινωνία τη στηρίζει, αυτό φαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις. Ένα μέρος της Αριστεράς ενοχλείται από τις μεταρρυθμίσεις που η ΔΗΜΑΡ προωθεί με τις μικρές αλλά επαναστατικές της δυνάμεις. Η αποδυνάμωση του κομματικού κράτους, η αξιολόγηση, ο εξορθολογισμός της μισθοδοσίας, η μείωση της σπατάλης είναι πράγματα που δυσαρεστούν την άλλη Αριστερά, που προετοιμάζεται να αναλάβει το ρόλο των προκατόχων της στο κρατικό μαγαζί. Κυρίως δυσαρεστούν όσους Πασόκους είδαν θείο φως και ενδύθηκαν ξαφνικά τον μανδύα του αριστερισμού. Γι’ αυτό αυξάνονται καθημερινά οι σπερμολογίες περί διάλυσης της συγκυβέρνησης, αποστασιοποίησης του Κουβέλη και άλλα τέτοια όνειρα φθινοπωρινής νυκτός.
Αλλά ενοχλεί και κάποιους φίλους που βρίσκονται στα «δεξιά» της, στο φιλελεύθερο εν γένει χώρο. Ίσως γιατί δεν πίστευαν ποτέ ότι η ΔΗΜΑΡ θα κάνει το μεγάλο βήμα και θα μπει στην κυβέρνηση. Ίσως γιατί βλέπουν ότι βιάστηκαν να τη θεωρήσουν ουρά του ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως γιατί συνειδητοποιούν ότι ο αριστερός φιλελευθερισμός είναι μια ευρύτερη υπόθεση, που αφορά πολύ κόσμο, μέσα από συγκλίσεις και συμβιβασμούς και όχι μέσα από καταγγελίες, δογματισμούς  και λογικές άκρατου εστετισμού.
Το left liberal, φίλοι μου, θέλει και left και liberal διάθεση. Ας τη φτιάξουμε.

(*) Ο Λεωνίδας Καστανάς είναι Εκπαιδευτικός, Μέλος της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ και Φιλαδελφειώτης

Για την ανασυγκρότηση του σοσιαλιστικού δημοκρατικού χώρου, συνεντευξη Ν.Μπιστη στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ 20/10/12

Για την προσπάθεια ανασυγκρότησης του σοσιαλιστικού δημοκρατικού χώρου και τον ρόλο που καλείται να παίξει σε αυτή την προοπτική η ΔΗΜ.ΑΡ., μιλά ο Ν. Μπίστης, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ημερησία», ενώ επισημαίνει ότι «δεν πρέπει να θεωρούμε τελειωμένη υπόθεση το ΠΑΣΟΚ». Σημειώνει, ακόιμη πως «σε αυτή την υπόθεση πρέπει να πάμε γρήγορα αλλά όχι βιαστικά. Πρέπει να υπερβούμε καχυποψίες, κομματικούς πατριωτισμούς, υπερβολικές προσωπικές φιλοδοξίες».

Ο Νίκος Μπίστης, αναφέρεται, ακόμη στη «Χρυσή Αυγή», για την οποία τονίζει ότι η Δημοκρατία πρέπει να αμυνθεί και σημειώνει:«για να μην έχουμε την τύχη ηλιθίων προβάτων, ας λειτουργήσουμε σαν προνοητικοί τσοπάνηδες. Αν συνεχίσουν ως εγκληματική οργάνωση υπό κοινοβουλευτικό μανδύα τότε αναπόφευκτα θα βρεθούν εκτός νόμου»

Ολόκληρη η συνέντευξη του Νίκου Μπίστη
Μετά τα επεισόδια στο Θέατρο Χυτήριο, προσπάθησαν να σας προπηλακίσουν στο Παλιό Φάληρο. Νομίζετε ότι σας έχει στοχοποιήσει η Χρυσή Αυγή;
Πιθανότατα. Και δεν είμαι ο μόνος. Η τακτική των ναζιστών – που ακολουθούν πιστά οι επίγονοι – είναι να απλώσουν ένα παραλυτικό φόβο με την βία η την απειλή χρήσης βίας. Φανταστείτε πόσα επεισόδια γίνονται καθημερινά και δεν τα μαθαίνουμε γιατί τα θύματα που είναι συνήθως μετανάστες χωρίς χαρτιά δεν τα καταγγέλλουν.
Συμμερίζεστε αναλύσεις που αποδίδουν την άνοδο της Χρυσής Αυγής στην κρίση και το μεταναστευτικό;
Αν μείνουμε σε αυτή την διαπίστωση – που έχει βάση – δεν κάνουμε τίποτε ενώ παραβλέπουμε το γεγονός ότι το ακροδεξιό φαινόμενο έχει την αυτονομία του. Και επειδή θα ζήσουμε αρκετά χρόνια και με την κρίση και με το μεταναστευτικό, δεν θα περιμένουμε την επίλυσή τους ενώ εν τω μεταξύ οι συμμορίες αλωνίζουν. Τώρα έγιναν και προστάτες των τρελλών του Θεού, αύριο θα ανακαλύψουν και άλλα προσχήματα για να μας εκφοβήσουν στην καθημερινότητα μας. Η Δημοκρατία έχει τα μέσα να αμυνθεί και θα το κάνει. Και οι δημοκρατικοί πολίτες που έζησαν κοντά σαράντα χρόνια σε συνθήκες πολυτελούς δημοκρατίας και από την συνήθεια και την κρίση του πολιτικού συστήματος άρχισαν να την σνομπάρουν, καιρός είναι να συνέλθουν. Ήμασταν λίγοι όσοι καταγγέλλαμε τον συναγελασμό αγανακτισμένων φασιστών και αγανακτισμένων αριστερών πέρυσι στην πλατεία Συντάγματος. Ελπίζω οι δεύτεροι να κατάλαβαν.
Να τεθεί λοιπόν εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή;
Ο Γκέμπελς το 1928 έλεγε: « Ερχόμαστε σαν εχθροί, σαν τους λύκους πάνω στα πρόβατα Αν η Δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια ώστε να μας δώσει το ελεύθερο και μάλιστα και βουλευτική αποζημίωση είναι δικό της θέμα». Η συνέχει είναι γνωστή. Για να μην έχουμε την τύχη ηλιθίων  προβάτων ας λειτουργήσουμε σαν προνοητικοί τσοπάνηδες. Αν συνεχίσουν ως εγκληματική οργάνωση υπό κοινοβουλευτικό μανδύα τότε αναπόφευκτα θα βρεθούν εκτός νόμου. Και άλλα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη έχουν αποκρουστικές απόψεις. Η διαφορά έγκειται στις εγκληματικές πρακτικές.
Έχετε επανειλημμένα  καυτηριάσει φαινόμενα βίας και ανομίας από την πλευρά των αντιεξουσιαστών και την ανοχή μιας μεγάλης μερίδας της Αριστεράς σε αυτά. Είπατε ότι νομιμοποιούσαν κατά κάποιο τρόπο την δράση της Χρυσής Αυγής. Και σας απάντησαν ότι νομιμοποιείτε την θεωρία των δυο άκρων.
Άκρα προφανώς υπάρχουν αλλά δεν είναι της ίδιας επικινδυνότητας. Όπως και η βία έχει κλιμάκωση. Άλλο το γιαούρτι, άλλο η μπουνιά και το μαχαίρι, άλλο το μολότοφ και άλλο το καλάσνικοφ. Και κυρίως άλλο η βία των εξωκοινοβουλευτικών και άλλο η καθοδηγούμενη από κοινοβουλευτικό κόμμα. Όλα όμως είναι καταδικαστέα. Στην Μαρφιν κάηκαν τρείς άνθρωποι, προχτές οι αναρχικοί κάψανε τα γραφεία της ΔΗΜΑΡ στην Καισαριανή και δήλωσαν ότι από εδώ και εμπρός θα μας καίνε. Και την Δευτέρα στην «Ανατροπή» του κ.Πρετεντέρη σοβαρός κατά τα άλλα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίστηκε ότι μόνο ένα άκρο υπάρχει και ότι όλοι οι άλλοι ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο επειδή δέχονται τάχα την ελευθερία της έκφρασης. Ξέχασε ότι οι αντιεξουσιαστές  δεν επέτρεψαν την παρουσίαση του βιβλίου της Σώτης Τριανταφύλλου και ότι η ΚΝΕ ματαίωσε με το έτσι θέλω εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο γιατί την θεώρησε αντικομουνιστική.
Μια και φτάσαμε στον ΣΥΡΙΖΑ κάντε μου μια εκτίμηση για την πορεία αυτού του κόμματος
Νομίζω ότι επίκειται σοβαρότατη κρίση στο εσωτερικό του γιατί οι διαφορές είναι στρατηγικού χαρακτήρα. Οι ρεαλιστές που τρέμουν μπροστά στην ιδέα άμεσης ανάληψης κυβερνητικής εξουσίας και επιλέγουν την τακτική του ώριμου φρούτου προσπαθούν να διαμορφώσουν ένα στοιχειωδώς ανεκτό ευρωπαϊκό προφίλ. Μιλάνε όλο και λιγότερο για μονομερή καταγγελία του μνημονίου. Εξ’ άλλου  ουδείς τους πιστεύει, όλοι καταλαβαίνουν ότι αφήνουν την κυβέρνηση να κάνει την «βρώμικη δουλειά» . Η άλλη πλευρά ερωτοτροπεί . ανοικτά με το σενάριο της επιστροφής στην δραχμή . Ο Τσίπρας στη μέση προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα δίνοντας από την μια όρκους πίστης στο ευρώ και από την άλλη κλείνοντας το μάτι στους ακραίους λαϊκιστές. Έχει να χειριστεί και το βαθύ ΠΑΣΟΚ το οποίο έχει προσκολληθεί και που η συμπεριφορά του είναι απρόβλεπτη. Συμβιώνουν αναγκαστικά αλλά ο χρόνος τελειώνει. Οι ρεαλιστές θα ήθελαν να κάνουν την στροφή σε καθαρό έδαφος ώστε να περιορίσουν τις αναπόφευκτες απώλειες. Για αυτό και εντείνουν τις επιθέσεις τους στην ΔΗΜΑΡ .  Η ΔΗΜΑΡ από την πλευρά της πρέπει να αυξήσει την ιδεολογικοπολιτική πίεση και να ενθαρρύνει μια πιθανή επιστροφή μέρους του ΣΥΡΙΖΑ –  γιατί ολόκληρος αποκλείεται –  στον δρόμο της λογικής.
Και αν συμβεί αυτό;
Τότε θα υπάρχει χώρος στην κεντροαριστερά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι τότε όμως η χώρα πρέπει να προχωρήσει και όρος είναι η επιτυχία της κυβέρνησης που ανέλαβε να κρατήσει την χώρα στην ευρωζώνη και να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν ανεξαρτήτως μνημονίου.
Θα αντέξει η ΔΗΜΑΡ στην δοκιμασία;
Λίγες απλωτές μείνανε για να βγούμε στην όχθη, Αντέξαμε μέχρι εδώ , τώρα θα δειλιάσουμε; Οι πολίτες – μαζί και εκείνοι που δυσφορούν με τα μέτρα – κατά βάθος έχουν συνειδητοποιήσει ότι χωρίς την ΔΗΜΑΡ η χώρα θα ήταν ακυβέρνητη και θα γλιστρούσε σε άτακτη χρεοκοπία με τραγικές συνέπειες για τα πιο αδύναμα στρώματα. Ότι χωρίς την σταθερή στάση του Κουβέλη πολλά άδικα μέτρα κυρίως σε εργασιακά θέματα πιθανότατα θα είχαν ήδη επιβληθεί
Η αντιπολίτευση όμως μιλάει για θέατρο και προειλημμένες αποφάσεις
Και γίνεται κουραστική, μονότονη και αναξιόπιστη. Η τρικομματική κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε σε τεντωμένο σκοινί και έμεινε όρθια. Ο κόσμος το καταλαβαίνει και παρότι ζορίζεται περιμένει και ελπίζει.
Να επιμείνω στα της ΔΗΜΑΡ. Δυο έως τρείς βουλευτές έχουν δηλώσει κατηγορηματικά ότι θα καταψηφίσουν…
Και  το 80% της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ δήλωσε κατηγορηματικά το αντίθετο. Σε ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό οι περιφερειακές συσκέψεις τω μελών. Αυτή είναι η συλλογική απόφαση.
Πριν λίγες ημέρες αναλάβατε υπεύθυνος διεύρυνσης της ΔΗΜΑΡ . Η απόφαση της ΚΕ αναφέρεται και στην ανασυγκρότηση του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Θα μας πείτε το σχέδιο σας;
Μόνο κάποιες πρώτες σκέψεις. Σε αυτή την υπόθεση πρέπει να πάμε γρήγορα αλλά όχι βιαστικά . Πρέπει να υπερβούμε καχυποψίες, κομματικούς πατριωτισμούς, υπερβολικές προσωπικές φιλοδοξίες. Ζητούμενο είναι η ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας και της πολιτικής οικολογίας. Άλλοι το λένε πιο απλά , τον χώρο της κεντροαριστεράς. Μέχρι πρόσφατα σε αυτόν τον χώρο δέσποζε το ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν βιάζομαι, όπως άλλοι, να θεωρήσω το ΠΑΣΟΚ τελειωμένη υπόθεση. Όμως είναι φανερό ότι δεν πρόκειται να γυρίσουμε στις μέρες της αλαζονικής παντοδυναμίας του  ενώ για απροσδιόριστο ακόμα διάστημα ένα μεγάλο τμήμα του στελεχικού δυναμικού του ΠΑΣΟΚ – είτε είναι μέσα είτε έξω από τον κομματικό οργανισμό – είναι απονομιμοποιημένο στην συνείδηση της κοινής γνώμης. Αντιθέτως η ΔΗΜΑΡ δεν έχει φθορά και όλοι της αναγνωρίζουν ότι ανέλαβε ρίσκο και πολιτεύεται με σύνεση. Και αυτή όμως δεν είναι το κόμμα που ξεκίνησε πριν δυο χρόνια. Έχει αλλάξει δέρμα, έχει αλλάξει δυο φορές εκλογικό σώμα, την τελευταία φορά κατά 45% Πρέπει να αντιστοιχηθεί στις νέες πραγματικότητες . Άρα διπλή πρέπει να είναι η στόχευση. Στο προσεχές συνέδριο της ΔΗΜΑΡ η ίδια να εκσυγχρονιστεί προγραμματικά και να ανοίξει χωρίς δισταγμό σε στελέχη από διάφορες προελεύσεις που θέλουν να ενταχθούν.. Και ταυτοχρόνως  με την συμμετοχή της σε ένα ευρύτατο φόρουμ διαλόγου να συμβάλλει στην συσπείρωση του χώρου που προσδιόρισα λίγο πριν.
Εμένα δεν μου φαίνονται σαν πρώτες σκέψεις. Σαν σχέδιο το ακούω.
Σας ευχαριστώ αλλά δεν είναι έτσι. Για να γίνει σχέδιο θέλει την συνδρομή και τον πνευματικό μόχθο πολλών και διαφορετικών. Και κυρίως την συνδρομή των διανοουμένων της σύγχρονης Αριστεράς που είναι καιρός να ενεργοποιηθούν.

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής

Στη Σύνοδο Κορυφής επιβεβαιώθηκε η επάνοδος της Ελλάδας σε τροχιά αξιοπιστίας ανοίγοντας το δρόμο για την εκταμίευση του συνόλου της οικονομικής βοήθειας και την επιμήκυνση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι για πρώτη φορά αναγνωρίζονται οι τεράστιες θυσίες που καταβάλλει ο ελληνικός λαός.

Οι αποφάσεις για θεσμοθέτηση Μηχανισμού Ενιαίας Τραπεζικής Εποπτείας εντός του 2013 και άμεσης εποπτείας των ιδιωτικών τραπεζών από την Ε.Κ.Τ, είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία πλαισίου και την επιβολή ρυθμίσεων στο χρηματοπιστωτικό τομέα.
Πρέπει, παράλληλα, να δρομολογηθούν εξελίξεις σχετικά με την κοινή δημοσιονομική, οικονομική και πολιτική διακυβέρνηση. Η ΕΕ να προχωρήσει και να αντιμετωπίσει την κρίση. Χρειάζονται πιο αποφασιστικές πολιτικές, που να ενισχύουν τα μέτρα ανάπτυξης, να αναχαιτίζουν το δόγμα της λιτότητας, της εσωτερικής υποτίμησης και της αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων.
Γι` αυτό η ΔΗΜΑΡ, με αίσθημα ευθύνης, επέμενε και επιμένει να χαρακτηρίζει στρατηγική επιλογή την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ, ώστε να επωφεληθεί από τις εξελίξεις, με στόχο τη σταδιακή απαγκίστρωση μέσα από τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης από τους επαχθείς όρους του Μνημονίου.

Στη σύνοδο Κορυφής επισης έγινε ένα σημαντικό βήμα για μια πολιτική συμφωνία με τους εταίρους που να περιλαμβάνει τη δέσμευση παραμονής της χώρας μας στο ευρώ και την επανεξέταση όρων του μνημονίου.
Η διαπραγμάτευση πρέπει να συνεχιστεί ώστε η πολιτική συμφωνία να συμπεριλάβει χρονική επιμήκυνση και ρήτρα αντικατάστασης στο πακέτο των μέτρων καθώς και αναπτυξιακές παρεμβάσεις που θα δημιουργούν θέσεις εργασίας.

Πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση της Κ.Ο. Δήμου Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας της ΔΗΜΑΡ

Σε εποικοδομητικό κλίμα πραγματοποιήθηκε στις 17/10/2012  Συνέλευση-Σύσκεψη των Φίλων και Μελών της ΔΗΜΑΡ στο Δήμο Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας. Εισηγητής ήταν το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής Χρήστος Μαυροκεφαλίδης, ο οποίος έκανε ένα σύντομο απολογισμό της τρίμηνης παρουσίας της ΔΗΜΑΡ στην Κυβέρνηση και ανέπτυξε τα βασικά σημεία της τελευταίας απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής. Τόσο οι ερωτήσεις όσο και οι ομιλίες που πραγματοποιήθηκαν  περιστράφηκαν κυρίως στα θέματα των εργασιακών θέσεων, της διατήρησης των θέσεων εργασίας και των προβλημάτων βιωσιμότητας των διαφόρων οικονομικών μονάδων. 

Επισημάνθηκε επίσης  ότι η δημοσιονομική εξυγίανση αποτελεί αναγκαία αλλά όχι και ικανή από μόνη της προϋπόθεση για να μπει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης και συζητήθηκαν οι διάφορες μεταρρυθμιστικές προτεραιότητες τις οποίες προωθεί και διεκδικεί την εφαρμογή τους η ΔΗΜΑΡ. 

Ήταν παρόν και έκανε παρέμβαση το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής Γιάννης Κακουλίδης. Τέλος με ευθύνη της Γραμματείας θα συνταχθεί και θα συζητηθεί σε επόμενη συνεδρίαση ένα άμεσο τοπικό πρόγραμμα δράσης και θα ληφθούν μέτρα προετοιμασίας για τις διπλές εκλογές του 2014.

ΔΗΜΑΡ: «Δεν ψηφίζουμε αυτά τα μέτρα».

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για τις αλλαγές στα εργασιακά που προτείνει η τρόικα.

   Οι απαιτήσεις της τρόικα στα εργασιακά οδηγούν στην ισοπέδωση της εργασίας και δεν έχουν καμιά σχέση με τη δημοσιονομική εξυγίανση και τις αναδιαρθρώσεις. Οι όποιες προβλέψεις του μνημονίου δεν μπορούν να τραβιούνται στα άκρα και αντιθέτως πρέπει να αλλάξουν. Η νομοθετική ρύθμιση της αγοράς εργασίας είναι εσωτερική υπόθεση της Ελλάδας.
Η πολιτική αναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους μας πρέπει να έχει στην πρώτη γραμμή την εξαίρεση των εργασιακών θεμάτων από τη συζήτηση για την εκταμίευση της δόσης των 31,5 δις, μαζί, βεβαίως, με τα άλλα ζητήματα, όπως η χρονική επιμήκυνση, η δυνατότητα αντικατάστασης και απόσυρσης μέτρων στο βαθμό που θα υπάρχει υπεραπόδοση στα  έσοδα του ελληνικού Δημοσίου και η ανάληψη αναπτυξιακών πρωτοβουλιών με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

Η ΔΗΜΑΡ σκοπεύει την υπόθεση των εργασιακών ζητημάτων να "την πάρει πάνω της". Σε κάθε περίπτωση επαναλαμβάνουμε την ουσία της δήλωσης του προέδρου του κόμματος Φ. Κουβέλη: «Δεν ψηφίζουμε αυτά τα μέτρα».

ΤΕΤΑΡΤΗ 17-10-2012