Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για την επέτειο της 28ής Οκτωβρίου

Αντιπολεμικη φωτογραφια

Η επέτειος του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου βρίσκει τη χώρα μας σε μια ιδιαίτερα δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, με την κοινωνία να δοκιμάζεται σκληρά.

 Τώρα είναι η ώρα για να υπάρξουν οι πολιτικές εκείνες που θα οδηγήσουν τη χώρα στη διέξοδο και θα προστατεύσουν τους πολίτες. 

Δημοκρατικής Αριστεράς εγκώμιον

του Λεωνίδα Καστανά*

H κυβέρνηση κρέμεται από μια κλωστή: Κάποιοι θα ήθελαν, αλλά δεν... Η χώρα κρέμεται από μια κλωστή, αλλά έχουν γνώση οι φύλακες και δεν θα την αφήσουν να κοπεί. Η κυβερνώσα αριστερά, η Δημοκρατική Αριστερά είναι εδώ, εδώ όπου συμβαίνει, εδώ όπου οι συγκρούσεις έχουν νόημα και παράγουν πολιτική.

Η χώρα πρέπει να μείνει στο Ευρώ, έχει ανάγκη τις δόσεις της τρόικας, πρέπει να επιτύχει την απαιτούμενη δημοσιονομική προσαρμογή, πρέπει να αποκτήσει και πάλι τραπεζικό σύστημα, πρέπει να κάνει μεταρρυθμίσεις εκ βάθρων. Χρειάζεται θεραπεία, αλλά δεν πρέπει και να πεθάνει από ακραίες συνταγές που θέλουν να της επιβάλουν. Η ΔΗΜΑΡ αγωνίζεται να υπάρξει πολιτική αναδιαπραγμάτευση με την ηγεσία της Ε.Ε και των χωρών της ευρωζώνης, με στόχο μια συμφωνία που θα περιλαμβάνει:

Τη χρονική επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής και την αντίστοιχη κατανομή των μέτρων.
Την ένταξη της ρήτρας αντικατάστασης ιδιαιτέρως επαχθών μέτρων.
Την κανονική εφάπαξ καταβολή της δόσης  των 31,5 δις.
Τη μη εξαίρεση της χώρας από πρωτοβουλίες που θα ληφθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την αντιμετώπιση της κρίσης .
Την ενίσχυση της χώρας με αναπτυξιακές παρεμβάσεις.
Την ειδική και στοχευμένη ενίσχυση προς χειμαζόμενους πολίτες.

Στη φάση αυτή των διαπραγματεύσεων, η τρόικα πιέζει υπερβολικά στα εργασιακά θέματα, στις απολύσεις αριθμού δημοσίων υπαλλήλων και στις φορολογικές ρυθμίσεις, ώστε να εξασφαλιστεί αύξηση εσόδων 2,5 δις. Συγκεκριμένα, από αυτά που ζητούνται από την τρόικα, τα κυριότερα είναι τα εξής:
α) Η αντικατάσταση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης με ένα μηχανισμό ελάχιστου μισθού νομοθετημένου από την κυβέρνηση και κατάργηση των προσαυξήσεων για όλους.
β) Η μείωση του κόστους απόλυσης και αντικατάσταση των συμβάσεων. Η πρόταση της τρόικας είναι να μειωθεί η περίοδος προειδοποίησης σε 3 μήνες και να τεθούν ως ανώτατο όριο αποζημίωσης οι μισθοί 12 μηνών (στις περιπτώσεις χωρίς προειδοποίηση).
γ) Η ευελιξία του ωραρίου, με τρόπο που αποδιαρθρώνει τη ζωή των εργαζομένων.
Η πρόταση της τρόικας είναι να επιτρέπονται συμφωνίες εκτός συλλογικών ή και επιχειρησιακών  συμβάσεων εργασίας. Σχετικά με ρυθμίσεις του χρόνου εργασίας, ορίζονται ως ανώτατο όριο οι 13 ώρες εργασίας ημερησίως, με επιμήκυνση του μέγιστου αριθμού εργασίας σε 6 μέρες τη βδομάδα και με ελάχιστο όριο ανάπαυσης ημερησίως τις 11 ώρες.

Δεν ξέρω αν αυτά είναι (νέο)φιλελεύθερες επιταγές. Πιο πολύ σαν επιταγές δουλοπαροικίας μου φαίνονται. Δε νομίζω ότι υπάρχει δυτικοευρωπαϊκό οικονομικό μοντέλο σύμφωνα με το οποίο η ανταγωνιστικότητα επιτυγχάνεται μέσω της εξαθλίωσης των εργαζομένων. Το αντίθετο. Η ψυχή των ιδιωτικών επιχειρήσεων είναι ο εργαζόμενος και αυτός πρέπει να αμείβεται επαρκώς ώστε να μπορεί όχι μόνο να αναπαράγει την εργατική του δύναμη, αλλά και να ζήσει ως δυτικός άνθρωπος. Να ντυθεί, να πάει στο γιατρό, να μορφωθεί, να ψυχαγωγηθεί. Πώς θα τα κάνει αυτά με μισθούς πείνας, σε μια χώρα της οποίας το (αντι)κοινωνικό κράτος χρεοκόπησε;
Στη χώρα μας, κατά την περίοδο 2010-2011, παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη μείωση τόσο των κατώτατων μισθών (19,1%), όσο και του συνολικού κόστους εργασίας (9,7%).Το νέο σύστημα που προτείνεται θα περιλαμβάνει έναν ενιαίο ελάχιστο νόμιμο μισθό και οι συντελεστές ωρίμανσης, τριετίες και επιδόματα, θα καταργηθούν όχι μόνο για τους νεοεισερχόμενους, αλλά για όλους τους εργαζόμενους. Στην ουσία θα οδηγήσει σε μια σταδιακή προσαρμογή προς τα κάτω των περισσότερων μισθών του ιδιωτικού τομέα, με τάση συγκέντρωσης πλησίον του ελάχιστου νόμιμου μισθού, γεγονός που θα σημάνει την πλήρη κατάρρευση του ήδη πληγέντος επιπέδου ζωής των εργαζομένων.

Επιπλέον, μια μείωση των μισθών θα επιδεινώσει περαιτέρω την ύφεση της οικονομίας και τα δημόσια οικονομικά. Η ανταγωνιστικότητα εξαρτάται όχι μόνο από το μισθολογικό κόστος, αλλά από ένα σύνολο παραγόντων όπως η παραγωγικότητα της εργασίας, το φορολογικό περιβάλλον, το κόστος των μεταφορών, το ενεργειακό κόστος, το θεσμικό πλαίσιο που παρέχει η χώρα στις επιχειρήσεις, το πολιτικό κλίμα.

Η πρόταση της τρόικας θα διευκολύνει τις επιχειρήσεις στην απόλυση του προσωπικού και στην αντικατάσταση των συμβάσεων εργασίας με άλλες, που θα είναι χαμηλής αμοιβής και ελαστικής μορφής (εκ περιτροπής, ορισμένου χρόνου, μερικής απασχόλησης, φασόν, έργου). Έτσι όμως δεν έρχεται η ανάπτυξη, αλλά και να έρθει, θα είναι φτηνή και πρόσκαιρη.

Γίνεται μια απόπειρα να διασωθεί και πάλι ο κομπραδόρικος εγχώριος καπιταλισμός; Ξέρω επιχειρήσεις, όπως μεγάλη εγχώρια αλυσίδα surer market και εγχώρια βιομηχανία χαρτικών, που δεν έχουν κάνει απολύσεις, ούτε μειώσεις μισθών. Αλλά ξέρω και αλυσίδα παιχνιδιών που πληρώνει εργαζόμενους με 380 ευρώ για 8 ώρες δουλειά. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Αυτοί που έχουν βγάλει τα εκατομμύρια έξω δεν είναι μόνο πολιτικοί, αλλά και επιχειρηματίες. Καιρός να τα ξαναβάλουν μέσα και να τα ρίξουν στις δουλειές τους μέχρι να ξαναπάρει μπρος ο τραπεζικός δανεισμός. Δεν μπορούν κάποιοι να τα θέλουν όλα δικά τους. Η σκληρότητα των εργασιακών μέτρων θα επιφέρει έλλειψη διάθεσης για εργασία, κοινωνική αναταραχή, πολιτική κρίση και κατεδάφιση όλων όσα με αίμα έχουν χτίσει μέχρι σήμερα οι πολίτες της χώρας. Δεν φαντάζομαι η τρόικα και κυρίως οι πολιτικοί της προϊστάμενοι να επιδιώκουν κάτι τέτοιο.
Πολλά από αυτά που ζητά η τρόικα υπαγορεύονται από το 2^ο μνημόνιο που ψήφισε το ελληνικό κοινοβούλιο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν επιδέχονται αναθεώρησης, όπως και τόσα άλλα. Από τη στιγμή που η τρόικα διαπραγματεύεται, έχουμε κι εμείς το δικαίωμα να εγείρουμε ενστάσεις, να προτείνουμε κάτι διαφορετικό. Στη λογική αυτή, η ΔΗΜΑΡ δεν θα ψηφίσει τα εργασιακά μέτρα και καλεί και τους άλλους εταίρους να συμπαραταχθούν στην προσπάθεια αυτή. Αν η τρόικα θέλει να ενισχύσει την επιχειρηματικότητα και να βοηθήσει στην ανάπτυξη, ας είναι πιο αυστηρή στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, στην είσπραξη της φορολογητέας ύλης, στη διευκόλυνση της ρευστότητας μέσω της εξόφλησης των χρεών του κράτους προς τις επιχειρήσεις. Δεν είναι λύση η εξαθλίωση των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, τη στιγμή που ακόμα στο ευρύτερο δημόσιο τομέα υπάρχουν ρετιρέ που έχουν μείνει ανέγγιχτα.

Η ΔΗΜΑΡ δεν μπήκε στη κυβέρνηση για να λέει «ναι» σε κάθε πρόταση των δανειστών. Το αντίθετο. Μπήκε για να βοηθήσει στη σωτηρία της χώρας, αλλά και των πολιτών της. Για να είναι η αναγκαία λιτότητα όσο το δυνατόν πιο δίκαιη.
Στη λογική αυτή, πέτυχε την απόσυρση του πλαφόν των 1.500 ευρώ στα νοσήλια για κάθε ασφαλισμένο, τη διατήρηση του εποχικού επιδόματος για οικοδόμους και εργαζομένους στον τουρισμό, τη διατήρηση των ενσήμων για συνταξιοδότηση στα 4.500 (και όχι στα 6.500 που πρότεινε η τρόικα), τη δωρεάν παροχή συγγραμμάτων στους φοιτητές και τα δωρεάν μεταπτυχιακά, αλλά και τη διατήρηση των σημερινών συντελεστών στη φορολογία των φυσικών προσώπων (ενώ η πρόταση ήταν για μείωση του 45% στο 35%).
Οι εργαζόμενοι θα είχαν χάσει πολλά περισσότερα, αν έλειπε η ΔΗΜΑΡ από εκεί όπου αποφασίζεται το μέλλον τους.

Σημαντικό είναι και το θέμα των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων. Το ζήτημα δεν είναι ηθικό, αλλά πολιτικό. Η ΔΗΜΑΡ συμφωνεί στη μείωση του αριθμού τους, αλλά με πρόγραμμα και σπουδή. Πρώτα θα πρέπει να απολυθούν πάραυτα δημόσιοι υπάλληλοι που δεν πάνε στη δουλειά τους, που το παίζουν τρελοί, που έχουν βάλει αποδεδειγμένα το δάχτυλο στο μέλι, που έχουν κάνει ειδεχθή ηθικά και άλλα παραπτώματα. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να μπει χοντρό χέρι στους μηχανισμούς και στους παράγοντες που τους προστατεύουν. Και μέσα σ’ αυτούς είναι και τα κόμματα εξουσίας και οι συνδικαλιστικές μαφίες. Στη συνέχεια, πρέπει να δούμε πόσοι μπορούν να φύγουν μέσα από τη διαδικασία της συνταξιοδοτικής ωρίμανσης. Ταυτόχρονα όμως, είναι αναγκαία μια συνολική αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, η ολοκλήρωση της απογραφής των ΔΥ, η κατάργηση άχρηστων οργανισμών και η έναρξη της αξιολόγησης. Επιτέλους, θα πρέπει να εξορθολογιστεί η κατανομή του προσωπικού των δημοσίων οργανισμών. Δεν είναι δυνατόν σε μία υπηρεσία να υπηρετεί διπλάσιος αριθμός υπαλλήλων από αυτόν που πραγματικά χρειάζονται.

Αν δεν γίνουν όλα τα παραπάνω, ποιος θα είναι αυτός που αυθαίρετα θα αρχίσει να απολύει 15, 20, 200 χιλιάδες εργαζόμενους, με κίνδυνο να διαλύσει τελείως το κράτος; Προσωπικά δεν είμαι κατά των απολύσεων, ειδικά όσων έχουν προσληφθεί παράνομα από το κομματικό κράτος τα τελευταία χρόνια, δηλαδή εκτός ΑΣΕΠ. Αλλά είμαι και υπέρ των προσλήψεων ικανών ανθρώπων που είναι αναγκαίοι σε συγκεκριμένες θέσεις. Δεν είναι δυνατό στη Μέση Εκπαίδευση να υπάρχουν 15.000 πλεονάζοντες καθηγητές, την ίδια στιγμή που προσλαμβάνονται αναπληρωτές και υπάρχουν ακόμα ελλείψεις σε ορισμένες ειδικότητες. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν ελλείψεις στους τομείς καθαριότητας των ΟΤΑ και στα γραφεία τους να μην έχουν καρέκλα να καθίσουν οι πλεονάζοντες ημέτεροι των δημάρχων. Ή μήπως είναι δυνατόν να μας λείπουν νοσηλευτές από τη νοσηλεία, επειδή κάποιοι τους λουφάρουν στα γραφεία και στις αποθήκες; Αφού λύσουμε τέτοιου είδους προβλήματα, μπορούμε να συζητήσουμε τις απολύσεις. Η αναδιοργάνωση δεν θα μειώσει μόνο το μισθολογικό κόστος, αλλά και το λειτουργικό, που αν δεν είναι μεγαλύτερο, είναι εξίσου σημαντικό.

Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση έχει ενοχλήσει πολλούς στα αριστερά αλλά και στα δεξιά της.

Η κοινωνία τη στηρίζει, αυτό φαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις. Ένα μέρος της Αριστεράς ενοχλείται από τις μεταρρυθμίσεις που η ΔΗΜΑΡ προωθεί με τις μικρές αλλά επαναστατικές της δυνάμεις. Η αποδυνάμωση του κομματικού κράτους, η αξιολόγηση, ο εξορθολογισμός της μισθοδοσίας, η μείωση της σπατάλης είναι πράγματα που δυσαρεστούν την άλλη Αριστερά, που προετοιμάζεται να αναλάβει το ρόλο των προκατόχων της στο κρατικό μαγαζί. Κυρίως δυσαρεστούν όσους Πασόκους είδαν θείο φως και ενδύθηκαν ξαφνικά τον μανδύα του αριστερισμού. Γι’ αυτό αυξάνονται καθημερινά οι σπερμολογίες περί διάλυσης της συγκυβέρνησης, αποστασιοποίησης του Κουβέλη και άλλα τέτοια όνειρα φθινοπωρινής νυκτός.
Αλλά ενοχλεί και κάποιους φίλους που βρίσκονται στα «δεξιά» της, στο φιλελεύθερο εν γένει χώρο. Ίσως γιατί δεν πίστευαν ποτέ ότι η ΔΗΜΑΡ θα κάνει το μεγάλο βήμα και θα μπει στην κυβέρνηση. Ίσως γιατί βλέπουν ότι βιάστηκαν να τη θεωρήσουν ουρά του ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως γιατί συνειδητοποιούν ότι ο αριστερός φιλελευθερισμός είναι μια ευρύτερη υπόθεση, που αφορά πολύ κόσμο, μέσα από συγκλίσεις και συμβιβασμούς και όχι μέσα από καταγγελίες, δογματισμούς  και λογικές άκρατου εστετισμού.
Το left liberal, φίλοι μου, θέλει και left και liberal διάθεση. Ας τη φτιάξουμε.

(*) Ο Λεωνίδας Καστανάς είναι Εκπαιδευτικός, Μέλος της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ και Φιλαδελφειώτης

Για την ανασυγκρότηση του σοσιαλιστικού δημοκρατικού χώρου, συνεντευξη Ν.Μπιστη στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ 20/10/12

Για την προσπάθεια ανασυγκρότησης του σοσιαλιστικού δημοκρατικού χώρου και τον ρόλο που καλείται να παίξει σε αυτή την προοπτική η ΔΗΜ.ΑΡ., μιλά ο Ν. Μπίστης, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ημερησία», ενώ επισημαίνει ότι «δεν πρέπει να θεωρούμε τελειωμένη υπόθεση το ΠΑΣΟΚ». Σημειώνει, ακόιμη πως «σε αυτή την υπόθεση πρέπει να πάμε γρήγορα αλλά όχι βιαστικά. Πρέπει να υπερβούμε καχυποψίες, κομματικούς πατριωτισμούς, υπερβολικές προσωπικές φιλοδοξίες».

Ο Νίκος Μπίστης, αναφέρεται, ακόμη στη «Χρυσή Αυγή», για την οποία τονίζει ότι η Δημοκρατία πρέπει να αμυνθεί και σημειώνει:«για να μην έχουμε την τύχη ηλιθίων προβάτων, ας λειτουργήσουμε σαν προνοητικοί τσοπάνηδες. Αν συνεχίσουν ως εγκληματική οργάνωση υπό κοινοβουλευτικό μανδύα τότε αναπόφευκτα θα βρεθούν εκτός νόμου»

Ολόκληρη η συνέντευξη του Νίκου Μπίστη
Μετά τα επεισόδια στο Θέατρο Χυτήριο, προσπάθησαν να σας προπηλακίσουν στο Παλιό Φάληρο. Νομίζετε ότι σας έχει στοχοποιήσει η Χρυσή Αυγή;
Πιθανότατα. Και δεν είμαι ο μόνος. Η τακτική των ναζιστών – που ακολουθούν πιστά οι επίγονοι – είναι να απλώσουν ένα παραλυτικό φόβο με την βία η την απειλή χρήσης βίας. Φανταστείτε πόσα επεισόδια γίνονται καθημερινά και δεν τα μαθαίνουμε γιατί τα θύματα που είναι συνήθως μετανάστες χωρίς χαρτιά δεν τα καταγγέλλουν.
Συμμερίζεστε αναλύσεις που αποδίδουν την άνοδο της Χρυσής Αυγής στην κρίση και το μεταναστευτικό;
Αν μείνουμε σε αυτή την διαπίστωση – που έχει βάση – δεν κάνουμε τίποτε ενώ παραβλέπουμε το γεγονός ότι το ακροδεξιό φαινόμενο έχει την αυτονομία του. Και επειδή θα ζήσουμε αρκετά χρόνια και με την κρίση και με το μεταναστευτικό, δεν θα περιμένουμε την επίλυσή τους ενώ εν τω μεταξύ οι συμμορίες αλωνίζουν. Τώρα έγιναν και προστάτες των τρελλών του Θεού, αύριο θα ανακαλύψουν και άλλα προσχήματα για να μας εκφοβήσουν στην καθημερινότητα μας. Η Δημοκρατία έχει τα μέσα να αμυνθεί και θα το κάνει. Και οι δημοκρατικοί πολίτες που έζησαν κοντά σαράντα χρόνια σε συνθήκες πολυτελούς δημοκρατίας και από την συνήθεια και την κρίση του πολιτικού συστήματος άρχισαν να την σνομπάρουν, καιρός είναι να συνέλθουν. Ήμασταν λίγοι όσοι καταγγέλλαμε τον συναγελασμό αγανακτισμένων φασιστών και αγανακτισμένων αριστερών πέρυσι στην πλατεία Συντάγματος. Ελπίζω οι δεύτεροι να κατάλαβαν.
Να τεθεί λοιπόν εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή;
Ο Γκέμπελς το 1928 έλεγε: « Ερχόμαστε σαν εχθροί, σαν τους λύκους πάνω στα πρόβατα Αν η Δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια ώστε να μας δώσει το ελεύθερο και μάλιστα και βουλευτική αποζημίωση είναι δικό της θέμα». Η συνέχει είναι γνωστή. Για να μην έχουμε την τύχη ηλιθίων  προβάτων ας λειτουργήσουμε σαν προνοητικοί τσοπάνηδες. Αν συνεχίσουν ως εγκληματική οργάνωση υπό κοινοβουλευτικό μανδύα τότε αναπόφευκτα θα βρεθούν εκτός νόμου. Και άλλα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη έχουν αποκρουστικές απόψεις. Η διαφορά έγκειται στις εγκληματικές πρακτικές.
Έχετε επανειλημμένα  καυτηριάσει φαινόμενα βίας και ανομίας από την πλευρά των αντιεξουσιαστών και την ανοχή μιας μεγάλης μερίδας της Αριστεράς σε αυτά. Είπατε ότι νομιμοποιούσαν κατά κάποιο τρόπο την δράση της Χρυσής Αυγής. Και σας απάντησαν ότι νομιμοποιείτε την θεωρία των δυο άκρων.
Άκρα προφανώς υπάρχουν αλλά δεν είναι της ίδιας επικινδυνότητας. Όπως και η βία έχει κλιμάκωση. Άλλο το γιαούρτι, άλλο η μπουνιά και το μαχαίρι, άλλο το μολότοφ και άλλο το καλάσνικοφ. Και κυρίως άλλο η βία των εξωκοινοβουλευτικών και άλλο η καθοδηγούμενη από κοινοβουλευτικό κόμμα. Όλα όμως είναι καταδικαστέα. Στην Μαρφιν κάηκαν τρείς άνθρωποι, προχτές οι αναρχικοί κάψανε τα γραφεία της ΔΗΜΑΡ στην Καισαριανή και δήλωσαν ότι από εδώ και εμπρός θα μας καίνε. Και την Δευτέρα στην «Ανατροπή» του κ.Πρετεντέρη σοβαρός κατά τα άλλα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίστηκε ότι μόνο ένα άκρο υπάρχει και ότι όλοι οι άλλοι ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο επειδή δέχονται τάχα την ελευθερία της έκφρασης. Ξέχασε ότι οι αντιεξουσιαστές  δεν επέτρεψαν την παρουσίαση του βιβλίου της Σώτης Τριανταφύλλου και ότι η ΚΝΕ ματαίωσε με το έτσι θέλω εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο γιατί την θεώρησε αντικομουνιστική.
Μια και φτάσαμε στον ΣΥΡΙΖΑ κάντε μου μια εκτίμηση για την πορεία αυτού του κόμματος
Νομίζω ότι επίκειται σοβαρότατη κρίση στο εσωτερικό του γιατί οι διαφορές είναι στρατηγικού χαρακτήρα. Οι ρεαλιστές που τρέμουν μπροστά στην ιδέα άμεσης ανάληψης κυβερνητικής εξουσίας και επιλέγουν την τακτική του ώριμου φρούτου προσπαθούν να διαμορφώσουν ένα στοιχειωδώς ανεκτό ευρωπαϊκό προφίλ. Μιλάνε όλο και λιγότερο για μονομερή καταγγελία του μνημονίου. Εξ’ άλλου  ουδείς τους πιστεύει, όλοι καταλαβαίνουν ότι αφήνουν την κυβέρνηση να κάνει την «βρώμικη δουλειά» . Η άλλη πλευρά ερωτοτροπεί . ανοικτά με το σενάριο της επιστροφής στην δραχμή . Ο Τσίπρας στη μέση προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα δίνοντας από την μια όρκους πίστης στο ευρώ και από την άλλη κλείνοντας το μάτι στους ακραίους λαϊκιστές. Έχει να χειριστεί και το βαθύ ΠΑΣΟΚ το οποίο έχει προσκολληθεί και που η συμπεριφορά του είναι απρόβλεπτη. Συμβιώνουν αναγκαστικά αλλά ο χρόνος τελειώνει. Οι ρεαλιστές θα ήθελαν να κάνουν την στροφή σε καθαρό έδαφος ώστε να περιορίσουν τις αναπόφευκτες απώλειες. Για αυτό και εντείνουν τις επιθέσεις τους στην ΔΗΜΑΡ .  Η ΔΗΜΑΡ από την πλευρά της πρέπει να αυξήσει την ιδεολογικοπολιτική πίεση και να ενθαρρύνει μια πιθανή επιστροφή μέρους του ΣΥΡΙΖΑ –  γιατί ολόκληρος αποκλείεται –  στον δρόμο της λογικής.
Και αν συμβεί αυτό;
Τότε θα υπάρχει χώρος στην κεντροαριστερά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι τότε όμως η χώρα πρέπει να προχωρήσει και όρος είναι η επιτυχία της κυβέρνησης που ανέλαβε να κρατήσει την χώρα στην ευρωζώνη και να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν ανεξαρτήτως μνημονίου.
Θα αντέξει η ΔΗΜΑΡ στην δοκιμασία;
Λίγες απλωτές μείνανε για να βγούμε στην όχθη, Αντέξαμε μέχρι εδώ , τώρα θα δειλιάσουμε; Οι πολίτες – μαζί και εκείνοι που δυσφορούν με τα μέτρα – κατά βάθος έχουν συνειδητοποιήσει ότι χωρίς την ΔΗΜΑΡ η χώρα θα ήταν ακυβέρνητη και θα γλιστρούσε σε άτακτη χρεοκοπία με τραγικές συνέπειες για τα πιο αδύναμα στρώματα. Ότι χωρίς την σταθερή στάση του Κουβέλη πολλά άδικα μέτρα κυρίως σε εργασιακά θέματα πιθανότατα θα είχαν ήδη επιβληθεί
Η αντιπολίτευση όμως μιλάει για θέατρο και προειλημμένες αποφάσεις
Και γίνεται κουραστική, μονότονη και αναξιόπιστη. Η τρικομματική κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε σε τεντωμένο σκοινί και έμεινε όρθια. Ο κόσμος το καταλαβαίνει και παρότι ζορίζεται περιμένει και ελπίζει.
Να επιμείνω στα της ΔΗΜΑΡ. Δυο έως τρείς βουλευτές έχουν δηλώσει κατηγορηματικά ότι θα καταψηφίσουν…
Και  το 80% της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ δήλωσε κατηγορηματικά το αντίθετο. Σε ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό οι περιφερειακές συσκέψεις τω μελών. Αυτή είναι η συλλογική απόφαση.
Πριν λίγες ημέρες αναλάβατε υπεύθυνος διεύρυνσης της ΔΗΜΑΡ . Η απόφαση της ΚΕ αναφέρεται και στην ανασυγκρότηση του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Θα μας πείτε το σχέδιο σας;
Μόνο κάποιες πρώτες σκέψεις. Σε αυτή την υπόθεση πρέπει να πάμε γρήγορα αλλά όχι βιαστικά . Πρέπει να υπερβούμε καχυποψίες, κομματικούς πατριωτισμούς, υπερβολικές προσωπικές φιλοδοξίες. Ζητούμενο είναι η ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας και της πολιτικής οικολογίας. Άλλοι το λένε πιο απλά , τον χώρο της κεντροαριστεράς. Μέχρι πρόσφατα σε αυτόν τον χώρο δέσποζε το ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν βιάζομαι, όπως άλλοι, να θεωρήσω το ΠΑΣΟΚ τελειωμένη υπόθεση. Όμως είναι φανερό ότι δεν πρόκειται να γυρίσουμε στις μέρες της αλαζονικής παντοδυναμίας του  ενώ για απροσδιόριστο ακόμα διάστημα ένα μεγάλο τμήμα του στελεχικού δυναμικού του ΠΑΣΟΚ – είτε είναι μέσα είτε έξω από τον κομματικό οργανισμό – είναι απονομιμοποιημένο στην συνείδηση της κοινής γνώμης. Αντιθέτως η ΔΗΜΑΡ δεν έχει φθορά και όλοι της αναγνωρίζουν ότι ανέλαβε ρίσκο και πολιτεύεται με σύνεση. Και αυτή όμως δεν είναι το κόμμα που ξεκίνησε πριν δυο χρόνια. Έχει αλλάξει δέρμα, έχει αλλάξει δυο φορές εκλογικό σώμα, την τελευταία φορά κατά 45% Πρέπει να αντιστοιχηθεί στις νέες πραγματικότητες . Άρα διπλή πρέπει να είναι η στόχευση. Στο προσεχές συνέδριο της ΔΗΜΑΡ η ίδια να εκσυγχρονιστεί προγραμματικά και να ανοίξει χωρίς δισταγμό σε στελέχη από διάφορες προελεύσεις που θέλουν να ενταχθούν.. Και ταυτοχρόνως  με την συμμετοχή της σε ένα ευρύτατο φόρουμ διαλόγου να συμβάλλει στην συσπείρωση του χώρου που προσδιόρισα λίγο πριν.
Εμένα δεν μου φαίνονται σαν πρώτες σκέψεις. Σαν σχέδιο το ακούω.
Σας ευχαριστώ αλλά δεν είναι έτσι. Για να γίνει σχέδιο θέλει την συνδρομή και τον πνευματικό μόχθο πολλών και διαφορετικών. Και κυρίως την συνδρομή των διανοουμένων της σύγχρονης Αριστεράς που είναι καιρός να ενεργοποιηθούν.

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής

Στη Σύνοδο Κορυφής επιβεβαιώθηκε η επάνοδος της Ελλάδας σε τροχιά αξιοπιστίας ανοίγοντας το δρόμο για την εκταμίευση του συνόλου της οικονομικής βοήθειας και την επιμήκυνση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι για πρώτη φορά αναγνωρίζονται οι τεράστιες θυσίες που καταβάλλει ο ελληνικός λαός.

Οι αποφάσεις για θεσμοθέτηση Μηχανισμού Ενιαίας Τραπεζικής Εποπτείας εντός του 2013 και άμεσης εποπτείας των ιδιωτικών τραπεζών από την Ε.Κ.Τ, είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία πλαισίου και την επιβολή ρυθμίσεων στο χρηματοπιστωτικό τομέα.
Πρέπει, παράλληλα, να δρομολογηθούν εξελίξεις σχετικά με την κοινή δημοσιονομική, οικονομική και πολιτική διακυβέρνηση. Η ΕΕ να προχωρήσει και να αντιμετωπίσει την κρίση. Χρειάζονται πιο αποφασιστικές πολιτικές, που να ενισχύουν τα μέτρα ανάπτυξης, να αναχαιτίζουν το δόγμα της λιτότητας, της εσωτερικής υποτίμησης και της αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων.
Γι` αυτό η ΔΗΜΑΡ, με αίσθημα ευθύνης, επέμενε και επιμένει να χαρακτηρίζει στρατηγική επιλογή την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ, ώστε να επωφεληθεί από τις εξελίξεις, με στόχο τη σταδιακή απαγκίστρωση μέσα από τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης από τους επαχθείς όρους του Μνημονίου.

Στη σύνοδο Κορυφής επισης έγινε ένα σημαντικό βήμα για μια πολιτική συμφωνία με τους εταίρους που να περιλαμβάνει τη δέσμευση παραμονής της χώρας μας στο ευρώ και την επανεξέταση όρων του μνημονίου.
Η διαπραγμάτευση πρέπει να συνεχιστεί ώστε η πολιτική συμφωνία να συμπεριλάβει χρονική επιμήκυνση και ρήτρα αντικατάστασης στο πακέτο των μέτρων καθώς και αναπτυξιακές παρεμβάσεις που θα δημιουργούν θέσεις εργασίας.

Πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση της Κ.Ο. Δήμου Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας της ΔΗΜΑΡ

Σε εποικοδομητικό κλίμα πραγματοποιήθηκε στις 17/10/2012  Συνέλευση-Σύσκεψη των Φίλων και Μελών της ΔΗΜΑΡ στο Δήμο Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας. Εισηγητής ήταν το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής Χρήστος Μαυροκεφαλίδης, ο οποίος έκανε ένα σύντομο απολογισμό της τρίμηνης παρουσίας της ΔΗΜΑΡ στην Κυβέρνηση και ανέπτυξε τα βασικά σημεία της τελευταίας απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής. Τόσο οι ερωτήσεις όσο και οι ομιλίες που πραγματοποιήθηκαν  περιστράφηκαν κυρίως στα θέματα των εργασιακών θέσεων, της διατήρησης των θέσεων εργασίας και των προβλημάτων βιωσιμότητας των διαφόρων οικονομικών μονάδων. 

Επισημάνθηκε επίσης  ότι η δημοσιονομική εξυγίανση αποτελεί αναγκαία αλλά όχι και ικανή από μόνη της προϋπόθεση για να μπει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης και συζητήθηκαν οι διάφορες μεταρρυθμιστικές προτεραιότητες τις οποίες προωθεί και διεκδικεί την εφαρμογή τους η ΔΗΜΑΡ. 

Ήταν παρόν και έκανε παρέμβαση το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής Γιάννης Κακουλίδης. Τέλος με ευθύνη της Γραμματείας θα συνταχθεί και θα συζητηθεί σε επόμενη συνεδρίαση ένα άμεσο τοπικό πρόγραμμα δράσης και θα ληφθούν μέτρα προετοιμασίας για τις διπλές εκλογές του 2014.

ΔΗΜΑΡ: «Δεν ψηφίζουμε αυτά τα μέτρα».

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για τις αλλαγές στα εργασιακά που προτείνει η τρόικα.

   Οι απαιτήσεις της τρόικα στα εργασιακά οδηγούν στην ισοπέδωση της εργασίας και δεν έχουν καμιά σχέση με τη δημοσιονομική εξυγίανση και τις αναδιαρθρώσεις. Οι όποιες προβλέψεις του μνημονίου δεν μπορούν να τραβιούνται στα άκρα και αντιθέτως πρέπει να αλλάξουν. Η νομοθετική ρύθμιση της αγοράς εργασίας είναι εσωτερική υπόθεση της Ελλάδας.
Η πολιτική αναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους μας πρέπει να έχει στην πρώτη γραμμή την εξαίρεση των εργασιακών θεμάτων από τη συζήτηση για την εκταμίευση της δόσης των 31,5 δις, μαζί, βεβαίως, με τα άλλα ζητήματα, όπως η χρονική επιμήκυνση, η δυνατότητα αντικατάστασης και απόσυρσης μέτρων στο βαθμό που θα υπάρχει υπεραπόδοση στα  έσοδα του ελληνικού Δημοσίου και η ανάληψη αναπτυξιακών πρωτοβουλιών με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

Η ΔΗΜΑΡ σκοπεύει την υπόθεση των εργασιακών ζητημάτων να "την πάρει πάνω της". Σε κάθε περίπτωση επαναλαμβάνουμε την ουσία της δήλωσης του προέδρου του κόμματος Φ. Κουβέλη: «Δεν ψηφίζουμε αυτά τα μέτρα».

ΤΕΤΑΡΤΗ 17-10-2012

Ανακοίνωση του Τομέα Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής της ΔΗΜΑΡ: Να μπει τέλος στη λαθρεμπόρια καύσιμων

Η αντιμετώπιση της λαθραίας χρήσης μέρους του πετρελαίου θέρμανσης ως πετρέλαιο κίνησης, πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα.
Η ΔΗΜΑΡ υποστήριξε τη μέγιστη δυνατή επιστροφή προς τους χρήστες της επιβάρυνσης από την εξίσωση του πετρελαίου θέρμανσης με αυτό της κίνησης, την ειδική μεταχείριση των μονογονεϊκών οικογενειών και την επιδοματική υποστήριξη οικογενειών, που ζουν σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας, ανεξαρτήτως του υλικού θέρμανσης που θα χρησιμοποιήσουν.

Τελικώς, με  βάση τις προβλεπόμενες ρυθμίσεις από το Υπ. Οικονομικών, αναμένεται ότι επιστροφή θα λάβει το 85% των νοικοκυριών.

Ταυτόχρονα η ΔΗΜΑΡ επισημαίνει  ότι είναι απαραίτητη η ενεργοποίηση των μηχανισμών για τον αποκλεισμό όλων των οδών λαθρεμπορίας καυσίμων. Σε αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση πρέπει αμέσως να προχωρήσει στις Υπουργικές αποφάσεις για την ηλεκτρονική διασύνδεση όλης της εφοδιαστικής αλυσίδας και τη σύνδεσή της με το φορολογικό - τελωνειακό μηχανισμό.

Στόχος είναι η καταπολέμηση της λαθρεμπορίας, που συντελείται μέσω της παράνομης επιστροφής στην εσωτερική αγορά ποσοτήτων που δεν έχουν φορολογική επιβάρυνση, αφού εμφανίζονται εικονικά, είτε ότι εξάγονται σε γειτονικές χώρες, είτε ότι χρησιμοποιούνται για ναυτιλιακή κίνηση.

Συνέντευξη Σπύρου Λυκούδη στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής και στον δημοσιογράφο Γιάννη Καμπουράκη

1. Τελικά ήταν θετικός ή αρνητικός ο απολογισμός της επίσκεψης Μέρκελ; Διαβάζοντας κανείς τι λένε το Μαξίμου, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί να βγάλει συμπέρασμα…
Ήδη αποτυπώθηκε θετικά για την Ελλάδα η επίσκεψη της Καγκελαρίου επικοινωνιακά,  σε επίπεδο συμβολισμών και εικόνων. Τα διεθνή ΜΜΕ εξέλαβαν την επίσκεψη ως στήριξη της προσπάθειας μας να παραμείνουμε στην  Ευρωζώνη και ως επιχείρηση μεταστροφής  της γερμανικής κοινής γνώμης  προς όφελος του ελληνικού αιτήματος για περισσότερο χρόνο προσαρμογής.

Επιπλέον το ταξίδι  της Καγκελαρίου συνιστά στοιχείο πολιτικοποίησης  της ελληνικής διαπραγμάτευσης, καθώς για πρώτη φορά έθιξε και θέματα ανάπτυξης  πλην εκείνων της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Το γεγονός  ότι  η κα Μέρκελ ενέταξε την επαφή με τον επιχειρηματικό κόσμο στο ολιγόωρο πρόγραμμά της υποδηλώνει ότι  αναγνώρισε την ανάγκη ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας και, ακόμη περισσότερο, συσχέτισε το επίπεδό της  με  τη γερμανική οικονομία.  Αλλιώς, θα επέλεγε να επισκεφτεί το ωραιότερο Μουσείο του κόσμου, το Μουσείο της Ακρόπολης.

2. Πώς βλέπετε το μέλλον της κυβέρνησης; Θα καταφέρετε να συνεχίσετε ή θα διαλυθείτε όπως πολλοί προβλέπουν;
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα σφυρηλατείται κουλτούρα κυβερνητικής συνεργασίας, σε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες μάλιστα.  Δύσκολο εγχείρημα, πολλά τα πεδία τριβής, αλλά η αρχή έχει γίνει.
Αν αυτή η κυβέρνηση δεν πάει  καλά, θα είναι επειδή απέτυχε η προσπάθειά της, όχι επειδή κάποιος εκ των τριών θα την  υπονομεύσει . Διότι εκτιμώ ότι και οι τρεις εταίροι της κυβέρνησης  έχουν επίγνωση των ειδικών συνθηκών, επί τη βάσει των οποίων προέκυψε η ανάγκη συγκρότησής της, τις εκτιμούν καθημερινά και τις τιμούν.
Παρόλα αυτά δεν θεωρώ ότι  υπάρχουν στρατηγικού τύπου ταυτίσεις των τριών κομμάτων για τη συνολική  πορεία της χώρας.  Μένει να δούμε αν, και σε ποια ζητήματα, μπορούμε να εξασφαλίσουμε συγκλίσεις, έστω και με αμοιβαίους προωθητικούς συμβιβασμούς, για να διασφαλίσουμε την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και τον εκσυγχρονισμό της.

3. Δέχεστε ισχυρές πιέσεις από βουλευτές σας, από τον ΣΥΡΙΖΑ, από το ΠΑΣΟΚ. Θα μείνετε στην κυβέρνηση κύριε Λυκούδη με κάθε κόστος; 
Ο ΣΥΡΙΖΑ πιέζει, εμείς όμως δεν αισθανόμαστε  πίεση. Είμαστε απολύτως πεισμένοι για τη βασική επιλογή της ΔΗΜΑΡ να στηρίξει την κυβέρνηση και τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδας. Η διαφορετική εκδοχή απαιτεί πολλαπλάσια θύματα και χρόνο για να σταθεί η οικονομία στα πόδια της.
Συχνά βέβαια η πίεση από τους παλιούς μας συντρόφους είναι προσωπική, υβριστική, ανοίκεια. Και εδράζεται-  το είπε και ο Φώτης Κουβέλης στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή- στην προσδοκία του ΣΥΡΙΖΑ για υποχώρηση της ΔΗΜΑΡ λόγω της συμμετοχής της στην κυβέρνηση.
Δεν συνέβη όμως! Ο κόσμος μας είναι συνειδητά παρών και στηρίζει την προσπάθεια του κόμματος. Αυτό δημιουργεί στον ΣΥΡΙΖΑ  αντανακλαστικά που δεν τιμούν την αριστερή παράδοση.
Στα θέματα της καθημερινής πολιτικής, πάντως, παρακολουθούμε προσεκτικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Χαιρόμαστε τη στροφή στο ρεαλισμό, που παρατηρούμε τελευταία από μερικά στελέχη του.
Όσο για το ΠΑΣΟΚ συμμετέχουμε μαζί στην κυβέρνηση. Δεν αισθανόμαστε πίεση αλλά συναισθανόμαστε και τη δική τους αγωνία για την επίτευξη των εθνικών στόχων της κυβέρνησης.

4. Ποια είναι τα θέματα που βάζετε ως "κόκκινες γραμμές"; 
Παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να ελαχιστοποιήσουμε τις επιπτώσεις της κρίσης στους πιο αδύναμους.  Αυτό το γνωρίζουν οι πάντες.
Κατά τα λοιπά, όμως, αντιγράφω και συνυπογράφω μια φράση του Γιόσκα Φίσερ.  Σε συνέντευξή του στη Λε Φιγκαρό προχθές, αναφερόμενος στην ιδεοληψία της  Μπούντεσμπανκ που κόντεψε να τινάξει στον αέρα την Ευρωζώνη είπε : «Όταν σε περίοδο κρίσης δίνουμε προτεραιότητα στην ιδεολογία έναντι του ρεαλισμού, οδηγούμεθα στην αποτυχία».

5. Ο κ. Κουβέλης στηρίχθηκε από 80 μέλη της κεντρικής επιτροπής την περασμένη εβδομάδα. Παρ΄ όλα αυτά, κάποιοι προβλέπουν ότι δύσκολα θα αντέξετε χωρίς απώλειες τη δοκιμασία της ψηφοφορίας στη Βουλή.
Ναι, είναι πολύ πιθανό. Όπως και στην καθημερινή ζωή όμως, έτσι και στην πολιτική, πριν πάρει κανείς μια δύσκολη απόφαση, συγκρίνει το ειδικό βάρος της απώλειας με τους κινδύνους που απομακρύνουν οι επιλογές που κάνει.  Αν θέλετε να το πω πιο καθαρά, για  εμάς σήμερα βαραίνει περισσότερο η εθνική και πολιτική αλήθεια από  το βραχυπρόθεσμο κομματικό όφελος.

6. Προσφάτως βρεθήκατε στο στόχαστρο της Ιπποκράτους επειδή δηλώσατε ότι το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει τις ηθικές και πολιτικές του αξίες. 
Το είπα πράγματι, δυο μέρες μάλιστα πριν αρχίσει το σήριαλ  της αναζήτησης της λίστας Λαγκάρντ. Δεν ήταν όμως κακόβουλη κριτική.
Υπάρχουν άνθρωποι στην Ιπποκράτους που είναι βέβαιοι ότι εμείς περιμένουμε στη γωνία να εκμεταλλευτούμε τη φθίνουσα πορεία του ΠΑΣΟΚ.
Δεν είναι καθόλου, μα καθόλου έτσι. Καθημερινά αναλογιζόμαστε πόσο πιο εύκολος θα ήταν ο δικός μας ρόλος, αν το ΠΑΣΟΚ είχε διατηρήσει την ηθική και πολιτική του αξιοπιστία.
Πάντα βέβαια κάποιος επεμβαίνει στην κουβέντα τονίζοντας ότι αν το ΠΑΣΟΚ είχε ακολουθήσει αυτήν την πορεία, ενδεχομένως δεν θα φτάναμε στην κρίση.
Πάντως ένα είναι σίγουρο.  Όσο ισχυρό και αποφασισμένο  κι αν αισθάνεται ένα κόμμα,  δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο του το μέγεθος και  το βάθος  των προβλημάτων, την οικονομική αποδιάρθρωση της χώρας, την ασφυκτική πίεση του χρόνου και των δανειστών μας.
Όπως, επίσης, όσο αδύναμο ή εκτεθειμένο κι αν αισθάνεται, δεν δικαιούται να κρύβει το κεφάλι στην άμμο και να αποποιείται τις ευθύνες του.

7. Είναι διατεθειμένη η Δημοκρατική Αριστερά να παίξει το ρόλο της ομπρέλας και να συνομιλήσει με στελέχη όπως ο Α. Λοβέρδος, η Α. Διαμαντοπούλου, ο Ηλ. Μόσιαλος, ο Γ. Ραγκούσης και πολλοί άλλοι;
Αυτή η συζήτηση άργησε πολύ λόγω της ηγεμονικής οίησης που επεδείκνυε πάντα το ΠΑΣΟΚ.  Τώρα προβάλλει πιεστική, δραματική, θα έλεγα όμως ότι δεν αφορά μόνο και δεν περιορίζεται προφανώς, στους χώρους  του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, στα πρώην και νυν στελέχη τους.  Περιλαμβάνει οπωσδήποτε  και την Αριστερά, όλους τους σχηματισμούς της.
Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι ούτε πολιτικά ούτε κοινωνικά  θα ωφελήσει το να παίξει η Δημοκρατική Αριστερά το ρόλο οποιασδήποτε ομπρέλας ή της Κολυμβήθρας του Σιλωάμ.
Η προτεραιότητα είναι γνωστή: αναδιοργάνωση της ελληνικής οικονομίας και επαναπροσανατολισμός του αναπτυξιακού μοντέλου, ώστε να φτάσουμε το συντομότερο δυνατόν σε θετική τροχιά και απαγκίστρωση από τις  αντικοινωνικές πολιτικές των μνημονιακών υποχρεώσεων.  Γνωστά σε αδρές γραμμές είναι και τα εργαλεία: οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και ο εκσυγχρονισμός,  εξευρωπαϊσμός θα έλεγα του κράτους.
Σ΄αυτή τη στρατηγική κατεύθυνση θα παίξει καθοριστικό ρόλο η ανασυγκρότηση των δυνάμεων που κινούνται στο χώρο του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Με αυτήν την επιδίωξη πορεύεται η ΔΗΜΑΡ.
Κι επειδή κανείς σοβαρός Έλληνας δεν θεωρεί ότι έχουμε την πολυτέλεια της διγλωσσίας, της αδράνειας ή της αναβλητικότητας, νομίζω ότι σύντομα θα αποδειχτεί ποιοι είναι σύμμαχοι και ποιοι απέναντι.
14/10/2012

Εγκρίθηκε με ευρεία πλειοψηφία το Σχέδιο Πολιτικής Απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜ.ΑΡ

Ολοκληρώθηκαν οι διήμερες εργασίες (6&7 Οκτωβρίου 2012) της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς, με αντικείμενο τη συζήτηση γύρω από το πακέτο μέτρων. Από τα 110 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής ψήφισαν  104 μέλη. Το σχέδιο απόφασης ενέκριναν 80 μέλη της ΚΕ. Είκοσι μέλη της Κεντρικής Επιτροπής κατέθεσαν ξεχωριστό σχέδιο πολιτικής απόφασης που ζητούσε την καταψήφιση του πακέτου μέτρων από τη ΔΗΜΑΡ και έλαβε 21 ψήφους. Στην ψηφοφορία υπήρξαν 3 λευκά.

Ο βουλευτής Ηρακλείου, Γιάννης Μιχελογιαννάκης, κατέθεσε πρόταση για διαδήλωση έξω από την γερμανική πρεσβεία. Η πρόταση έλαβε μηδέν ψήφους, ενώ υπήρξαν και 2 λευκά.

Ομιλία του Γραμματέα της ΚΕ Σ. Λυκούδη στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής

Ομιλία του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος 6-10-2012

Η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμο και επικίνδυνο σταυροδρόμι και η Αριστερά της ευθύνης, το κόμμα μας η ΔΗΜΑΡ, συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις ώστε η τελική επιλογή να είναι προς την ορθή κατεύθυνση. 

Ο συνδυασμός της οικονομικής κρίσης που επεκτείνεται σε όλο και περισσότερες χώρες, με την καθυστέρηση της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης και τις χρόνιες παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, αλλά και του πολιτικού συστήματος, συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα. Οι πολίτες, τα λαϊκά στρώματα και η μεσαία τάξη έχουν υποστεί θυσίες μεγάλες που έγιναν μεγαλύτερες από την καθυστέρηση εφαρμογής των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Στις μεταρρυθμίσεις αυτές έπρεπε η χώρα να προχωρήσει για το δικό μας συμφέρον και ανεξαρτήτως προβλέψεων του μνημονίου.

Εμείς δεν καλλιεργήσαμε αυταπάτες ότι η σωτηρία της χώρας, η σταθεροποίηση και η ανάπτυξη μπορεί να γίνουν χωρίς δημοσιονομική εξυγίανση.  Αν δεν αναμετρηθούμε με τα βαθύτερα αίτια, αν δεν αντιμετωπίσουμε τις παθογένειες που χαρακτηρίζουν την οικονομική και πολιτική συγκρότηση της χώρας, αν δεν προχωρήσουμε στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και κυρίως αν δεν είμαστε παρόντες -με όλα τα δικαιώματα που εξασφαλίζει η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη - στις εξελίξεις που αναπόφευκτα θα δρομολογηθούν στην ΕΕ, τότε η όποια λύση θα είναι εμβαλωματικού χαρακτήρα και μηδενικής απόδοσης. 

Οι πολίτες το αντιλαμβάνονται αυτό, γι αυτό έχουν δείξει τεράστια υπομονή και αντοχή και βεβαίως απαιτούν οι θυσίες τους αυτή την φορά να πιάσουν τόπο, να μην πάνε και άλλα χρήματα σε βαρέλι δίχως πάτο, να παταχθούν φαινόμενα διαφθοράς και διασπάθισης του δημόσιου χρήματος. Και ταυτόχρονα στη μεγάλη τους πλειονότητα δεν είναι πρόθυμοι να ανεχθούν τις αντιδημοκρατικές φωνές που απεργάζονται την αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας, αξιοποιώντας υπαρκτά προβλήματα. Και παρά την πίεση που υφίστανται παραμένουν επιφυλακτικοί απέναντι στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης που θέλουν απλώς να κερδοσκοπήσουν πάνω στην δικαιολογημένη οργή της κοινωνίας,  χωρίς να διαθέτουν ίχνος σχεδίου για την έξοδο από την κρίση, αλλά, αντιθέτως, περίσσευμα λαϊκισμού και δημαγωγίας. Αυτό που κυρίως απαιτούν είναι καθαρά λόγια και υπεύθυνες συμπεριφορές. Ξέρουν οι πολίτες ότι στο σημείο που βρισκόμαστε δεν υπάρχουν εύκολες ή ευχάριστες λύσεις, αλλά δύσκολες πλην αναγκαίες επιλογές. Αυτή ακριβώς την γλώσσα της αλήθειας και της ευθύνης μιλάει η ΔΗΜΑΡ.

-  Πριν από 3 μήνες κάναμε, όχι αβασάνιστα, μια βασική επιλογή. Αποφασίσαμε να στηρίξουμε την κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης μαζί με δυνάμεις με τις οποίες έχουμε σημαντικές πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές.
Δεν μείναμε στη σιγουριά των αντιπολιτευτικών εδράνων. Δεν γοητευτήκαμε από την προοπτική να περιμένουμε να βγάλουν οι άλλοι τα κάστανα από τη φωτιά και εμείς να αναλάβουμε ένα σωτήριο και ανορθωτικό ρόλο μετά την καταστροφή.
 Θα μας ήταν εξαιρετικά εύκολο – και σε πρώτη ανάγνωση και εξαιρετικά βολικό – να παραμέναμε στην «ασφάλεια» και την απατηλή θαλπωρή της αντιπολίτευσης. Είμαι βέβαιος ότι αυτό όχι μόνο δεν θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του τόπου και του λαού – πράγμα που είναι το βασικό για την επιλογή μας -  αλλά σε τελευταία ανάλυση δεν θα εξυπηρετούσε και τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της ίδιας της ΔΗΜΑΡ.
Αν ο τόπος αντιμετωπίζει σήμερα πιεστικές καταστάσεις και εμείς σαν κόμμα της Αριστεράς που συμμετέχει στην κυβέρνηση δεχόμαστε μέρος αυτής της πίεσης, μπορούμε να φανταστούμε την κατάσταση που θα επικρατούσε στην χώρα αν εμείς δεν παίρναμε την απόφαση να δώσουμε λύση στο κυβερνητικό πρόβλημα μετά τις δεύτερες εκλογές. Το ότι θα είμασταν ανακόλουθοι με την προεκλογική μας δέσμευση, όταν ζητούσαμε «εντολή για λύση» είναι το λιγότερο. Οι επιπτώσεις από μια τρίτη προσφυγή στις κάλπες θα ήταν δραματικές. Αυτό μπορούν να το καταλάβουν σήμερα και οι πιο δύσπιστοι βλέποντας τις συνέπειες που επισώρευσε η καθυστέρηση για τις δεύτερες εκλογές. Η αλήθεια είναι απλή και την αντιλαμβάνονται οι πάντες, μαζί και εκείνοι που δικαιολογημένα δυσανασχετούν από τα μέτρα που είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε: Χωρίς την ΔΗΜΑΡ καμία κυβέρνηση δεν μπορούσε να σχηματιστεί και η χώρα θα έπεφτε σε κατάσταση άτακτης χρεοκοπίας, όπου αυτά που περνάμε σήμερα και αυτά που φοβόμαστε για το αύριο θα μοιάζουν με χάδι μπροστά σε αυτά που θα συνέβαιναν.
Χωρίς τη ΔΗΜΑΡ  η κυβέρνηση που σχηματίστηκε δεν θα μπορούσε να σταθεί γιατί το θέμα δεν είναι αριθμητικό, αλλά βαθύτατα πολιτικό. Αυτή η παραδοχή προσδιορίζει και το μέγεθος της ευθύνης που επωμιζόμαστε. Ποια όμως είναι η εναλλακτική πρόταση απέναντι στην απόφαση μας για συμμετοχή στην κυβέρνηση; Μια χώρα ακυβέρνητη, απομακρυνόμενη από την Ευρώπη, έρμαιο στο λαϊκισμό και την ακροδεξιά δημαγωγία. Αν υπάρχει άλλη εικόνα και άλλη προοπτική να κατατεθεί. Γιατί στην πολιτική τα «επειδή» πρέπει να οδηγούν σε «δια ταύτα». Και το δια ταύτα της πρότασης που μας ζητούσε να μην μπούμε στην κυβέρνηση η μας ζητά τώρα να αποχωρήσουμε θα ήταν μια δική μας συμμετοχή στο χάος με πρώτα θύματα τους εργαζόμενους, που επίσης πρώτοι θα αντιμετώπιζαν τις συνέπειες της χρεοκοπίας. Γιατί όπως έχω πει επανειλημμένα οι ισχυροί θα βρουν τρόπο να τα βολέψουν.

Εμείς, λοιπόν, μπορούμε να κοιτάξουμε τους πολίτες στα μάτια και να τους πούμε ότι είμασταν συνεπείς στις προεκλογικές μας δεσμεύσεις. Αδιαπραγμάτευτος στόχος μας ήταν η παραμονή της χώρας στο ευρώ με τη σταδιακή απαγκίστρωση από τους δυσμενείς όρους του μνημονίου. Και ταυτοχρόνως, εμείς, που δεν είχαμε ψηφίσει τα μνημόνια και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, είπαμε καθαρά στον λαό  ότι η δανειακή σύμβαση αποτελεί ένα δεσμευτικό πλαίσιο για τη χώρα. Ένα πλαίσιο που παλεύουμε να το αλλάξουμε και να το αντικαταστήσουμε από ένα σύμφωνο ανάπτυξης και  απασχόλησης.  Είχαμε το θάρρος να πούμε ότι η απαγκίστρωση από το μνημόνιο θα είναι σταδιακή και θα συναρτάται με αλλαγές που θα γίνονται στην Ευρώπη και με μια διαρκή αναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους. Για αυτό πάντα μιλούσαμε για εφαρμογή και ταυτόχρονη τροποποίηση του προγράμματος προσαρμογής, για αυτό μιλήσαμε για τροποποίηση και όχι για μια ανέφικτή και επικίνδυνη μονομερή καταγγελία του μνημονίου. Δεν ήταν τυχαία η επιμονή μας στην χρήση του όρου «σταδιακή» Γιατί εμείς δεν κοροϊδεύουμε, όπως έκαναν άλλοι, τον λαό για να πάρουν την ψήφο του, ισχυριζόμενοι προεκλογικά ότι είναι εφικτή η άμεση καταγγελία του μνημονίου, για να ανακαλύψουν μετά τις εκλογές την επαναδιαπραγμάτευση και όταν η κυβέρνηση επαναδιαπραγματεύεται να ισχυρίζονται ότι αυτοί θα διαπραγματεύονταν καλύτερα.

Συνεχίζουμε αυτόν τον αγώνα για αλλαγή των πολιτικών στην Ευρώπη και για την αλλαγή των πολιτικών δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας, μέσα από διαρκή αναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους που αναγκαστικά θα περάσει από διάφορά στάδια  και μέσα από την άσκηση πολιτικών προώθησης των βαθιών μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η χώρα , ανεξαρτήτως του μνημονίου.

 -  Με βάση αυτές τις θέσεις μπήκαμε στην κυβέρνηση και αυτή ακριβώς την εντολή πήραμε από τον ελληνικό λαό. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λειτουργεί και η προγραμματική συμφωνία που υπογράψαμε με τα άλλα δυο κόμματα.  Η προγραμματική συμφωνία συνιστά πολιτική μας  δέσμευση, ούτε «κουρελόχαρτο» είναι ούτε οδηγός άμεσης εφαρμογής και αστραπιαίας επίλυσης προβλημάτων. Μας δεσμεύει σε βάθος χρόνου. Και όπου υπάρχουν αποκλίσεις από αυτήν δεσμευόμαστε να αποκαταστήσουμε τα πράγματα μόλις μπούμε σε πορεία ανάκαμψης της χώρας. Όπως όλοι ξέρουμε η προγραμματική συμφωνία περιλαμβάνει δύο σκέλη στα οποία αντικειμενικά οι δυνατότητες είναι διαφορετικές. Αφενός το σκέλος που αφορά σε εσωτερικά ζητήματα στα οποία μπορούμε και θα είμαστε επίμονοι στην εφαρμογή της  στο ακέραιο. Αφετέρου  το σκέλος που αφορά σε αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Σε αυτό το δεύτερο σκέλος   δεν μπορεί να μη λαμβάνονται υπόψη στις τοποθετήσεις μας  οι ειδικές συνθήκες που προκύπτουν κάθε φορά από τις  συνεχείς διαπραγματεύσεις με την τρόικα και το γενικότερο δυναμικά εξελισσόμενο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολιτικής αντιμετώπισης της κρίσης.

- Δεν είναι μυστικό ότι η διαπραγμάτευση με την τρόικα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η εσωτερική επίσης διαπραγμάτευση έπρεπε να ξεπερνά καθημερινά σκοπέλους που πήγαζαν από την απουσία κουλτούρας συνεργασίας . Θέλω να σας πω ότι και η διαπραγματευτική μας ομάδα και εγώ προσωπικά επιλέξαμε να κρατάμε τους χρήσιμους τόνους, να ενημερώνουμε τους πολίτες για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων, να απορρίπτουμε εξόφθαλμα άδικες και εξουθενωτικές λύσεις, να προσπαθούμε να πείσουμε για τις δικές μας προτάσεις και  ταυτοχρόνως να  εξασφαλίζουμε την συνοχή της κυβέρνησης και να επιδιώκουμε ένα έντιμο συμβιβασμό ανάμεσα στις προτάσεις μας και την πολιτική των δανειστών. .Και βεβαίως να διαφυλάξουμε το μείζον που είναι η συμμετοχή της χώρας στην ευρωζώνη και την ΕΕ.  Ήταν και είναι μια συνεχής άσκηση ισορροπίας σε τεντωμένο σκοινί, στην οποία καθόλου δεν μας βοήθησαν η έκρηξη των υποκειμενισμών ορισμένων με συνεχή τελεσίγραφα και  δηλώσεις  που καθημερινά εκτοξεύονταν κατά ριπάς και προανάγγελλαν καταψήφιση των μέτρων πριν καν αυτά οριστικοποιηθούν. Και με την ευκαιρία επιτρέψτε μου να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα : Η Δημοκρατική Αριστερά είναι ό,τι λέει ο τίτλος της: ένα βαθειά δημοκρατικό αριστερό κόμμα. Ουδείς φιμώνεται, δεν υπάρχει σύντροφος η φίλος του οποίου η άποψη – η όποια άποψη – να παρεμποδίστηκε ή να μην κατέστη αντικείμενο βασανιστικής συζήτησης και επεξεργασίας. Όλες οι κρίσιμες αποφάσεις – και ήσαν πολλές τους τελευταίους μήνες – πάρθηκαν από αυτό εδώ το σώμα, που είναι κατά το καταστατικό μας και κατά την κοινή λογική το ανώτερο σώμα ανάμεσα σε δυο συνέδρια. Έτσι θα γίνει και τώρα, η Κεντρική Επιτροπή θα καθορίσει την συλλογική απόφαση του κόμματος. Και αν η προσωπική άποψη είναι  σεβαστή , το ίδιο πρέπει να είναι σεβαστή η συλλογική απόφαση του κόμματος όταν μάλιστα αυτή προκύπτει μέσα από αψεγάδιαστες δημοκρατικές διαδικασίες.  Από εκεί και πέρα ο καθένας θα κάνει ό,τι νομίζει. Ο ίδιος θα αποφασίσει το είδος της σχέσης που θα έχει με το κόμμα μας και τους πολίτες που μας ψήφισαν.

Σε κάθε περίπτωση ο μύθος που συστηματικά καλλιέργησε η αντιπολίτευση, ότι δήθεν όλα ήσαν προαποφασισμένα, ότι δεν γίνεται διαπραγμάτευση, αλλά ένα «θέατρο» για τα μάτια του κόσμου κατέρρευσε με πάταγο. Παρά το γεγονός ότι για πάρα πολλούς λόγους ο χρόνος πιέζει, δεν υποκύψαμε σε απαράδεκτες αξιώσεις και με πρότασή μας που έγινε αποδεκτή από τους κυβερνητικούς εταίρους μας η διαπραγμάτευση γίνεται παράλληλα σε δύο επίπεδα  Και αυτό της τρόικα και σε επίπεδο κεντρικότερης πολιτικής διαπραγμάτευσης η οποία είναι σήμερα εφικτή γιατί, όπως είχαμε προβλέψει προεκλογικά , το διεθνές περιβάλλον έχει βελτιωθεί για την χώρα μας.
Σε αυτό το εξαιρετικά κρίσιμο σημείο βρισκόμαστε σήμερα. Θέλω να πιστεύω ότι θα φτάσουμε σε συμφωνία με τους εταίρους που θα διασφαλίσει την συνέχιση του προγράμματος χρηματοδότησης και ταυτόχρονα θα αποφύγουμε μέτρα παράλογα που εξαντλούν τις αντοχές της κοινωνίας.
Όπως ξέρετε έχουμε συμφωνήσει σε βασικούς άξονες για τα μέτρα. Υπάρχουν όμως ακόμη ζητήματα σε εκκρεμότητα. Και είναι προφανές ότι απορρίπτουμε αλλαγές που θα επιδεινώσουν τις εργασιακές σχέσεις. Ζητάμε την επιμήκυνση για άλλα δυο έτη της δημοσιονομικής προσαρμογής, ενώ επιμένουμε στην ρήτρα ισοδυνάμων, δηλαδή στην ρήτρα αντικατάστασης επαχθών μέτρων από εκείνα τα οποία θα προκύπτουν ως προϊόν εσόδων. Η δημοσιονομική εξυγίανση χρειάζεται αλλά δεν αρκεί. Αποτελεί αναγκαία αλλά όχι και ικανή από μόνη της προϋπόθεση για να μπει η χώρα σε τροχιά ανάκαμψης. Θα απαιτήσουμε η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη να εκφραστεί με πολλούς τρόπους. Με την καταβολή στο ακέραιο της δόσης των 31,5 δις ώστε να πέσουν χρήματα στην αγορά, με την οριστικοποίηση παρεμβάσεων όπως η συγχρηματοδότηση έργων μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων κλπ. Η αξιοποίηση του ΕΣΠΑ θα δώσει επίσης μια αναπτυξιακή ανάσα

-   Όπως ήταν φυσικό η ενασχόληση με τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής και οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα κυριάρχησαν στο κυβερνητικό έργο και έθεσαν σε δεύτερη σειρά άλλες προτεραιότητες Τώρα, με επιταχυνόμενους ρυθμούς πρέπει να προωθηθούν μεταρρυθμίσεις που θα αντιμετωπίσουν χρόνιες παθογένειες του πολιτικού συστήματος.

 Δεν είναι η στιγμή για να κάνουμε αναλυτικό απολογισμό του κυβερνητικού έργου. Θα χρειαστεί μια καλά προετοιμασμένη συνεδρίαση για να συζητήσουμε σε βάθος προβλήματα που έχουν προκύψει αλλά και νέες δυνατότητες που έχουν αναδυθεί. Είναι προφανές ότι δεν έλειψαν δυσλειτουργίες και καθυστερήσεις, ενώ παρουσιάστηκαν και φαινόμενα κομματισμού. Προσπαθήσαμε και σε μεγάλο βαθμό νομίζω ότι το πετύχαμε να περιορίσουμε αυτά τα αρνητικά φαινόμενα. Οι δυο υπουργοί που προτείναμε , οι υφυπουργοί και τα άλλα στελέχη μας που συμμετέχουν σε υπεύθυνες θέσεις κάνουν με υπευθυνότητα την δουλειά τους και τους περιβάλλουμε με την εμπιστοσύνη μας. Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες τους για την μεταρρύθμιση στην Δημόσια Διοίκηση και για την ταχεία αντιμετώπιση από την Δικαιοσύνη υποθέσεων διαφθοράς και φοροδιαφυγής ανταποκρίνονται στην λαϊκή απαίτηση για αποτελεσματική δημόσια διοίκηση και καταπολέμηση της διαφθοράς .

Το τελευταίο διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ εντείνει τις επιθέσεις του κατά του κόμματος μας. Πρόσφατα οι επιθέσεις πήραν και προσωπικό χαρακτήρα. Εγώ δεν θα σταθώ στο ύφος και το ήθος που χαρακτηρίζουν αυτές τις επιθέσεις που αποδεικνύουν απλώς πόσο έχει απομακρυνθεί ένα κομμάτι αυτού του χώρου από τις πρακτικές της ανανεωτικής αριστεράς. Θα παραμείνω αυστηρά σε πολιτικό επίπεδο. Κάτι ενοχλεί την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό είναι η αντοχή της ΔΗΜΑΡ. Είχε την ψευδαίσθηση ότι αναλαμβάνοντας κυβερνητικές ευθύνες και υποχρεώσεις η ΔΗΜΑΡ θα εξοστρακιζόταν από τον χώρο της αριστεράς και θα άφηνε τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο κυρίαρχο. Αυτό δεν συνέβη, η ΔΗΜΑΡ άντεξε και οι προοπτικές και η πρόκληση ανασύνταξης ενός ευρύτερου χώρου – του χώρου  του δημοκρατικού σοσιαλισμού - είναι μπροστά μας. Αυτό ακριβώς είναι που δεν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζουν ότι με την επίθεση στην ΔΗΜΑΡ θα συγκαλύψουν τις μεγάλες εσωτερικές διαφορές τους που μέρα την μέρα έρχονται στην επιφάνεια. Άλλοι μιλούν για το ευρώ και δηλώνουν – ορθά, αλλά αυτό έχει συνέπειες- ότι χωρίς σταθεροποίηση δεν υπάρχει ανάπτυξη. Άλλοι δηλώνουν ότι το νόμισμα δεν είναι φετίχ και ερωτοτροπούν με την δραχμή. Άλλοι προετοιμάζοντας την αναπόφευκτη στροφή προς τον ρεαλισμό, συναντώνται – επίσης ορθά, αλλά και αυτό έχει συνέπειες – με τον επικεφαλής της task force  Ράιχενμπαχ, ενώ άλλοι καταγγέλλουν την συνάντηση με τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως παντελώς άχρηστη. Η εσωτερική διαμάχη σε θέματα στρατηγικής σημασίας δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τις επιθέσεις στην ΔΗΜΑΡ και είναι θέμα χρόνου η ανοιχτή σύγκρουση ανάμεσα στις δυο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Εμείς καλωσορίζουμε κάθε προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ προς το στρατόπεδο της λογικής και δεν θα τους ακολουθήσουμε στον ολισθηρό δρόμο  των επιθέσεων . 

-  Η οικονομική κρίση έχει φέρει με ένταση στην επιφάνεια την κρίση του πολιτικού συστήματος, ενώ σχεδόν καθημερινά αναδεικνύονται ζητήματα που με τον ένα η τον άλλο τρόπο συνδέονται με την ηθική της πολιτικής και την ηθική των πολιτικών. Σκάνδαλα υπαρκτά και σκανδαλολογία γίνονται ένα κουβάρι, η ανάγκη για κάθαρση είναι επιτακτική. Είναι επιβεβλημένος ο άμεσος, χωρίς καθυστέρηση, ουσιαστικός έλεγχος όλων των στοιχείων που αφορούν σε υποθέσεις  φοροδιαφυγής, σκανδάλων, μαύρου χρήματος, καταθέσεων στην αλλοδαπή κ.ά.

Έλεγχος ουσιαστικός. Έλεγχος προς κάθε κατεύθυνση.

Ο έλεγχος αυτός και η απόδοση ευθυνών,  όπως προβλέπεται άλλωστε από το νόμο, είναι πράξη οφειλόμενη έναντι της κοινωνίας, που σκληρά δοκιμάζεται και του δημοσίου συμφέροντος που προσβάλλεται.
Η αδιαφάνεια και η παρανομία που δεν ελέγχεται δημιουργούν εκρηκτικό μείγμα στον ιστό  της ήδη τεμαχισμένης κοινωνίας, αναιρούν τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, που κινείται μακριά από τον κοινωνικό έλεγχο απαξιούμενο. Το ηθικό κεφάλαιο της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι η ελπίδα για τη Δημοκρατία να ξεπεράσει την κρίση θεσμών και εμπιστοσύνης, σε μια στιγμή όπου μαίνεται το ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα σε επισήμους και σκιώδεις θύλακες εξουσίας και παραεξουσίας. Η ΔΗΜΑΡ απέδειξε με την στάση της σε όλα τα ζητήματα που με τον ένα η τον άλλο τρόπο ήρθαν στην επιφάνεια, ότι δεν παρέλειψε  στο παραμικρό να προωθήσει μέσα και από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο ενέργειες και διαδικασίες που ανταποκρίνονται στην πάνδημη απαίτηση για διαφάνεια και κάθαρση με την πιστή εφαρμογή του νόμου. Και ας μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία : έτσι ακριβώς και θα συνεχίσουμε μέχρις ότου ξεκαθαριστεί και η τελευταία υπόθεση, ώστε να οδηγηθούν στην δικαιοσύνη όσοι παρανόμησαν. Είναι επιτακτικό να προχωρήσουμε τάχιστα προς αυτήν την κατεύθυνση, αν δεν θέλουμε μαζί με τα απόνερα της κρίσης του πολιτικού συστήματος να πετάξουμε και δημοκρατικές μας κατακτήσεις και να ρίξουμε νερό στον μύλο ακραίων  αντιδημοκρατικών και αντικοινοβουλευτικών δυνάμεων.

 Αυτή η τελευταία παρατήρηση μας φέρνει στο θέμα της Χρυσής Αυγής. Θα θυμάστε ότι στις εκλογές του Μαΐου – όταν πολλοί στρουθοκαμηλίζοντας αγνοούσαν το πρόβλημα της επικείμενης ανόδου του νεοναζιστικού  κόμματος – εμείς επισημαίναμε τον κίνδυνο και καλούσαμε τις δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου να αντιμετωπίσουν από κοινού τον κίνδυνο. Γιατί εμείς γνωρίζουμε από την Ιστορία ότι, σε συνθήκες γενικευμένης οικονομικής, πολιτικής και ηθικής κρίσης, η απλουστευτική φασιστική λογική συναντά ευήκοα ώτα και πρακτικές ωμής βίας και αντικοινοβουλευτικής δράσης βρίσκουν μιμητές. Στο χέρι μας είναι να αντιμετωπίσουμε μια αποκρουστική πραγματικότητα  τώρα πριν δηλητηριάσει ακόμα περισσότερο τον κοινωνικό ιστό. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα αίτια που επέτρεψαν την άνοδο του κόμματος των νεοναζιστών. Αίτια οικονομικά και κοινωνικά, η έκρηξη του μεταναστευτικού προβλήματος, η ανοχή στην ανομία και τη βία. Η αντιμετώπιση τους θα πάρει χρόνο αλλά είναι αυτή που θα αφαίρεση το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Η δημοκρατία μας οφείλει να αμυνθεί και να αποκρούσει εδώ και τώρα εγκληματικές πρακτικές και ενέργειες. Η βία και ο ρατσισμός δεν είναι  και δεν θα γίνουν μέρος της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας και το κράτος πρέπει να απαντήσει βελτιώνοντας την αποτελεσματικότητα του και αποκόπτοντας από κρίσιμες υπηρεσίες νησίδες ανεκτικότητας προς τους νεοναζιστές.

- Τελειώνοντας θέλω να αναφερθώ στο ζήτημα της συγκρότησης και διεύρυνσης του πολιτικού χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. H ΔΗΜΑΡ είναι η υπαρκτή άφθαρτη δύναμη που ξεκινά από τον χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού και εκτείνεται μέχρι τον χώρο της πολιτικής οικολογίας Ταυτοχρόνως έχει πλήρη επίγνωση της ανάγκης ο χώρος αυτός να αποκτήσει  δύναμη που θα αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό.. Ένας αστερισμός κινήσεων και κυρίως φερέγγυων προσώπων πρέπει να συσπειρωθεί γύρω από αυτήν την προσπάθεια και εμείς με απόλυτο σεβασμό στην πορεία και την συμβολή όσων προσέλθουν θα συμβάλουμε στην επίτευξη αυτού του φιλόδοξου αλλά απολύτως εφικτού στόχου.