«Ο λόγος του ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί σήμερα στο χώρο της ελληνικής Αριστεράς.
Με βάση το εκλογικό του ποσοστό, φαίνεται να είναι αποδεκτός από ευρύ
τμήμα των πολιτών. Αυτή η αποδοχή δεν εξηγείται μόνο με τη δεδομένη
ισχύ της υποσχεσιολογίας σε περιόδους βαθειάς κρίσης. Είναι και κάποιες
παθογενείς ιδιαιτερότητες της ελληνικής αριστερής θεώρησης των
πραγμάτων, ρητές και άρρητες, που σε τέτοιες φάσεις δημιουργούν
δυναμικές. Εντοπίζω τις 4 συνήθεις, αυτές ακριβώς που βάζουν τελικά
την Αριστερά στη γωνία, παρά τα κέρδη που της αποφέρουν στη φάση της
οργής.
Α) Η αμφισβήτηση των αξιών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και των
θεσμών της, με την κατ΄ επιλογήν τήρηση νόμων και κανόνων, τακτική που
υποσκάπτει και αφοπλίζει τελικώς τη Δημοκρατία.
Β) Η ανοχή απέναντι
στη βία, με την ερμηνεία ότι πρόκειται για φαινόμενο που γεννά η κρίση. Η
αντίληψη αυτή είναι ελκυστική κυρίως σε ένα δυναμικό και νεανικό
ακροατήριο αλλά καλλιεργεί αυταπάτες και προσδοκίες, τις οποίες πολύ
δύσκολα θα διαχειριστεί στο μέλλον χωρίς κοινωνικό κόστος.
Γ) Το
επαναλαμβανόμενο στερεότυπο της δαιμονοποίησης των ξένων. Οι οποίοι
ευθύνονται για όλα. Τη Χούντα, τη SIEMENS, τα μνημόνια, την αποδιάρθωση
του παραγωγικού ιστού της χώρας, τη διαφθορά, τη διαπλοκή, τον
εκμαυλισμό των αγροτών μέσω των επιδοτήσεων, την επιβουλή του ήλιου και
του αέρα μας ……και πάει λέγοντας στη βάση διεθνών ανθελληνικών
συνομωσιών. Η αντίληψη αυτή καθιστά ενόχους γενικώς… τους ξένους και
αθωώνει το ντόπιο πελατειακό σύστημα, μια απολύτως ελληνική
ιδιαιτερότητα, υποσκάπτει δε τη ρήξη με τις νοοτροπίες που το εξέθρεψαν.
Δ) Η συνεχής επίκληση της ενότητας της Αριστεράς, που ακολουθείται όμως
από συνεχείς διαιρέσεις, με στόχο την επαναπόκτηση της ιδεολογικής
καθαρότητας.
Όλες οι παραπάνω παρατηρήσεις αφορούν, κατά την εκτίμησή μου, σε
πολιτικές και ιδεολογικές αντιλήψεις που ενδημούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Η ΔΗΜΑΡ
βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα. Αυτή η διαφορετικότητά μας, άλλωστε,
κρίνουν οι πρώην σύντροφοι μας, ότι συνιστά απομάκρυνση από την αριστερή
καθαρότητα και αυτή η συνολική μας αντίθεση είναι ο λόγος της δικής
μας απομάκρυνσης από τον Συνασπισμό προ διετίας. Τα όσα ακολούθησαν τη
συγκρότηση της ΔΗΜΑΡ επιβεβαίωσαν τους λόγους της ρήξης. Ακολουθούμε
διαφορετικούς δρόμους. Σήμερα η ΔΗΜΑΡ αποφεύγοντας τη βολική επιλογή της
διαμαρτυρίας και της ανέξοδης κριτικής, μετέχει με υψηλό κόστος στην
προσπάθεια αναζήτησης εθνικής διεξόδου από την κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ
συμπίπτει, από διαφορετική βεβαίως αφετηρία, αλλά πάντως συμπίπτει στις
βασικές του πολιτικές εκτιμήσεις με την λαϊκίστικη απολίτικη δεξιά.
Συχνά οι ανακοινώσεις τους σχεδόν ταυτίζονται, όπως και τα πεδία
αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. Αυτό προφανώς δεν περιποιεί τιμή για την
αριστερή σκέψη και δράση ούτε προοιωνίζεται θετικές εξελίξεις για τη
χώρα. Έτσι νομίζω πως έχουν τα πράγματα. Όπως όμως αρνούμαι γενικώς τις
περιγραφές χωρίς «δια ταύτα», έτσι σ΄αυτό το σημείωμα, δεν θέλω να μείνω
κι εγώ κυρίως σε περιγραφές.
Γνωρίζω επίσης ότι απέναντι στις δικές μου διαπιστώσεις θα υπάρχουν και
διαφορετικές, του ΣΥΡΙΖΑ, με διαφορετικές περιγραφές. Η ζωή όμως περνάει
δίπλα μας και όσοι νομίζουν ότι θα τη χειριστούν επαρκώς, με τούτο ή το
άλλο, μικρό ή μεγάλο εκλογικό ποσοστό, πλανώνται πλάνην οικτράν. Στο
ορατό μέλλον θα κληθεί η Αριστερά, στο σύνολό της, να τοποθετηθεί
συγκεκριμένα και ουσιαστικά στα μεγάλα θέματα της προοπτικής της χώρας
στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Επίσης θα κληθεί να διαμορφώσει
τις μεγάλες της συμμαχίες. Από την πλευρά του ΚΚΕ, παρά το ότι θα το
επιθυμούσα, δεν αναμένονται εκπλήξεις. Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ όμως τα
ζητήματα πρέπει να μείνουν ανοικτά. Παρακολουθούμε προσεκτικά τον
ΣΥΡΙΖΑ στην επιλογή του να γίνει ενιαίο κόμμα και να αποσαφηνίσει
ευρωπαϊκή ταυτότητα και συμμαχίες. Και προλαβαίνω το εύλογο ερώτημα του
αναγνώστη, θέτοντάς το ο ίδιος. Μπορεί να συνεργαστεί η ΔΗΜΑΡ με τον
ΣΥΡΙΖΑ; Η ΔΗΜΑΡ θεωρεί ότι τα σοβαρότερα προβλήματα της χώρας μας
γεννήθηκαν στο θερμοκήπιο των αυτοδυναμιών και του δικομματισμού.
Γι΄ αυτό επενδύουμε στην προωθητική δύναμη των συνεργασιών. Πολύ
περισσότερο τώρα, που η στροφή στην ανάπτυξη και την πρόοδο απαιτεί να
διορθώσουμε γρήγορα και με το μικρότερο δυνατό κοινωνικό κόστος όλα τα
κακώς κείμενα του νεοελληνικού κράτους, από τη γέννησή του. Για τούτο
είμαστε απολύτως ανοικτοί σε όλα τα δημοκρατικά κόμματα που επιλέγουν
αυτήν την κατεύθυνση.
Όμως τη δυνατότητα συνεργασιών του ΣΥΡΙΖΑ θα την
προδιαγράψει ο ίδιος. Σήμερα απευθύνεται με ένα πολυσυλλεκτικό λόγο
στους πολίτες, συσσωματώνει ό,τι έρχεται από το γκρίζο παρελθόν και
καλλιεργεί γέφυρες αποκλειστικά προς το κόμμα του δεξιού λαϊκισμού του
Πάνου Καμμένου. Θα συνεχίσει έτσι; Προσωπικά πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα
αλλάξει ή θα επιστρέψει σε πολιτικά περιθωριακό ρόλο. Αμφιβάλλω όμως αν
υπολογίζει τον παράγοντα χρόνο.
Η δική μας εκτίμηση είναι ότι τα χρονικά
και τα πολιτικά περιθώρια, για να καταστεί η Ελλάδα ένα σύγχρονο
ευρωπαϊκό κράτος, είναι τόσο ασφυκτικά, που δεν υπάρχει η πολυτέλεια
του λάθους. Το μέλλον έρχεται απαιτητικό και όσον αφορά στην Αριστερά,
επαναφέρει το ερώτημα του Χαρίλαου. Θα προκάνουμε, σύντροφοι;
Πηγή:
Εφημερίδα των Συντακτών
