Πρώτο συνέδριο με σφραγίδα ευθύνης και συνεργασιών με βαση κοινων προγραμματικών στοχευσεων

Με τη φιλοδοξία να δημιουργήσουν έναν νέο πόλο στο πολιτικό σκηνικό οι 823 σύνεδροι της «Δημοκρατικής Αριστεράς» συμμετέχουν στο ιδρυτικό συνέδριο του νέου κόμματος που άρχισε τις εργασίες του σήμερα το απόγευμα. Το «παρών» έδωσε ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, καθώς επίσης η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη, και ο ανεξάρτητος βουλευτής Γιάννης Δημαράς.    

Ανοιχτή πρόταση διαλόγου, συνεργασίας και συμπόρευσης μέσα στα κινήματα, στα αυτοδιοικητικά σχήματα, στις κινήσεις πολιτών, στη βάση της εγγύτητας προγραμματικών στοχεύσεων και προοπτικής, σε δυνάμεις που προέρχονται από το σοσιαλιστικό χώρο, σε ανένταχτους αριστερούς, προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες, σε δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας, διατύπωσε ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης, ανοίγοντας τις εργασίες του ιδρυτικού συνεδρίου του κόμματος.

Παράλληλα, όμως, ο κ. Κουβέλης, μιλώντας ενώπιον 823 συνέδρων, τόνισε ότι η Δημοκρατική Αριστερά διεκδικεί την αυτοτελή δυναμική και διακριτή παρουσία της στην κοινωνία και στην πολιτική και κάλεσε τους προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες να βρεθούν στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής, για να γείρουν την πλάστιγγα και τις εξελίξεις υπέρ των εργαζομένων.

Ο κ. Κουβέλης περιέγραψε την ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα του νέου κόμματος αλλά και τις άμεσες προτεραιότητες, προσδίδοντας έτσι χαρακτήρα επείγοντος στην πολιτική δραστηριοποίηση της Δημοκρατικής Αριστεράς αμέσως μετά το συνέδριο.

«Διαμορφώνουμε ένα νέο κόμμα βαθύτατα δημοκρατικό, μακριά από συγκεντρωτικές και γραφειοκρατικές δομές και συμπεριφορές, στηριγμένο στις αρχές της δημοκρατίας, της διαφάνειας, της πολυφωνίας και της αποτελεσματικότητας, συνδυάζοντας τη συλλογικότητα με την ατομική ευθύνη στη λειτουργία και τη δράση» είπε, θέτοντας στον πυρήνα του νέου κόμματος το δημοκρατικό σοσιαλισμό, τον αριστερό ευρωπαϊσμό, τη μεταρρυθμιστική στρατηγική, τον οικολογικό πολιτισμό.

Δίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στην πολιτική συμμαχιών, ο κ. Κουβέλης τόνισε ότι η πρωτοφανής ένταση των σύγχρονων προβλημάτων απαιτούν τη συνάντηση, τη συμπόρευση και την κοινή δράση πολιτικών δυνάμεων της δημοκρατικής Αριστεράς, της Πολιτικής Οικολογίας και του Σοσιαλιστικού χώρου, με σεβασμό της ιδιαιτερότητας, της ισοτιμίας και της αυτονομίας κάθε πολιτικού υποκειμένου.

Εξειδικεύοντας περαιτέρω τη θέση του για την ΕΕ ο κ. Κουβέλης είπε ότι η Δημοκρατική Αριστερά υποστηρίζει μια Αριστερά που αποστρέφεται τον πολιτικά άκριτο αντιευρωπαϊσμό, θα αναγνωρίζει τα υπαρκτά οφέλη της ευρωπαϊκής ενοποίησης και της ευρωπαϊκής ιδέας και θα προτιμά, αντί να απορρίπτει συλλήβδην, να προτείνει δημιουργικά και να διεκδικεί αγωνιστικά τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Η Δημοκρατική Αριστερά θεωρεί ότι το ξεπέρασμα της κρίσης, θα κριθεί σε τρία μέτωπα:
1. Στην αποφυγή της χρεοκοπίας του δημοσίου και της κατάρρευσης της οικονομίας, παράλληλα με την ανεύρεση νέων δυνατοτήτων «ευρωπαϊκής σύγκλισης» στη βάση αναδιανεμητικών πολιτικών με κοινωνικό χαρακτήρα.

2. Στην ανατροπή της σημερινής άδικης κατανομής των βαρών σε βάρος των αδύνατων στρωμάτων, με την αύξηση των δημοσίων εσόδων μέσα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας και όχι μέσα από νέους έμμεσους φόρους.

3. Στην υλοποίηση μιας αναπτυξιακής πορείας, που θα προωθεί την επιχειρηματικότητα, θα τονώνει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων, με τρόπο που σέβεται τα εργασιακά δικαιώματα, θα δημιουργεί απασχόληση, θα αυξάνει τα εισοδήματα, θα διασφαλίζει την αειφορία των πόρων, την προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής.

Επίσης, η Δημοκρατική Αριστερά ζητά επαναπροσανατολισμό του συστήματος κοινωνικής προστασίας, καθώς και πλήρη ανατροπή του συστήματος διαπλοκής και διαφθοράς.

ΟΛΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΕΔΩ

Την Παρασκευή και μέχρι το μεσημέρι του Σαββάτου θα γίνουν τοποθετήσεις των συνέδρων.

Από το απόγευμα του Σαββάτου μέχρι το βράδυ θα τεθούν σε ψηφοφορίες οι θέσεις και οι καταστατικές αρχές του κόμματος και θα συνοψίσει ο Φώτης Κουβέλης.

Την Κυριακή θα γίνει η εκλογή προέδρου, γραμματέα και Πανελλαδικής Πολιτικής Επιτροπής που θα αριθμεί 110 μέλη και η εκλογή της Εξελεγκτικής Επιτροπής.

Παρουσίες

Στο ιδρυτικό συνέδριο της ΔΗΜΑΡ έχουν προσκληθεί όλοι οι αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων, εκτός από τον Γιώργο Καρατζαφέρη. Το 1ο Συνέδριο θα χαιρετίσουν σήμερα εκτός του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου- ο γραμματέας της ΝΔ Ανδρέας Λυκουρέντζος, τον Συνασπισμό  εκπροσωπήσε ο γραμματέας του κόμματος Δ. Βίτσας, η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη, ο Στέφανος Μάνος (Δράση), ο εκπρόσωπος των Οικολόγων Πρασίνων Γ. Παρασκευόπουλος, ο ανεξάρτητος βουλευτής Γ. Δημαράς, ο Λεωνιδας Κύρκος. Ακόμη, το «παρών» θα δώσουν και οι δήμαρχοι Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης και Πάτρας Γιάννης Δημαράς.

Δήλωση του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, για το θάνατο του Ιάκωβου Καμπανέλλη

 

Τα ελληνικά γράμματα είναι πολύ πιο φτωχά από σήμερα. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης υπήρξε ένας σημαντικός Έλληνας, ένας ξεχωριστός άνθρωπος, γνήσιος πατριώτης και δημοκράτης. Πολυτάλαντος, σφράγισε με το έργο του τη λογοτεχνία, την ποίηση, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Θα τον κρατάει πάντα ζωντανό η μεγάλη του προσφορά και το έργο του. Εκφράζουμε τη βαθύτατη θλίψη μας και τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του.

Για το κομμα τη νεα μας συλλογικοτητα

Τούτες τις ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές υπάρχει ήδη μια ελπιδοφόρα ανταπόκριση και συμμετοχή, ικανοποιητική θα μπορούσα να πω, πολιτών στην πορεία προς το 1o Συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς.Πολιτών που αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στον αξιακό πυρήνα των ανανεωτικών ιδεών του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, του αριστερού ευρωπαϊσμού, του νέου αριστερού μεταρρυθμισμού και του οικολογικού πολιτισμού.

Μέσα από μια βασανιστική-αγωνιστική εμπειρία όλων μας, στα κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς και όχι μόνο σε όλη τη φάση της μεταπολίτευσης, υποστηρίζουμε το αξίωμα ότι ζητήματα λειτουργίας του κόμματος και της οργάνωσης του, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μια καθαρά εσωκομματική στεγανή υπόθεση.

Τουναντίον, διαφανέστατα ο τρόπος που δομούμε το νέο μας εγχείρημα, φιλοδοξούμε να αντικατοπτρίζει τον τρόπο που επιθυμούμε να οργανωθεί η κοινωνία, αποφεύγοντας έτσι την περιχαράκωση ενός κλειστού πολιτικού κλαμπ.

Φιλοδοξούμε η δική μας αριστερή – δημοκρατική – πολιτική να είναι ευανάγνωστη, αναγνωρίσιμη αλλά και ελκτική σε πολίτες που θέλουν να επιστρέψουν στα κοινά.

Στη συγκεκριμένη συγκυρία που όλοι βιώνουμε, της πολύπλευρης κρίσης, του χρέους, των οικονομικών, δημοκρατικών και κοινωνικών ελλειμμάτων, κατανοούμε και την κρίση αντιπροσώπευσης και εμπιστοσύνης του πολιτικού – δικομματικού συστήματος. Πολιτικό Σύστημα που ενοχοποιείται και όχι αδίκως για αυτή την κατάσταση.

Μερίδιο σημαντικής ευθύνης πέρα από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ έχουν και τα κόμματα της αριστεράς που ανέχθηκαν και αντικειμενικά σιγοντάρισαν την υπερτροφία αυτού του κομματικοκρατικίστικού συστήματος, που μας έφερε στο χείλος της χρεοκοπίας.

Η προσπάθεια μας για μια δημοκρατική αριστερή διέξοδο από την κρίση – με όρθια την κοινωνία – με προτάσεις ευθύνης και συμβολής όπως σχετικά πρόσφατα παρουσίασε ο σ. Φώτης Κουβέλης με τις 28 προτάσεις για την οικονομία και την κοινωνία, θα κριθούν και από την δική μας παρέμβαση. Και ατομικά, και ως κόμμα ελεύθερων, αριστερών πολιτών που αυτοοργανώνονται και οργανώνουν την κοινωνία των πολιτών στα 3 επίκαιρα μέτωπα που αναφέρουν οι θέσεις για το 1^ο συνέδριο.

1^ο Στο μέτωπο της αποφυγής της χρεοκοπίας και την κατάρρευση της οικονομίας, 

2^ο στην ανατροπή της άδικης και μονομερούς αντιλαϊκής πολιτικής, και 

3^ο στην υλοποίηση μιας αναπτυξιακής πορείας με όλες τις δημιουργικές πολιτικές δυνάμεις για εργασία – εισόδημα – απασχόληση – ανταγωνιστικότητα – προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής.

Προϋπόθεση των προϋποθέσεων όμως για αυτόν τον «πόλεμο θέσεων» και ουσιαστικών παρεμβάσεων και αγώνων που πρέπει να διεξάγουμε ως νέοι και ελπιδοφόροι φορείς της σύγχρονης Αριστεράς, που θέλει να παραμείνει και στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, είναι να «ανακαλύψουμε τον άνθρωπο». Την πολιτική εκείνη που στοχεύει στον εξανθρωπισμό του ανθρώπου, την εξάλειψη των ανισοτήτων.

Ένα ανθρωποκεντρικό – δημοκρατικό αριστερό κόμμα ενεργών πολιτών που είναι ενταγμένο και στην «κοινωνία των δικτύων», χωρίς να υποκαθιστά την αναντικατάστατη φυσική πολιτική παρουσία με τον άνθρωπο της συνοικίας και τα προβλήματα του, τον συνάδελφο στη δουλειά, τον νέο και τη νέα του internet-cafeé, τον μετανάστη της γειτονιάς, τον άνεργο, για τον προσανατολισμό τους στους αγώνες, για την έξοδο από την κρίση. Προβληματίζει η διαπίστωση ενός ξένου πολιτικού αναλυτή και μπλόκερ «πως σε πολλές περιπτώσεις η εικονική διαμαρτυρία καθιστά την πραγματική διαμαρτυρία πιο αδύνατη και λιγότερο ισχυρή» (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 20/3/2011 σ. 28).

Ως μοντέρνα Αριστερά που θέλουμε να μεταποιήσουμε τη διαμαρτυρία σε πρόταση, θέλουμε ταυτόχρονα αυτή η σύγχρονη μορφή της κοινωνίας των πολιτών- το Διαδίκτυο να συμπληρώνει την οργανωμένη δράση και παρουσία.

Ως ενός ακόμα συστατικού στοιχείου μιας αριστεράς που διαρκώς ανανεώνεται για να υπερασπιστεί τους αδύνατους, να τους δώσει βήμα και ελπίδα.

Οι θέσεις και οι προτεινόμενες καταστατικές αρχές είναι μια δημιουργική βάση για επέκταση και συζήτηση. Υπάρχει όμως ένα αδύνατο σημείο ως ένα βαθμό στη λογική τους, ένα σημείο που πρέπει να προσέξουμε.

Είναι πως και η ανανεωτική κουλτούρα (κουλτούρα που την έχουν διαμορφώσει τα κοινωνικά διδάγματα) έχει μείνει στην άποψη ότι υπάρχει σήμερα μια κρίση εκπροσώπησης ως περιγραφή. Άρα κατ’ επέκταση το μόνο που χρειάζεται είναι ο «εκσυγχρονισμός» του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων. Έστω ο «ανατρεπτικός» εκσυγχρονισμός.

Ο «επαναπροσδιορισμός» που λέμε και οι ανακατατάξεις του πολιτικού σκηνικού για να ξεπεραστεί η πολιτική κρίση. Και έτσι πάλι μετά την προσωρινή δυσλειτουργία θα εξασφαλιστεί κανονικά η κοινωνική αντιπροσώπευση και θα επιστρέψει η πολιτική στους πολίτες και οι πολίτες στην πολιτική.

Να τολμήσουμε να δούμε και να συζητήσουμε και πέρα από το Συνέδριο ορισμένες άλλες πιθανές εξελίξεις, στα πλαίσια παραγωγής θεωρίας και νέας πολιτικής.

Δηλαδή καταρχήν το γεγονός ότι και τα κόμματα της Αριστεράς δυσκολεύονται να εκπροσωπήσουν πειστικά τις κοινωνικές δυνάμεις που αναφέρονται. Όχι μόνο γιατί τα ίδια έχουν αδυναμίες και αγκυλώσεις π.χ. δογματικές το ΚΚΕ, λαϊκίστικες – νεοαριστερίστικες ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και γιατί αυτές καθεαυτές οι κοινωνικές δυνάμεις μέσα στην ατομικιστική – μοριοποίηση που ζουν, να μην είναι πλέον αντιπροσωπεύσιμες πολιτικά με τον τρόπο που φαντάζεται ως τώρα η Αριστερά.

Ακόμη και εμείς ως αριστεροί, ανανεωτικοί, δημοκρατικοί –και δεν είναι έπαρση αλλά πεποίθηση πως αποτελούμε το πιο προωθημένο και τολμηρό τμήμα της Ελληνικής Αριστεράς – δεν έχουμε πιάσει, δεν έχουμε συλλάβει τον κίνδυνο που υπογράμμισε ο Γκράμσι όταν έλεγε ότι ένα κόμμα μπορεί να συνεχίσει να πιστεύει ότι είναι εκείνο που δεν είναι πια, είναι όντως στο εξής ένα κόμμα που στέκεται στον αέρα.

Όταν δεν μπορεί να διακρίνει εκείνες τις διεργασίες που μετατρέπουν ένα κόμμα σε «κόμμα στελεχών» π.χ. στις καταστατικές αρχές για τις αιρετές θέσεις και τα δημόσια αξιώματα αναφέρεται πως η διατήρηση 2 αιρετών θέσεων (εθνικό κοινοβούλιο, Ευρωβουλή, Αυτοδιοίκηση), επιτρέπεται μόνο με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής ή όπως αυτή θα ονομάζεται…

Εδώ αυτή η χαραμάδα κινδύνου υπάρχει. Ο «κοινός νους» του μέλους ή του φίλου που εμπνέεται από τις αξίες του Δημοκρατικού – Σοσιαλισμού που έχει διαδρομή και ιστορία και που τα κίνητρά ένταξής του είναι αμιγώς πολιτικό – ιδεολογικά, απορρίπτει κάθε λογική έστω διαλλακτικής απόφασης της όποιας Κεντρικής Επιτροπής…

Ας προσέξουμε λοιπόν τώρα που βάζουμε αυτά τα θεμέλια – αυτούς τους κώδικες στη νέα μας συλλογικότητα.

Ένα άλλο σημείο που πρέπει να αναδείξουμε είναι η αξία της λαϊκότητας. Ένα άλλο αδύνατο σημείο προηγούμενων προσπαθειών της ανανεωτικής Αριστεράς. Η λαϊκότητα ως τέχνη της έκφρασης των δημόσιων και λαϊκών συμφερόντων και όχι βέβαια ως λαϊκισμός.

Προχθές μόλις διαβάσαμε πως περισσότερες από 200.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν μέσα σε ένα χρόνο, προκαλώντας την μεγαλύτερη «εργατική Καταστροφή» μεταπολιτευτικά, σε σημείο που ακόμα και οι στατιστικές δεν μπορούν να συγκαλύψουν τα ανθρώπινα δράματα, την οικονομική και κοινωνική κατάρρευση ολόκληρων οικογενειών.

Μιλώντας λοιπόν στις θέσεις για την επανατοποθέτηση της εργασίας στο κέντρο της πολιτικής πρακτικής, θα πρέπει να κάνουμε «λιανές» και κατανοητές σε όλον αυτόν τον κόσμο που πλήττεται, τον κόσμο της εργασίας αλλά και του πολιτισμού, τις προτάσεις μας. Με όρους συμμετοχής και ευθύνης για την επανάκαμψη του εργατικού συνδικαλισμού.

Επανάκαμψη που θα έρχεται σε διαρκή αντίθεση με διασπαστικές παραταξιοποιήσεις, εργατοπατερικές αμαρτίες και πρακτικές.

Η συγκρότηση μιας νέας, ενωτικής, αυτόνομης, εργατικής, συνδικαλιστικής συλλογικότητας που θα διακρίνεται για το αντισυντεχνιακό πνεύμα της και που θα προσανατολίζεται το εργατικό κίνημα σε ώριμα αιτήματα οικονομικού και κοινωνικού εκσυγχρονισμού οφείλει να απασχολήσει το Συνέδριο μας.

Και βέβαια, έχει σημασία αυτό, σ’ αυτήν την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας, να αναδεικνύονται νέα πρόσωπα, λαϊκά στελέχη που πραγματώνουν αυτόν τον προσανατολισμό, γιατί βιώνουν στην παραγωγή. Που από την ορθογραφία τους ως τις δημόσιες παρεμβάσεις τους σε θεσμούς και ΜΜΕ, θα αποπνέουν σεμνότητα αγωνιστική και όχι ιδιότυπους ελιτισμούς και ματαιοδοξίες της αναγνωρισιμότητας. Η στροφή στον κόσμο της εργασίας, αλλά ως κατεύθυνση με όρους σύγχρονων προτάσεων, με όρους λαϊκότητας και συμμετοχής, θα επιτρέψουν στην ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ το μερίδιο της εκπροσώπησης που θα της αναλογεί.

Ως κόμματος όχι μόνο κεντρικής πολιτικής σκηνής, αλλά και κόμματος με μαζική παρουσία και δικτύωση στους ανθρώπους της παραγωγής και της δημιουργίας. Κόμματος που διεκδικεί το πολιτικό – ηθικό έρεισμα, την αισθητική στην πολιτική, την αλλαγή των συσχετισμών, την πολιτική - ιδεολογική ηγεμονία στην υλοποίηση της εναλλακτικής – προγραμματικής, μεταρρυθμιστικής πρότασης για αλλαγές προοδευτικές στην πορεία της χώρας, στο κράτος, στην οικονομία και την δημοκρατική ευρωπαϊκή προοπτική.

 

Νίκος Δαγγουρας

Ιδρυτικό Μέλος ΔΗΜ.ΑΡ.  Φιλαδέλφειας- Χαλκηδόνας

ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ για την αναγνώριση προϋπηρεσίας του προσωπικού ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, που μεταφέρθηκε στους ΟΤΑ

28  Μαρτίου 2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ- ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ

 Αναγνώριση προϋπηρεσίας του προσωπικού ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, που μεταφέρθηκε στους ΟΤΑ

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Δημοκρατικής Αριστεράς κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή σχετική με  την αναγνώριση προϋπηρεσίας για βαθμολογική εξέλιξη και προαγωγή του προσωπικού ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, που μεταφέρθηκε στους ΟΤΑ με τις διατάξεις του άρθρου 269του Κ.Δ.Κ.

ΕΡΩΤΗΣΗ

 Στην με αριθμό 432/2010 γνωμοδότησή του, το ΣΤ΄ τμήμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους αναφέρει μεταξύ άλλων : «Το πλεονάζον προσωπικό των συγχωνευομένων αμιγών δημοτικών επιχειρήσεων το οποίο μεταφέρεται σε κενές ή συνιστώμενες προσωποπαγείς θέσεις των Ο.Τ.Α. με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου δεν δύναται .., να προσμετρήσει τον χρόνο προϋπηρεσίας του … για την ένταξη και την περαιτέρω βαθμολογική του εξέλιξη στους Ο.Τ.Α. Κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατό μόνο μετά από σχετική νομοθετική ρύθμιση .» 

Τη γνωμοδότηση αυτή του τμήματος του Ν.Σ.Κ. έκανε αποδεκτή ο Υφυπουργός Εσωτερικών Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, την οποία και γνωστοποίησε στους αρμόδιους για την εφαρμογή της φορείς, με το με αριθμό 72254/11/2/2011 έγγραφό του.

Επειδή με την αποδοχή της γνωμοδότησης αυτής στερείται η δυνατότητα της βαθμολογικής και υπηρεσιακής εξέλιξης σε σημαντικό αριθμό, από τους 9.000 εργαζόμενους αορίστου χρόνου, που μετατάσσονται σε παρεμφερείς ή ομοειδείς υπηρεσίες και εκτελούν αντίστοιχες δραστηριότητες, ενώ εκτιμάται ότι παραβιάζεται η αρχή της ισότητας και της χρηστής διοίκησης,

Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός :

• Προτίθεται να προβεί στην αναγκαία νομοθετική ρύθμιση, γεγονός το οποίο επισημαίνει και η γνωμοδότηση του τμήματος του Ν.Σ.Κ., για τη δικαιότερη αντιμετώπιση του προαναφερομένου ζητήματος;

28-3-2011 Οι ερωτώντες βουλευτές

Φώτης Κουβέλης

Νίκος Τσούκαλης

Θανάσης Λεβέντης

Γρηγόρης Ψαριανός

Μαρία Μπέικου: Έφυγε από τη ζωή μια μεγάλη αγωνίστρια...

Έφυγε από τη ζωή μια σπουδαία Ελληνίδα, η Μαρία Μπέικου. Από τις πιο χαρακτηριστικές αγωνίστριες της Εθνικής Αντίστασης, έζησε όλη την ταραγμένη διαδρομή της αριστεράς, τους αγώνες και τις θυσίες της.

Σύζυγος του συντάκτη του Κώδικα Αυτοδιοίκησης της Ελεύθερης Ελλάδας, δημοσιογράφου Γεωργούλα Μπέικου, υπηρέτησε πάντα με συνέπεια και αφοσίωση τα μεγάλα ιδανικά της ελευθερίας και του σοσιαλισμού, στηρίζοντας μέχρι τέλους τις προσπάθειες για την ανανέωση του αριστερού μας κινήματος. 

Η Δημοκρατική Αριστερά εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη της και τα θερμά της συλλυπητήρια στους οικείους της. 

Στα 17 της μπήκε στην Αντίσταση και πολέμησε τους Γερμανούς ενώ στον Εμφύλιο, για να γλιτώσει τη ζωή της, φυγαδεύτηκε στην Ε.Σ.Σ.Δ. Γίνεται η φωνή του ελληνόφωνου ραδιοφώνου στη Μόσχα και ταυτόχρονα σπουδάζει κινηματογράφο μαζί με τον Α. Ταρκόφσκι. Σήμερα ζει στην Αθήνα όπου, μεταξύ άλλων, ασχολείται με το θέατρο. 

Η κ. Μαρία Μπέικου μίλησε (εδω video) τον Σεπτεμβριο του 2009 στο tvxs.gr για την μυθιστορηματική ζωή της, και εμεις αντιγράφουμε

Στην Αντίσταση
Η Μαρία Φέρλα γεννήθηκε το 1925, στην Ιστιαία της Εύβοιας, από γονείς της μεσαίας τάξης. Η Κατοχή την βρίσκει στο μαθήτρια Γυμνασίου. Η πρώτη της αντιστασιακή πράξη ήταν να στεφανώσει, μαζί με τους συμμαθητές της, το ηρώο στην πλατεία του χωριού, στις 25 Μαρτίου του 1942. Σύντομα οργανώνεται στην «Αλληλεγγύη» ενώ εμφανίζονται οι πρώτες ομάδες ανταρτών. Μπαίνει στην ΕΠΟΝ με τη δημιουργία της και, παράλληλα με το σχολείο, μαζεύει υλικό για τους αντάρτες και μιλάει στα χωριά καλώντας τους πολίτες να στηρίξουν την Αντίσταση.

Μετά το Γυμνάσιο, οι γονείς της που αποφάσισαν ότι θα σπούδαζε Ιατρική, στέλνουν τον αδερφό της στην Αθήνα για τις εγγραφές και σύντομα ακολουθεί και η ίδια. Φτάνοντας στην πρωτεύουσα, όμως, ανακαλύπτει ότι ο αδερφός της έχει συλληφθεί από τις δυνάμεις κατοχής και ότι βρισκόταν στις φυλακές Χατζηκώστα. Στο Χημείο, όπου οργανωνόταν η αντίσταση, συναντά τον σύνδεσμό της, Λεωνίδα Κύρκο και ξεκινά τις προσπάθειες να απελευθερώσει τον Γ.Φέρλα. Τελικά, οι γνωριμίες και τα δώρα του πατέρα της επιτυγχάνουν το σκοπό. Την μέρα που ο αδερφός της βγαίνει από τα κρατητήρια, η Μαρία Φέρλα πέφτει άρρωστη και ο πατέρας της αποφασίζει να διακόψει τις σπουδές της και να επιστρέψει στην Εύβοια. Τα όσα είδε και έζησε στην Αθήνα, όμως, της προκαλούν βαθιά εντύπωση και οργή και την κάνουν να θέλει να λάβει μέρος στον ένοπλο αγώνα.

Στο Καρπενήσι υπήρχε η 13η Μεραρχία του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ) και, πλαστογραφώντας την υπογραφή του πατέρα της, γίνεται δεκτή . Κύριο καθήκον της διμοιρίας των ΕΠΟΝιτισσών ήταν η εξασφάλιση προμηθειών για τους αντάρτες και η εμψύχωση του λαού. Ξανά, γυρνάει στα χωριά και με τραγούδια, σκετς και ομιλίες προσπαθεί να εξασφαλίσει τα αναγκαία για την επιβίωση του αντάρτικου ενώ, ταυτόχρονα, λαμβάνει μέρος στις μάχες με τους κατακτητές. Πολιτικός καθοδηγητής της ομάδας είναι ο δημοσιογράφος Γεωργούλας Μπέικος, ο οποίος ήταν επιφορτισμένος με τη τήρηση και τη διάδοση των σκοπών της οργάνωσης στους αντάρτες και στον πληθυσμό του χώρου δράσης.

Φτάνει η απελευθέρωση, το φθινόπωρο του 1944, και η Μαρία Φέρλα με τις συντρόφισσές της κόβουν τις κοτσίδες τους για να παρελάσουν στη Λαμία, όπως είχαν υποσχεθεί όταν μπήκαν στην Αντίσταση. Με τη συμφωνία της Καζέρτας, η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου, έθεσε τον ΕΛΑΣ υπό τις διαταγές του Βρετανού στρατηγού Σκόμπυ, ο οποίος ήταν επίσης διοικητής όλων των ενόπλων δυνάμεων στην Ελλάδα.

«Ο Εμφύλιος ήταν άμυνα»
Η ευφορία από την απελευθέρωση δεν θα διαρκέσει όμως για πολύ. Πριν συμπληρώσει δυο μήνες ελευθερίας η Αθήνα, ξεσπάνε τα Δεκεμβριανά μεταξύ ΕΑΜ και κυβέρνησης που είχε τη στήριξη των αγγλικών στρατευμάτων, για τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να συγκροτηθούν οι ένοπλες δυνάμεις της ελεύθερης πλέον Ελλάδας.

Ύστερα από πέντε εβδομάδες ανελέητων μαχών το ΕΑΜ αναγκάστηκε να υπογράψει τη Συμφωνία της Βάρκιζας με την κυβέρνηση του νέου πρωθυπουργού, Ν. Πλαστήρα, και ο ΕΛΑΣ παίρνει δυο εβδομάδες διορίας για να αφοπλιστεί και να διαλυθεί. Η Μαρία Φέρλα παραδίνει το όπλο της. «Το κάναμε με κλάματα. Δεν καταλαβαίναμε γιατί, αφού είχαμε νικήσει. Και ξέραμε ότι τώρα αρχίζουν όλα τα βάσανα».

Τον Νοέμβριο του 1945 παντρεύεται τον Γεωργούλα Μπέικο ο οποίος συλλαμβάνεται τον Απρίλιο του 1946. Η ίδια αντιμετωπίζει πολλές κακουχίες, προσβάλλεται από φυματίωση και εν τέλει μπαίνει στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού. Οργανώνει τη φυγή της για την ΕΣΣΔ, τον Αύγουστο του 1949, μέσω Αλβανίας.


Χωρίς ιθαγένεια στην Ε.Σ.Σ.Δ.
Φορτωμένη σαν εμπόρευμα σε αμπάρι πλοίου φτάνει στην Τασκένδη, ενώ ο άντρας της καταδικάζεται σε ισόβια και ο αδερφός της βρίσκεται ήδη στην εξορία. Το 1952 επιλέγεται για τη θέση της εκφωνήτριας στον ελληνόφωνο ραδιοφωνικό σταθμό της Μόσχας, Εδώ Μόσχα, και τον επόμενο χρόνο ξεκινάει τις σπουδές της στο Ινστιτούτο Κινηματογράφου, με καθηγητή τον Μιχαήλ Ρομμ.

Στο ίδιο τμήμα μαθητής είναι και ο Αντρέι Ταρκόφσκι με τον οποίο και την μετέπειτα σύζυγό του Ίρμα Ράους, αναπτύσσουν βαθιά φιλία. Κατά το τρίτο έτος των σπουδών τους μάλιστα συνσκηνοθετούν ένα φιλμ βασισμένο στο διήγημα του Έρνεστ Χέμινγουέι, «Οι φονιάδες» . Η κ. Μπέικου μάλιστα έδωσε το όνομα στο γιο του Αντρέι και της Ίρμα, Αρσένι. Στην Ε.Σ.Σ.Δ. ζει το θάνατο του Στάλιν και την ανακούφιση στην κοινωνία όταν ο Χρουστσόφ κήρυξε την αποσταλινιποίηση.

Στο σπίτι της στη Μόσχα

Ξαναβρίσκεται με τον άντρα της το 1961, ο οποίος έχει καταφέρει να μεταβεί στη Μόσχα με διαπίστευση της «Αυγής». Το 1975, με τη Μεταπολίτευση, η Μαρία Μπέικου επιστρέφει στην Ελλάδα για να ξαναπάρει την ιθαγένεια. Μετά από 25 χρόνια χωρίς ιθαγένεια και έξι μήνες ταλαιπωριών με το ελληνικό σύστημα, παίρνει το ελληνικό διαβατήριο και γυρνάει στη Μόσχα για να μάθει ότι ο άντρας της έχει πεθάνει. «Ήταν ασύλληπτο. Δεν μου το είπαν μέχρι που έφτασα σπίτι. Να μεταφέρω την τέφρα του στα χέρια μου, σαν την Ηλέκτρα. Δεν ήθελα να ζήσω» μας λέει συγκινημένη, «μετά το θάνατο του Γεωργούλα δεν με ενδιαφέρει τίποτα, δεν ασχολούμαι καθόλου με το κόμμα, έκοψα κάθε σχέση».

Επιστροφή στην Ελλάδα
Με 1.000 δραχμές αποζημίωση από το ελληνικό κράτος και πληρωμένα τα έξοδα μεταφοράς της οικοσκευής της από τη Σοβιετική Ένωση, η κ. Μπείκου επέστρεψε στην Αθήνα και εργάστηκε στις διαπραγματεύσεις για τις μετακλήσεις μεγάλων σοβιετικών καλλιτεχνών στην Ελλάδα. Εργάστηκε επίσης στη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, στην εφημερίδα «Έθνος» κ.α. «Δούλεψα πολύ, μπορώ να πω ότι δούλευα 25 ώρες τη μέρα» τονίζει η κ. Μπέικου. Σήμερα, 84 ετών, αφιερώνει το χρόνο της στην υγεία της και το θέατρο. Στα τέλη Οκτωβρίου, μάλιστα, θα ανεβεί ξανά η παράσταση «Μάουζερ» του Χάινερ Μύλλερ, σε σκηνοθεσία Θ. Τερζόπουλου, στην οποία ερμηνεύει το ρόλο της κατηγόρου.

Απο την παρασταση "Μάουζερ"

Στην ερώτηση αν λαμβάνει κάποια βοήθεια από το κράτος, απαντά ξαφνιασμένη: «Θα αστειεύεστε βέβαια!» και λέει πως μέσα της υπάρχει πια πικρία από το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Τώρα αφιερώνει αποκλειστικά το χρόνο της στις δραστηριότητές της και την υγεία της, αφού εξακολουθεί να κάνει θεραπεία για τον καρκίνο. «Αυτή τη μάχη θα την δίνω μέχρι το τέλος της ζωής μου, απ' ότι φαίνεται», μας λέει γελώντας ήρεμη ανάμεσα σε ιστορικής αξίας κειμήλια και φωτογραφίες από τη ζωή του ζεύγους Μπέικου.

Ολoκληρώθηκαν οι προσυνεδριακές διαδικασίες στη Φιλαδέλφεια Χαλκηδόνα

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η προσυνεδριακή συνέλευση της Δημοκρατικής Αριστεράς στη Φιλαδέλφεια-Χαλκηδόνα την Δευτέρα 21/2/2011. 

Στην εκδήλωση έλαβαν μέρος φίλοι και μέλη του κόμματος, ανένταχτοι πολίτες  αλλά αυτό που έκανε εντύπωση ήταν η συμμετοχή και άλλων συμπολιτών που δήλωσαν φίλοι ή μέλη άλλων πολιτικών χώρων, οι οποίοι έλαβαν μέρος στη διαδικασία τόσο με ερωτήσεις όσο και με ομιλίες. 

Έκριναν θετική την πρωτοβουλία για ανοικτές διαδικασίες και πρότειναν να παρθούν πρωτοβουλίες που θα προωθούν έναν  ευρύτερο διάλογο για επίκαιρα θέματα.

Την παρουσίαση των θέσεων για το συνέδριο έκανε ο Γιάννης  Κακουλίδης μέλος της Εκτελεστικής  Επιτροπής, ο οποίος αρχικά αναφέρθηκε στους λόγους της ίδρυσης του νέου κόμματος και τις γενικές ιδεολογικές-πολιτικές αρχές που αυτό πρεσβεύει.

Ακολούθως ανέπτυξε εν συντομία τις προσυνεδριακές θέσεις για την οικονομία, την ευρωπαϊκή πολιτική,   την οικολογία, την αγροτική πολιτική και την εκπαίδευση. Αναπτύχτηκε γόνιμος διάλογος, ιδιαίτερα στο επίκαιρο ζήτημα της επίθεσης στη Λιβύη.

Tέλος εκλέχθηκαν και οι αντιπρόσωποι για το 1ο Συνέδριο του κόμματος ενώ έγινε  πρόταση, η οποία έτυχε αποδοχής, το συνέδριο να παρακολουθήσουν και όσοι άλλοι φίλοι θέλουν.

Συνενώσεις σχολείων και μαύρες σημαίες

του Γιάννη Σιδέρη

Ετοιμοι είμαστε να ξαναγράψουμε τις περγαμηνές των μεγάλων αγώνων: ή ταν η επι τας! Μια αγωνιστική αναταραχή αναρριπίζει  την επικράτεια. Μαύρες σημαίες στις ταράτσες των σχολείων, λαϊκές συνελεύσεις, λαϊκά εγερτήρια από τις νομαρχιακές του ΚΚΕ για να ξεσηκωθεί ο λαός, πάλης ξεκίνημα  νέοι αγώνες από τις τοπικές του ΣΥΝ και τα παρακλάδια του ΣΥΡΙΖΑ, οιμωγές από την ΝΔ και τον υπεύθυνο για την Παιδεία Αρη Σπηλιωτόπουλο, ο οποίος ολοφύρεται καθώς η προβλεπόμενη συνένωση σχολείων εντάσσεται στο πνεύμα τη αστυφιλίας και θα ερημώσει η ύπαιθρος (ναι αυτός τα λέει που εν μια νυκτί έφερε από τα ακριτικά νησιά σε αθηναϊκά γραφεία να λουφάρουν καμιά τρακοσαριά εκπαιδευτικούς κατά τη θητεία του στο υπουργείο Παιδείας και  εν είδει προεκλογικού δώρου έδωσε άδεια σε καμιά τριανταριά κολέγια, τα περισσότερα εκ των οποίων αποδείχθηκαν άχρηστα και εξέπεσαν).

Δεν θα έλειπαν βέβαια από το επαναστατικό πανηγύρι οι καθηγητές και οι δάσκαλοι (αναμενόμενο ήταν,  θυμάμαι από πάντα τους συνδικαλιστές τους να λένε όχι σε κάθε μεταρρύθμιση, σε κάθε πρόταση που εξήγγειλε ο όποιος υπουργός  της όποιας κυβέρνησης). Η ΟΛΜΕ να καταγγέλλει τον αδιαφανή τρόπο του υπουργείου(;) , την ερήμωση της υπαίθρου(!), το χάσιμο χρόνου , την κατάργηση εκατοντάδων θέσεων, την μετακίνηση σε άλλες εκπαιδευτικές μονάδες των εκπαιδευτικών (γιατί όχι;) και την ασφάλεια των μαθητών (το μόνο σοβαρό επιχείρημα στις επτά πληγές του Φαραώ που ανακάλυψε). Οσο για την ΔΟΕ, το βρήκε πολύ φυσικό να καταγγέλλει …την εξοικονόμηση πόρων, έξω από κάθε παιδαγωγική λογική (δικά της τα λόγια)!

Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο: Ο δάσκαλος συντάκτης της ανακοίνωσης δεν έχει καταλάβει ότι αναφέρεται σε μια χώρα που έχει πτωχεύσει. Οτι  το γεροντάκι δίπλα του έχει χάσει το δώρο της σύνταξής του, ότι το νέο ζευγάρι με μωρό παιδί έχει μείνει  δεν έχει να φάει, ότι σε ένα χρόνο μόνο έχουμε 250 χιλιάδες επιπλέον  απεγνωσμένους ανέργους, ότι  η παραγωγική δομή της χώρας έχει αποσαρθρωθεί. Αυτός  μπαίνει στην κάψουλα του χρόνου και αταβιστικά μιλάει και απαιτεί με γλώσσα της δεκαετίας του 80 (τότε λέω που ο πακτωλός χρημάτων των πακέτων Ντελόρ και των ΜΟΠ  έφερναν στην Ελλάδα άφθονο, αβασάνιστο, αδούλευτο χρήμα, που ως έξυπνοι ρωμιοί δεν το κάναμε παραγωγικό πόρο  αλλά το ρίχναμε στην κατανάλωση – και τα οποία πακέτα, ειρήσθω εν παρόδω, έφερναν ψήφους στον   Αντρέα). Ο συντάκτης της ανακοίνωσης  απαιτεί λοιπόν  να μην έχουμε εξοικονόμηση πόρων ( σουρεαλισμός:  Οι  Εκπαιδευτικοί  ίσως βάζουν στους μαθητές να γράψουν εκθέσεις για την αξία της αποταμίευσης αλλά στις συνδικαλιστικές ανακοινώσεις τους την καταγγέλλουν).

Και οι γονείς που ξεσηκώνονται, μήπως θα έπρεπε να σκεφθούν ότι ακόμα και αν οι συνενώσεις  γίνονται μόνο για οικονομικούς λόγους, αυτό είναι κάτι που θα ελαφρύνει κατά το αντίστοιχο ποσό, τους ώμους των παιδιών τους όταν θα μεγαλώσουν – αφού το χρέος και ο αγώνας για τη μείωση του ελλείμματος θα μας ακολουθούν για τουλάχιστον 20 χρόνια...

Εψαξα και βρήκα, μια και δεν είμαι εκπαιδευτικός συντάκτης, τι στοχεύει το υπουργείο. Κουραστικός ο κατάλογος των στόχων και των συνενώσεων για να παρατεθεί εδώ. Περιληπτικά θα αναφέρουμε ότι μεταξύ άλλων: Συνενώνονται 1933 σχολεία και προκύπτουν 877 σε3 σύνολο 16.000 πανελληνίως.   Δημιουργούνται, κατά το υπουργείο, εύρωστα  6θεσια και 12θεσια σχολεία εκεί που οι μαθητικές ανάγκες το υπαγορεύουν. Ιδρύονται σχολεία  με βάση την παρακολούθηση των δημογραφικών  στοιχείων. Γίνονται συνενώσεις σε συστεγαζόμενα σχολεία ενώ  στην περιφέρεια δίνεται έμφαση στις συνενώσεις ολιγοθέσιων   σχολείων, όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν. Ο αριθμός μαθητών  φτάνει έως 25 στην πρωτοβάθμια και  έως 25+10 στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Οχι στα σχολεία μαμούθ. Δεν θα ξεπερνούν τους 400 οι μαθητές ανά σχολική μονάδα. Το υπουργείο υποστηρίζει ότι ο στόχος των συνενώσεων δεν είναι οικονομικός αλλά  πρωτίστως η βελτίωση της ποιότητας εκπαίδευσης με δημιουργία εύρωστων  σχολικών  μονάδων, που θα έχουν την δυνατότητα υλικοτεχνική υποδομής, εργαστηριακές ευκολίες στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, επαρκές εκπαιδευτικό προσωπικό κλπ, κλπ.

Θα μπορούσε κανείς να κατανοήσει επί μέρους αντιδράσεις σε επί μέρους θέματα. Το πρόβλημα είναι ότι ξεσηκώνεται μια κάθετη συνολική  αντίδραση  σε όλα τα θέματα. 

Είμαστε μια κοινωνία που εν μέσω πτώχευσης, ζώντας με τα δανεικά, λέει όχι σε όλα.

Ως που θα πάει άραγε αυτό; Π.χ. Όταν οι συνδικαλιστές μιλάνε και για αποστάσεις …40 χιλιομέτρων  στις οποίες θα αναγκαστούν να μεταφέρονται τα παιδιά ( χωρίς να αναφέρουν  ποια είναι αυτά τα σχολεία), και δεν αντιδρούν σε αυτό το επι μέρους,(αν υφίσταται) τίθενται εν αδίκω. Γιατί από την άλλη, η γενική τους άρνηση  περιλαμβάνει και την μη συνένωση σχολείων με 22 μαθητές όπως π.χ.  το  Χορτερό Σερρών (το σχολείο, όχι η τάξη)  ή σχολεία με 21 μαθητές (Νέα Τυρολόης Σερρών) που βρίσκονται μακριά  από σχολεία που θα συνενωθούν, σε απόσταση  2,2  ή 2,8 χιλιομέτρων! Επίσης Γυμνάσια όπως των Λαγκαδίων με …18 μαθητές (το γυμνασιο επαναλαμβάνω, όχι η τάξη)  και Δημητσάνας με  18 μαθητές θα πάνε στη Βυτίνα . Άλλα  σχολεία συνενώνονται  μέσα στις πόλεις, Πάτρα, Ξάνθη, κλπ (παραδειγματικές και μόνο οι εν λόγω αναφορές γιατί ο κατάλογος θα ήταν κουραστικός). 

Τέλος, όσο για το επιχείρημα που ακούστηκε, ότι έτσι  …ευνοείται η ιδιωτική Παιδεία (;), όσοι το επικαλούνται, κλείνουν τα μάτια και δεν βλέπουν την φροντιστηριακή Παιδεία την οποία  τροφοδοτούν τα δημόσια σχολεία και η οποία  ως γνωστόν ….δεν είναι καθόλου ιδιωτική και προσοδοφόρα…

Το αρθρο είναι αναδημοσιευση απο το www.protagon.gr

Θετική η Δημοκρατική Αριστερά για τις συνενώσεις σχολείων στην Νέα Φιλαδέλφεια

15 Μαρτίου 2011

Ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς για τις συνενώσεις σχολείων στην Νέα Φιλαδέλφεια

Η Δημοκρατική Αριστερά έχει επανειλημμένα εκφραστεί υπέρ της ανάγκης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στην Ελλάδα με σκοπό την αναβάθμιση της εκπαίδευσης ως δημόσιου κοινωνικού αγαθού και ως προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση της χώρας και την έξοδο από την κρίση. 

Με την αναγκαία προϋπόθεση ότι τα κριτήρια των συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων δεν θα εξαντλούνται απλώς στην εξοικονόμηση πόρων, αλλά πρωτίστως θα προτάσσουν το στόχο της αναβάθμισης των συνθηκών παροχής των εκπαιδευτικών υπηρεσιών σ’ όλη τη χώρα, η Δημοκρατική Αριστερά αντιμετωπίζει θετικά την αναδιάταξη του εθνικού σχολικού χάρτη. 

Χωρίς αμφιβολία, πέρα από τις γενικές τοποθετήσεις, η συγχώνευση των δύο 6θέσεων,  8^ου και 9^ου Δημοτικών Σχολείων, σε ένα 12θέσιο και η συγχώνευση των 3^ου και 4^ου Γυμνασίων, τα οποία συστεγάζονται στο ίδιο σχολικό συγκρότημα, σε ένα, που δεν ξεπερνά τους 260 μαθητές, είναι θετική εξέλιξη.

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Επικοινωνία:

http://da-filhal.blogspot.com/

e-mail: da.filhal@yahoo.gr

facebook: Δημοκρατική Αριστερά Φιλαδέλφειας Χαλκηδόνας

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ - ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ - 21η Μαρτιου

 

Πως θα κάνουμε ανοικτές διαδικασίες

Συζήτηση των προσυνεδριακών κειμένων.

Στη συζήτηση προηγείται σύντομη παρουσίαση των κατατεθειμένων κειμένων.

• Επιδιώκουμε η συνελεύση να μην είναι μια τυπική εσωκομματική διαδικασία.

• Θέλουμε την ανοιχτή δημόσια συζήτηση για τις θέσεις μας ,ζητάμε τον δημόσιο έλεγχο και την κριτική από όλους τους πολίτες ,είτε θέλουν να είναι μέλη του κόμματος είτε όχι. 

• Θέλουμε το συνέδριό μας να είναι μια ανοιχτή διαβούλευση με την κοινωνία και όχι μια αυστηρά εσωτερική υπόθεση των μελών και στελεχών του κόμματος. 

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η συνελεύση μας είναι ανοιχτή σε όποιον θέλει να την παρακολουθήσει και  να πάρει μέρος στην συζήτηση.

  Μετά το τέλος της συζήτησης και πριν την ψηφοφορία για την εκλογή αντιπροσώπων στο συνέδριο, διεξάγονται ψηφοφορίες για τα κείμενα των θέσεων, το καταστατικό  και τις τυχόν τροπολογίες. Σε όλες τις ψηφοφορίες, τα μέλη του κόμματος παίρνουν μέρος διά της φυσικής παρουσίας τους, αποκλειομένης κάθε άλλης  μορφής ψηφοφορίας (ηλεκτρονική ή τηλεφωνική ψήφος).

Για το δημόσιο προσυνεδριακό διάλογο

Ο δημόσιος διάλογος θα έχει τη μορφή δημοσίευσης κειμένων στο διαδίκτυο, μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος. Κάθε μέλος ή φίλη/ος της ΔΗΜ.ΑΡ. έχει το δικαίωμα δημοσίευσης δυο κειμένων στο διαδίκτυο μέχρι 1000 λέξεις. Στον διάλογο, δεν θα υπάρχει η δυνατότητα σχολίων από τους αναγνώστες.

Είναι αυτονόητο, ότι κείμενα με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, προσωπικές επιθέσεις ή υβριστικό περιεχόμενο, δεν θα δημοσιεύονται.

Τα κείμενα πρέπει να είναι σε ηλεκτρονική μορφή και να αποστέλλονται στην Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου, που έχει συστήσει προς τούτο ειδική «επιτροπή διαλόγου».  

Τα κείμενα θα δημοσιεύονται κατά σειρά παραλαβής, η δε παραλαβή των κειμένων θα σταματήσει την Παρασκευή 25 Μαρτίου. Τα κείμενα πρέπει να είναι ενυπόγραφα, με διεύθυνση, τηλέφωνο,  email και ένδειξη εάν επιθυμεί ή όχι ο συγγραφέας να δημοσιευτεί το όνομά του, ή με αρχικά.

Τα κείμενα πρέπει να αποστέλλονται με την ένδειξη «Προς Επιτροπή Διαλόγου»  στην ηλεκτρονική διεύθυνση: dialogos@dimokratikiaristera.gr ή αν η δημοσίευση επιθημείτε να γίνει στο blog  της οργάνωσης Φιλαδέλφειας - Χαλκηδόνας στη διευθυνση da.filhal@yahoo.gr